Amor vincit omnia.

Blog 223. 

Alle fam en vrienden, jullie, en vooral wijzelf, duwen de zon in gebed en gedachten omhoog. Ze hopen net zo hard als wij op het wondertje. Dat wondertje die we eigenlijk allen verdienen. 

Ons losse floddertje is nog steeds niet in ons gezicht ontploft. In tegendeel. Het krijgt een luchtje. Een heel dun spoortje van hoop. Allemaal ontzettend fijn. Maar, gek genoeg, we zijn weer in onze oude vertrouwde tobbe beland. Slaan we weer te pletter op de rotsen? Bereiken we dit keer vaste grond? 

Vreemd. HET weten gaf ons rust. Een rare rust, dat geef ik toe, maar toch. Je weet waar de bakens zijn. Nu? Nu leven we weer tussen hoop en vrees. Ja, Aurelia, het was erg fijn om iets positiefs te schrijven. Maar angstig tegelijk. Zovaak een dreun krijgen maakt dat je niet echt meer durft. Ik kan je wel zeggen dat we de laatste tijd weer vaker de nachtelijke carillons horen. De onrust sloop op spijkerlaarzen binnen. 

Is het slinken structureel, zodanig dat alle shit verdampt? Worden de scalpels geslepen? Of, verandert het heerlijke luchtje in kruitdamp? We leven ineens weer in het scantijdperk. Wat zal die van 3 juli ons tonen?

11 reacties

Oooh, dat. Dat wat je niet kunt uitleggen aan mensen in wiens kring geen kanker is.

De hoopvolle dromen, de kop-in-het-zand momenten, de zwarte raaf, het zwaard van Damocles. En dat eventjes dat je denkt: laat maar, stop er mee, ik ben klaar. Rust, rust. Maar het leven is zo mooi!

Een maand wachten dus. Probeer er niet te veel aan te denken. Makkelijk praten,  weet ik.

Ik leef mee. Heel veel sterkte en heel veel liefs XXX

Laatst bewerkt: 02/06/2019 - 18:28

Moet er gewoon (weer) van janken. Klinkt zo herkenbaar 😢😢😢. 

Hoop zo voor jullie dat het slinken helemaal structureel is en ‘hoop’ eens en voor goed mag zegevieren❤️.

knuffel

Laatst bewerkt: 02/06/2019 - 21:39

Ha lieve dappere Tom en Joke, wil jullie laten weten dat ik met jullie mee leef. Ontzettend veel kracht, liefde en steun gewenst van de mensen die dicht om jullie heen staan. We hopen op hoopgevend nieuws!

Een meelevende groet,

Lotte

 

Laatst bewerkt: 03/06/2019 - 08:16

Leven tussen hoop en vrees zo herkenbaar, in je hoofd alle scenario's malen  en malen daardoor doorwaakte nachten slopend , maar er is echt een straaltje zonneschijn door de wolken gebroken misschien klaart het helemaal op, de hoop moet het toch winnen van de vrees heel veel sterkte deze tijd met wachten op de scan

Laatst bewerkt: 03/06/2019 - 09:20

Tom en Joke,

De bonus na moederdag leeft nog voort. de diepe dalen die jullie hebben doorkruist zijn nu even een beetje gevolgd door een heuveltje waarvan je de top niet weet te liggen. Ik hoop dat het volgende dalletje nog lang op zich laat wachten.

Geniet van de zon en elkaar.

Laatst bewerkt: 03/06/2019 - 11:02

De stukjes weer gelezen en leef mee, voel de hoop na een dal   "van het zal dan '' . Dikke knuffel en hoop snel dat we elkaar weer ontmoeten.

Laatst bewerkt: 03/06/2019 - 13:24

Ook ik moet nog een maand wachten of het wat doet. Of de tumormarkers nu wel gedaald zijn.

Ons leven Joke blijft spannend. Geniet nog even van de naweeën van moederdag. Ik hoop voor jullie dat dit nog lang zo doorzet. 

Sterkte en heel veel kracht.💪💪💪🍀🍀🍀

Liefs Alice ❤

Laatst bewerkt: 03/06/2019 - 15:50

Jij ook succes in deze spannende tijd. Valt wel, maar niet mee. Wachten? Brrrrrr.

Sterkte 🌹💋

Laatst bewerkt: 03/06/2019 - 16:19

Laten de kruimels hoop snel een dikke koek vormen waar nog heel lang van gesnoept kan worden. Ik duim samen met al die anderen voor jullie.

Miranda X

Laatst bewerkt: 03/06/2019 - 20:36

Nu en alleen het nu kan geleefd worden. Gisteren is voorbij en morgen moet nog komen. Verdeel je leven in schijven van 24 uur en consumeer schijf na schijf om er ten volle van te proeven en de angst voor morgen  zo weinig mogelijk kans te geven. Geniet samen  van ieder moment van geluk en zie ze als geschenk. Dan zal het lichter worden. Dikke knuffel Anne

 

Laatst bewerkt: 04/06/2019 - 11:00