verloop als de behandeling stopt?
Hallo, mijn papa, 69 jaar kreeg in januari te horen dat hij 5 hersentumoren heeft, glioblastoom graad 4.
Ze hebben er 2 weggenomen maar de overige 3 zaten op heel fragiele plaatsen waardoor zijn leven na het wegnemen niet meer menswaardig zou zijn. Verlamming, niet meer kunnen spreken en geheugen kwijt.
Intussen heeft hij een eerste reeks van 30 bestralingen achter de rug en een kuur met chemopillen Temodal.
Hij neemt Keppra om epilepsie te voorkomen (had kleine gewaarwordingen) en Medrol tegen de zwellingen.
De neuro-chirurg sprak in eerste instantie van maximuum 1 jaar overleven, maar bij een tussentijdse controle kwam hij terug op zijn woord en vreest voor slechts een maand of 6.
Intussen zijn we bijna 3 maand verder en als het klopt wat de arts zei, dan tikt de klok wel heel snel :(
Papa is thuis, wordt opgevangen door mama. Het wordt wel steeds zwaarder, hij vergeet steeds meer, zijn zicht gaat verder achteruit, hij begrijpt moeilijk wat je wil zeggen of waarover je het hebt... en dat leidt tot frustraties en kwaadheid van zijn kant.
Papa weet niet welk een termijn de arts erop heeft gekleefd en we willen het hem ook niet zeggen. We zijn bang dat zijn vechtlust dan zal wegvallen en hij in de put zal zitten.
Hij praat over sterven, de uitvaart, zegt niet bang te zijn maar hoopt wel nog 5 tot 10 jaar te mogen leven.
Op 26 april staat er een scan gepland en dan pas zullen we weten of de behandeling aangeslagen heeft of niet. Alhoewel de arts weer liet verstaan dat we geen hoop mogen koesteren.
We zijn er kapot van, weten niet wat te denken, wat te doen, wat te hopen...
Mama is bang geworden dat papa agressief zou kunnen worden, gezien hij nu al eens durft kwaad te worden op haar omdat ze het volgens hem niet juist aanpakt, uitlegt,...
Wat is jullie ervaring? Wat denken jullie van papa's situatie? Moeten we de hoop opgeven?
Een zeer bezorgde en verdrietige dochter.
Groetjes,
Nanter.
Ze hebben er 2 weggenomen maar de overige 3 zaten op heel fragiele plaatsen waardoor zijn leven na het wegnemen niet meer menswaardig zou zijn. Verlamming, niet meer kunnen spreken en geheugen kwijt.
Intussen heeft hij een eerste reeks van 30 bestralingen achter de rug en een kuur met chemopillen Temodal.
Hij neemt Keppra om epilepsie te voorkomen (had kleine gewaarwordingen) en Medrol tegen de zwellingen.
De neuro-chirurg sprak in eerste instantie van maximuum 1 jaar overleven, maar bij een tussentijdse controle kwam hij terug op zijn woord en vreest voor slechts een maand of 6.
Intussen zijn we bijna 3 maand verder en als het klopt wat de arts zei, dan tikt de klok wel heel snel :(
Papa is thuis, wordt opgevangen door mama. Het wordt wel steeds zwaarder, hij vergeet steeds meer, zijn zicht gaat verder achteruit, hij begrijpt moeilijk wat je wil zeggen of waarover je het hebt... en dat leidt tot frustraties en kwaadheid van zijn kant.
Papa weet niet welk een termijn de arts erop heeft gekleefd en we willen het hem ook niet zeggen. We zijn bang dat zijn vechtlust dan zal wegvallen en hij in de put zal zitten.
Hij praat over sterven, de uitvaart, zegt niet bang te zijn maar hoopt wel nog 5 tot 10 jaar te mogen leven.
Op 26 april staat er een scan gepland en dan pas zullen we weten of de behandeling aangeslagen heeft of niet. Alhoewel de arts weer liet verstaan dat we geen hoop mogen koesteren.
We zijn er kapot van, weten niet wat te denken, wat te doen, wat te hopen...
Mama is bang geworden dat papa agressief zou kunnen worden, gezien hij nu al eens durft kwaad te worden op haar omdat ze het volgens hem niet juist aanpakt, uitlegt,...
Wat is jullie ervaring? Wat denken jullie van papa's situatie? Moeten we de hoop opgeven?
Een zeer bezorgde en verdrietige dochter.
Groetjes,
Nanter.
1 reactie
Allereerst wil ik je alle sterkte toewensen in deze verschrikkelijke situatie.
Hoe het verdere verloop zal zijn is zelfs voor specialisten erg lastig in te schatten. Ik ken gevallen waarbij het langer heeft geduurd, maar ook gevallen waarbij het korter heeft geduurd dan wat de specialisten aan hebben gegeven. Wat niet bemoedigend is, is dat hij achteruit gaat. Ik denk dat je op 26 april meer te weten zal komen.
Nogmaals veel sterkte!
Gr. Zeiler.