Amor vincit omnia.
Blog 203
Onwerkelijk. Versuft. Geen scherpe emoties. Alsof een megapil de rauwe randjes heeft verdoofd. Wat gisteren was ligt onder een natte, papperige sneeuwdeken. Geluiden zijn alsof ze van veraf komen. Het licht is gesluierd. Mijn geest probeert de klap te verwerken. Telefoontjes worden via een autocue geregisseerd. Plichtmatig dreun ik antwoorden op. Gisteren? Was het pas gisteren? Ook bij Joke gaat het niet anders. De draad die we oppakken is kleverig, gerafeld. We zijn er. Daar is alles mee gezegd.
9 reacties
Tjonge Tom,
wat is kanker toch een oneerlijke strijd, hoe hard we ook vechten, hoe vaak we ook weer overeind komen, uiteindelijk gaan we toch knock-out.
Sterkte, ik leef met jullie mee.
Mijn hart huilt⚘🍂
Stil....in gedachten bij jullie. X
Het is ook niet te begrijpen Tom,Joke en jij hebben zo hard gevochten om gewoon gelukkig en zonder zorgen te zijn, de wereld moet toch aan jullie voeten liggen klaar om hem samen te ontdekken. Het is een oneerlijke ongelijke strijd die jullie zijn aangegaan niet te begrijpen voor ons niet laat staan voor jullie. Hou elkaar stevig vast en geef elkaar warmte zolang als mogelijk is
😣😗
Stil geen woorden voor .
❤️😘
Mijn gedachten zijn bij jullie....
Schatjes, dikke knuffel. Tot vanavond