Opname in het ziekenhuis

Daar lag ik dan.

Met een snee in m'n buik van onder tot boven, een katheter, ruggenprik en infuus. Of ik pijn had op dat moment? Nee, en als ik ook maar iets voelde konden die meiden daar toveren. 

De ruggenprik lieten ze zitten, dan mag tot 5 dagen na de operatie, puur voor pijnbestrijding. Wat zijn de dagen daar omgevlogen. Ik ben daar 5 dagen geweest. 

Wat een kundig, lief en fijn personeel is daar zeg. Elke dag kwam er een arts en een pijnarts aan mijn bed om te kijken hoe het met me ging. Ik kreeg hulp bij het douchen, genoot van een broodje kroket en de kopjes thee om 05.00 uur omdat ik wakker lag. En ik heb me geen moment opgelaten of te veel gevoeld. Je wilt niet in dit ziekenhuis zijn of komen, maar als je daar dan toch bent, wat een geweldige zorg. 

Ik wilde vooruit. Dus zodra ik kon en mocht ging ik, stapje voor stapje en steeds wat verder lopen. Momenten wisselde zich af hoor, van vermoeidheid en misselijkheid maar hier kreeg ik dan al snel weer wat voor. Ik had een geweldige kamergenote van 79, een vlotte dame en echt van deze tijd. Wat hebben we het gezellig gehad, ondanks alles.

Dag 5 werd de ruggenprik en de katheter verwijderd. Jeetje wat fijn, want wat had ik een last van dat ding tussen m'n benen. En ik had zoiets van, hup.. plassen en naar huis! En dat deed ik..  

Toen ik thuis kwam zag ik twee hele blije kinderen en een blije partner. Slingers en taart. 

De autorit naar huis, de klim later die avond naar m'n bed op zolder, de pijn die toch kwam.. dit was het vervelendste moment van alles. Ik nam zo'n morfine tabletje die ik mocht pakken als ik het nodig vond. Ik werd midden in de nacht badend in het zweet wakker, misselijk. Die neem ik dus niet meer.

Vooral veel rust nu. Dat is mijn aard niet, dus ik moet weer echt een knop omzetten. Rust om te herstellen, dingen loslaten en afwachten op de uitslag van het weefsel onderzoek. Deze uitslag krijg ik morgen. Dan hoor ik of deze operatie voldoende was en blijf ik onder controle. Of dat aanvullende behandeling nog nodig is.. nog even spannend.