Amor vincit omnia

Blog 111 Scheetje werd helaas geen giga meerling, maar de nacht was desondanks bijzonder onrustig. De stroom droogde zelfs op. Een pijnlijk gezwollen buik, weer alleen maar spugen. De oververmoeidheid, pijn, heimwee en dorst, ze is het allemaal zat. Spuugzat. Dagen niet meer kunnen eten, we zijn weer anderhalf jaar terug in de tijd. Joke glijdt af. Het hoeft allemaal niet meer. Ze is het vechten moe. De afgelopen dagen werden in een waas van verdrietige tranen doorgebracht. Vanochtend werd er een klysma toegediend. Hoppa, na enige tijd kwam de modderstroom weer hortend en stotend op gang. Zowaar kreeg Joke toch enige verlichting. Als ik kom ploft ze in elkaar. Dat is mijn stukje hulp dat ik kan geven. Ik ben er. Dan komt er, net als de afgelopen nare dagen, toch iets van rust. Dan kan ze in no time in slaap vallen. De ene keer laat ik haar in een zeer comfortabele stoel zitten waarbij ik haar voeten masseer. De andere keer gewoon in bed. Eerst wou ze niet slapen. Dat vond ze ongezellig voor me. Gelukkig heeft ze eieren voor haar geld gekozen. Nu weet ze dat ze met mij naast haar op een veel betere manier slaapt. Net als nu. Een rustige, diepe ademhaling Slaap maar lief, ik ben er.