23-10-2020 een ode aan jou!

Een ode... aan jou, mijn lieve vrienden, familie en kinderen. 

Het wordt tijd om een blog te schrijven voor jullie. Zonder jullie had ik deze reis heel anders beleefd. Had de rollercoaster nog meer loopings gehad en misschien nog wel langer geduurd. 

Een ode aan mijn lieve vrienden. 
Zonder jullie lieve woorden, kaartjes, bloemen, hulp en nuchterheid had ik hier niet zo gezeten als ik nu zit. De humor waarmee wij deze ziekte zo nu en dan aanvlogen zoals alleen wij dat kunnen doen, was een verademing. Maar ook de bemoedigende woorden en kaarten hebben mij goed gedaan. Soms was het even teveel, werd ik te vaak  geconfronteerd met de kanker en stond ik op het punt de kaarten de prullenbak in te gooien, maar uiteindelijk hielden ook deze lieve kaarten mij op de been. Dank jullie wel, jullie zijn toppers! 

Een ode aan mijn lieve familie. 
Ik zou jullie nooit willen missen. Lieve mama, je maakte je drukker over het verloop van de ziekte dan dat wij dat deden denk ik, en dat begrijp ik. Alle keren dat je de kinderen hebt opgevangen als wij naar het ziekenhuis moesten, dank daarvoor. Mijn lieve broer, ik was weleens wat vervelend tegen je als je weer eens belde hoe het met mij ging.. Sorry daarvoor, ik waardeer je enorm! Lieve papa, mijn held. Jij hebt eindeloos gebeden voor ons. En met dezelfde humor als ik heb je tegen de ziekte gestreden. Ik hou van je. Van jullie allemaal! Als laatste mijn lieve schoonfamilie, ook jullie hebben ons gesteund, met kaartjes, belletjes en appjes. Dank jullie wel! 

Een ode aan mijn geweldige kinderen. 
Lieve Noa, jou eerste woorden toen je hoorde dat mama kanker had waren "Dus nu ga je dood?". Deze woorden hoort een kind van 6 niet uit te hoeven spreken. Je hebt je onbewust misschien drukker gemaakt dan dat wij weleens denken. Maar je hebt je enorm groot en goed gehouden. Je bent een geweldige dochter en grote zus! Lieve Maes, met je 3 jaar wist je heel goed dat mama ziek was. Je hebt meerdere keren gevraagd of de dokter mama al beter heeft gemaakt. Ook jij hebt het geweldig gedaan tijdens deze reis! Je bent een kleine topper! En Eden.. klein wonder. Je bent nog veel te klein om te beseffen wat er is gebeurd. Maar zonder jou waren wij hier niet achter gekomen, jij bent mijn redder. Ik weet zeker dat jij in ons leven bent gekomen om een reden, een bijzondere reden. Je bent geboren om voor altijd lief te hebben kleine jongen! 

Een ode aan jou, mijn lieve, zorgzame, geweldig leuke partner. 
Als laatste een ode aan jou. Mijn grote liefde. Zonder jou had ik deze blog niet kunnen schrijven. Zonder jou had ik het einde van deze reis niet gehaald. Jij bent mijn rots. Wat jij de afgelopen tijd allemaal hebt gedaan is bijzonder. Je bent een geweldige steun geweest voor mij, je hebt je ontfermd over de kinderen als ik er niet was of het even niet kon. Terwijl ook jij  in zoveel verdriet en onzekerheid leefde. We hebben samen gehuild, gelachen, gepraat en deze klote ziekte verslagen. Ik kon er niet voor je zijn, zoals ik dat had willen zijn. Maar we hebben dit samen gedaan. En daar mogen we trots op zijn. Lieve Rients, jij staat aan mijn zijde als ik je nodig heb. Ik ben je dankbaar voor alles wat je voor ons doet. Ik hou van je, zielsveel. 

Liefs, 
Kim