Amor vincit omnia

Blog 187

Al twee keer eerder schreef ik er over. Vrijen, sex. Sinds het opheffen van de pouch was vrijen een vrijwel gepasseerd station. De intentie is er wel, maar ongelukjes nog veel meer. Dat nam onze behoefte om elkaar aan te raken niet weg.

Al jaren masseer ik Joke. Soms vaak, dan weer een tijdje niet. Sinds de nierdrain elke dag. Die drain uit haar rug zorgt voor een scheefstand van haar lichaam bij het zitten en liggen. De spieren aan de rechterkant van haar rug zijn sterker, maar ook pijnlijk, meer belast. Ze was al gewaarschuwd. Ik masseer nu elke avond. Joke ligt, ik zit op kussens om iets hoger te zijn. Het helpt haar, maar is toch behelpen.

In het ziekenhuis ging het veel beter. Haar bed op standje hoog, precies op massagetafelhoogte. Heerlijk voor haar, heerlijk voor mijn rug. Een half uur, een uur, het deerde mij niet meer.

Onverwachts werd toen, tijdens het masseren, een behoefte vervuld. Onze behoefte aan aanraken. Een andere manier van vrijen. Mijn handen op haar rug. Joke ontspande, en ik ontspande ook. Alleen al door het kneden en wrijven. Geen Thaise toestanden, maar oneindig veel intiemer.

Nu, weer thuis, is het weer armoe troef. Zo'n tafel, die ga ik direct bestellen. Ik wil ook mijn deel.

4 reacties

Je hebt mij regelmatig in tranen met je blogs, zoveel liefde, wat fijn en mooi dat je dat deelt met ons. Ik voel me klein worden van jullie grootheid. Jullie zijn er voor elkaar, in voor- en tegenspoed, ik vind het helpend om dat te lezen. Als de bliksem zo'n massagetafel aan laten rukken! Ik gun jullie alle tijd van de wereld samen

Laatst bewerkt: 12/10/2018 - 21:44