Amor vincit omnia

Blog 161 Jaren al lijden Joke en ik er aan. Het is niet iets ernstigs hoor, maar het is óók niet fijn. Het begint in je buikholte en verspreidt zich naarmate de tijd verstrijkt naar de emotionele  zone van je hersenen. Dat uit zich dan op verschillende manieren. Het kan huilbuien geven, nagels of velletjes kunnen afgekloven worden, teruggetrokkenheid of onredelijk ruzie zoeken veroorzaken. Mogelijk zijn er zelfs nog veel meer bijwerkingen dan welke ik zo oplepel, maar dit lijstje is wat wij dus kennen. De oorzaak is altijd het zelfde. Of, beter gezegd, sterk op elkaar gelijkend. Remedies zijn er niet echt. Chemische of homeopathische middeltjes verdoven, maar nemen het niet weg. Examenkandidaten kennen het ook. Onze soort is meer op het medische vlak. Steeds als er een onderzoek of uitslag of wat voor behandeling ook gaat gebeuren, overkomt het ons. Of het vrolijk thuis of in de wachtkamer wachten tot Joke klaar is. Terwijl specialisten en leerlingen op dit moment flink in Jokes pouch wroeten, wroet ik in medische pagina's om onze soort stress te kunnen benoemen. Helaas, zonder resultaat. Ik denk dat ik het maar zelf benoem. Hospitala Nervosa, zo gaat het heten. Nu maar wachten....wachten...