Amor vincit omnia 26
26
Rust roest. Rust nemen we heel bewust. Wat roest er dan toch, volgens het gezegde? Of was dat een spreekwoord? Was mijn moeder er nog maar, die zou het me blindelings kunnen vertellen. Had ze van haar pa. Rust roest dus, maar nu eventjes dus niet. In ieder geval, met het verstrijken van de dagen zijn er bij ons geen roestplekken tevoorschijn gekomen. We zijn heel andere plekken in huis tegen gekomen. Stof, haren en rommel. Soms een verdwaalde spinnenweb. Ook gevolgen van rust. Geeft het wat? Voor ons nu even niet. Wat heet, gisteren ook al niet. Het is gewoonweg niet belangrijk. Wat dagelijks werd bijgehouden, kan ook om de drie dagen. Of vier, of vijf. Niet dat we vervuilen, maar het heeft geen prioriteit.
Rust gebruiken we liever om onze energiepeil op te krikken. Een hele lieve vriendin, MJBW, zei het treffend. Ze zoekt zakjes hoop. Zakjes hoop, die broodnodig zijn. Elke emmer wanhoop vergt heel veel zakjes hoop om de schalen van de weegschaal maar enigszins in balans te krijgen. Die zakjes vinden we namelijk niet in het najagen van een proper huis. Wat helpt? Lekker niksen, voetje vrijen op onze meters lange bank, met drie viervoeters de regen trotseren, alles pelan-pelan. Je geest legen, heerlijk onhollands onthaasten. Mijn Blanda zou een inburgeringscursus in de Gordel van Smaragd met vlag en wimpel doorstaan. Djalan-djalan doen we hati-hati. Hahaha, zoek dat allemaal maar op. We zitten al dagen in de smile- and laughcorner. Afgelopen zaterdag hebben we op zolder gezet. Het lijkt of er niets aan de hand is. Tuurlijk, we weten het wel, maar nu dus nu eventjes niet. Om het maar op z’n Ilja Gorts te zeggen:,,Het leven is te kort om slechte wijn te drinken”. Deze paar dagen rust zijn te kostbaar om te verspillen.
SLURP!!
Rust roest. Rust nemen we heel bewust. Wat roest er dan toch, volgens het gezegde? Of was dat een spreekwoord? Was mijn moeder er nog maar, die zou het me blindelings kunnen vertellen. Had ze van haar pa. Rust roest dus, maar nu eventjes dus niet. In ieder geval, met het verstrijken van de dagen zijn er bij ons geen roestplekken tevoorschijn gekomen. We zijn heel andere plekken in huis tegen gekomen. Stof, haren en rommel. Soms een verdwaalde spinnenweb. Ook gevolgen van rust. Geeft het wat? Voor ons nu even niet. Wat heet, gisteren ook al niet. Het is gewoonweg niet belangrijk. Wat dagelijks werd bijgehouden, kan ook om de drie dagen. Of vier, of vijf. Niet dat we vervuilen, maar het heeft geen prioriteit.
Rust gebruiken we liever om onze energiepeil op te krikken. Een hele lieve vriendin, MJBW, zei het treffend. Ze zoekt zakjes hoop. Zakjes hoop, die broodnodig zijn. Elke emmer wanhoop vergt heel veel zakjes hoop om de schalen van de weegschaal maar enigszins in balans te krijgen. Die zakjes vinden we namelijk niet in het najagen van een proper huis. Wat helpt? Lekker niksen, voetje vrijen op onze meters lange bank, met drie viervoeters de regen trotseren, alles pelan-pelan. Je geest legen, heerlijk onhollands onthaasten. Mijn Blanda zou een inburgeringscursus in de Gordel van Smaragd met vlag en wimpel doorstaan. Djalan-djalan doen we hati-hati. Hahaha, zoek dat allemaal maar op. We zitten al dagen in de smile- and laughcorner. Afgelopen zaterdag hebben we op zolder gezet. Het lijkt of er niets aan de hand is. Tuurlijk, we weten het wel, maar nu dus nu eventjes niet. Om het maar op z’n Ilja Gorts te zeggen:,,Het leven is te kort om slechte wijn te drinken”. Deze paar dagen rust zijn te kostbaar om te verspillen.
SLURP!!
2 reacties