Ervaringen teelbalkanker

Omdat ik mijn ervaringen zo goed moegelijk met jullie wil delen ga ik wat verder terug in de tijd.

Het begon toen ik 14 was. Op een doodnormale avond kermde ik het opeens uit van de pijn. zo snel mogelijk ging ik naar de huisartsenpost bij het ziekenhuis. Toen ik uiteindelijk geholpen werd was het wel duidelijk, mijn linker teelbal was gedraaid. De enige mogelijk om dit te verhelpen was natuurlijk een operatie. Na de operatie was alles weer goed en had ik nergens meer last van. Wel zou ik nog enige tijd (2 jaar) onder controles moeten staan hiervoor.

Geruime tijd gingen de controles goed maar, tijdens een van de laatste bezoekjes van de arts kwam de klap. Op de teelbal die 2 jaar eerder gedraaid was, hadden ze een klein tumor plekje gevonden. de klap kwam hard binnen. Zowel bij mezelf als bij mijn ouders. Ook nu zou ik weer geopereerd moeten worden. Dit keer zouden ze de teelbal met de desbetreffende plek erop weghalen. De operatie en het herstel verliepen gelukkig voorspoedig waardoor ik gewoon optijd aan mijn opleiding kon gaan beginnen. Uit voorzorg hebben ze me wel 15 keer bestraald maar, buiten het feit dat ik af en toe een beetje misselijk was, heb ik daar niet zo heel veel last van gehad.

Omdat het dit keer om een wat ernstigere kwestie kreeg ik controles die veel strengen en langer waren. 1x per half jaar moest ik naar het ziekenhuis. De ene keer ging het om bloedafname en een thoraxfoto en de andere keer om bloedafname en een ct-scan van mijn bovenlichaam. Ook dit ging weer geruime tijd goed. Dit heeft er in geresulteerd dat ik de controles uiteindelijk kon gaan afsluiten en er fijne toekomst op me te wachten stond.

Niks was minder waar. Na 10 jaar sloeg het noodlot weer toe. Er werd opnieuw een tumor bij me ontdekt. Dit keer op mijn andere teelbal. direct nadat de kanker tumor werd geconstanteerd kwam ik in de medische molen terecht. Dat kwam vooral omdat het de tweede keer was opdezelfde plek en dat maakte het toch een stukje ernstiger. Nu ik beide teelballen zou kwijtraken, ging er ook een stukje mannelijkheid weg. Mijn testosteron niveau zou naar beneden kelderen waardoor ik de rest van mijn leven iedere dag een gel zou moeten smeren om dit niveau op pijl te houden. De klap van een tweede tumor was natuurlijk al erg genoeg maar, helaas kwam er een tweede klap. Voor dat ze mijn teelbal zouden verwijderen moest ik wat zat gaan inleveren bij het Erasmus ziekenhuis in Rotterdam. Dit was nodig om te controleren of er nog vruchtbare zaadcellen in mijn sperma zouden zitten. Omdat de tumor al best gegroeid was, zou de kans klein zijn. Helaas was dit ook zo en werd ik in een keer onvruchtbaar verklaard. Naast al het negatiefs dat ik te verwerken kreeg waren er ook positieve punten aan het hele verhaal. Ondanks dat de tumor best groot was, hoefde ik me geen zorgen te maken. Een was een goedaardige plek waardoor ik alleen geopereerd hoefde te worden en achteraf geen nabehandeling nodig zou hebben.

Al vrij snel was er nog een puntje waar ik om moest bekommeren. 2 maanden voor ik opnieuw de diagnose kreeg ontmoette ik mijn huidige vriendin. Op dat moment was er nog tussen ons. We waren nog aan het daten dus dat maakte het een stukje moeilijker. Toch had ik al vrij snel de beslissing gemaakt om dit aan haar te vertellen. Stel het mocht iets worden tussen ons dan heeft ze het recht om te weten waar ze aan toe zou zijn. De klap kwam bij haar hard aan. Het is natuurlijk niet niks als je te horen ktijgt dat de man waarmee je date voor de tweede keer teelbalkaner heeft gehad en daardoor ook nog eens onvruchtbaar is geworden. Ondanks dat is ze er toen voor geweest op de momenten dat ik het nodig. In mijn gehele herstel periode zijn we ook iedere week samen een rondje gaan wandelen en op die momenten heb ik mijn hart kunnen luchten. Uiteindelijk hebben we een relatie gekregen en wonen we inmiddels samen. Ook toen we een relatie hadden is ze er altijd voor me geweest en daar ben ik haar eeuwig dankbaar voor.

Leuk is anders maar, bijna 1,5 jaar na de opratie (zomer 2022) kreeg ik nog een kleine fysike klap te verwerken. Ik gebruik dus een testosteron gel om mijn niveau op peil te houden. Er was al meerdere keren door mijn arts gezegd dat mijn testosteron niveau op het randje zat (7). Zolang ik nergens last van hand hoefde ik geen extra dosis te gaan gebruiken. Dit ging dus goed tot het moment dat hij opeens naar 4 was gezakt en ik dus een veel te laag niveau had.Dit resulteerde erin dat ik 1,5 week vermoeid heb thuis gezeten. Daarna ben ik 4 weken opbouwend weer aan het werk gegaan.

Inmiddels zijn we 3 maanden verder en heb ik de beste beslissing van mijn leven gemaakt. Ik ga namelijk praten met een professioneel iemand. Dit kom mede doordat er wat dingen in mijn omgeving zijn gebeurt die het een en ander triggeren. Daardoor gaat het mentaal ook even niet in mijn hoofd. Gelukkig kan aanstaande dinsdag 21 november gaan praten met de praktijkondersteuner van de huisarts.