Amor vincit omnia

Blog 189.

 

Shit, shit. Hele grote SHIT.

Joke, Davy en ik huilen zachtjes als we het nieuws horen. De tumor heeft het overleeft. Erger nog, dat kreng vecht terug. Hij is zelfs gegroeid. Onze hoop denderde weg. Weg kiertje, de deur sloeg verschrikkelijk hard dicht. Stilte, ons verdriet vulde de spreekkamer. 

Toch boden de oncologen ons vanmiddag weer een kans, een mogelijkheid. Het is echt maar een héél klein kiertje nu. Nog kleiner dan de vorige. Nu willen ze een combinatie van verschillende chemicaliën proberen. 48 uur chemo via een port-a-cat, met tegelijkertijd 14 dagen pilletjes. Alles in voor Joke te behappen doseringen. Dan een week rust, waarna weer de kuur. Na de 3e keer een scan, om te kijken of er iets is gebeurd. Zo niet, dan weer 3 kuren achterelkaar. Als het wél werkt, moet er binnen heel kort termijn geopereerd worden. Op zijn langst duurt het kuren 18 weken.

Als het tijdens het kuren met de misselijkheid weer fout gaat, krijgt Joke voeding via een sonde, direct in de 12 vingerige darm. Zo blijft al het broodnodige voedsel binnen. Er kan gekozen worden uit een chemo waarbij neuropathie de bijwerking is, of waar je kaal van wordt. Joke heeft al aangegeven dat neuropathie geen optie is, en haar haar groeit wel weer aan. 

Bestraling beschadigt helaas ook bloedvaten, nodig voor het aanvoeren van de chemo naar de tumor. Dus, hoe klein is klein? Aan kansberekening waagden de oncologen zich niet. Hun antwoord was slechts akelig eerlijk. Heel klein. Maar het blijft een kans die wordt aangeboden. De keus blijft bij Joke. En als ze toch die laatste kans grijpt, dan is er ook altijd de mogelijkheid om, bij het te zwaar ervaren van het kuren, er mee te stoppen. De dood is dan het resultaat. 

Bah, hele grote bah. Joke wil niet dood. Joke wil ook niet ziek worden van het kuren. Ze is nog te jong om niet voor die laatste kans te kiezen. Maar dat weer ontzettend ziek worden, dat wil ze ook niet meer. Goed weten doen we het niet meer. Twijfel, angst, hoop. Het gaat maar door. We zijn moe. Alles draait om wel of niet wéér ziek worden, of om een zekere dood. Onze angst is dat het kuren mogelijk weer geen resultaat kan geven. Dan heeft Joke maanden voor niets kwaliteit van leven ingeleverd. Maar haar leeftijd, morgen, met halloween, wordt ze pas 54. Die weegt ook ontzettend zwaar. We slapen er maar weer eens een paar nachten over.

9 reacties

Lieve Tom en Joke, Dit is meer dan een grote shit.. wat een keuze, hoe moet je die nu maken. Het is bijna onmenselijk. Ik wens jullie heel veel kracht en hoop dat achter het kiertje een goed pad ligt. Denk aan jullie, liefs en sterkte! X

Laatst bewerkt: 31/10/2018 - 09:01

lieve, sterke Tom en Joke, ik volg jullie blog al lang. Het is inderdaad niet te bevatten wat jullie allemaal moeten meemaken. Iedere keer als ik jullie blog open hoop ik op een wondertje. Hoop zo dat dit wondertje nu wel komt. Allebei sterkte met het nemen van jullie beslissing. Veel liefs

 

Laatst bewerkt: 31/10/2018 - 10:05

Lieve Joke en Tom, wat een onmogelijke keuzes weer wat een strijd voor jullie dappere Joke die voor deze keuze staat. Er is geen glazen bol die laat zien wat de uitkomst is ik wens jullie heel veel sterkte met deze moeilijke beslissing in gedachten ben ik bij jullie een zelf al mijn liefde en kracht naar jullie xx

Laatst bewerkt: 31/10/2018 - 11:44

Pffffff. Tom en Joke. Zolang ik jullie blog al volg benijd ik jullie liefde voor elkaar en de kracht die jullie daaraan ontlenen. Positief benijden noem ik dat. De strijd die jullie moeten leveren benijd ik geenszins. Onmenselijke keuzes en het ergste is niemand kan jullie daar raad bij geven. Het gevoel van Joke zal hier inderdaad doorslaggevend zijn. Veel te jong voor zulke keuzes maar daar wordt soms niet naar gevraagd. Een keuze is een keuze en pas achteraf kan blijken of je er wel of niet mee opgeschoten bent. Heel veel kracht en inzicht wens ik jullie bij het maken van de belangrijkste keuze tot nu toe.

Lieve groet en dikke knuffel. Anne

Laatst bewerkt: 31/10/2018 - 14:30

Lieve Tom en Joke, wat moet dit een donderslag voor jullie zijn. Een keuze moeten maken met je rug tegen de muur, wat lijkt dat een onmogelijke keuze. Het gevoel van Joke volgen lijkt dan de enige optie en veel meer woorden kan ik op dit moment onmogelijk vinden. Behalve dan dat ik het zo ontzettend afschuwelijk vind voor jullie en ik jullie onnoemlijk veel kracht, liefde en wijsheid toewens! Dikke kus en twee armen om jullie heen.

Laatst bewerkt: 31/10/2018 - 18:36

Lieve Tom en Joke,

Wat een verschrikkelijke dag moet dat zijn geweest. Jullie knokken heel erg hard. Doen alles wat in je vermogen ligt en toch breekt het stukje bij beetje elke keer weer af. 

De keuze tussen de 2 kwaden zal erg moeilijk wezen. Maar opgeven is ook geen optie. Heel veel sterkte knuffels en liefs gewenst.

Liefs Alice❤

Laatst bewerkt: 01/11/2018 - 07:01