Wandelen

Goed voornemen meteen in praktijk gebracht en een stukje rond de Klotputten gewandeld gisteren. Het kleinst mogelijke rondje om de vijver duurt twintig minuten en er zijn allerlei uitbreidingen en variaties mogelijk. Het enige spijtige is de locatie pal naast het altijd lawaaiige knooppunt De Hogt, waar de A2, de N2 en de A67 samenkomen. Ik maakte er meteen een halfuur van en wil dat opvoeren naar een uur, dat komt meer in de buurt van een postbezorgrondje.

Theezakje van de dag
Alweer een nieuwe, hoeveel zijn er wel niet in omloop? Hoe laad jij jezelf op? Waar ik energie van krijg, dat is zingen in een koor. Lang geleden, vlak na mijn afkickperiode eind jaren tachtig, zo tegen mijn dertigste, moest ik op zoek naar een zinvolle invulling van mijn leven. Ik kreeg hulp bij het vinden van een studie en een baan (mijn eerste!) maar moest zelf op zoek naar een hobby. Terugkijkend naar wat ik vroeger leuk vond kwam ik al snel uit op muziek. Zingen is makkelijker weer op te pakken dan vioolspelen en zo kwam ik terecht bij Kamerkoor Pavane. Een leuke club mensen waar ik BFF L heb leren kennen. De repetities waren op vrijdagavond en iedereen sleepte zich er na een lange werkweek met z’n tong op z’n schoenen naartoe. En iedere keer gebeurde hetzelfde wonder: na afloop waren we vrolijk en fit en klaar om in het aangrenzende café aan de borrel te gaan. Als er één ding is waar je energie van krijgt, dan is het wel muziek maken.

Een luie zondag met Jongste. Samen gekookt en koekjes gebakken, Zondag met Lubach gekeken en daarna ging ik naar bed. Ik voelde me niet helemaal top. De dexamethason is een paar dagen geleden teruggebracht naar 2 mg en ik heb het gevoel dat ik tegen de ‘hoofdpijngrens’ aan zit. Alsof er misschien toch weer druk aan het opbouwen is. Af en toe lijk ik weer moeite te hebben om meteen de juiste woorden te vinden. Morgen word ik gebeld door de radiotherapeut, dus dit gaat op mijn vragenlijstje. Maar ik wil niet nog meer dexa, dat is weer niet goed voor de immunotherapie!

Ongeremd
Ik lees eens wat meer over hersenmetastasen op andere sites dan kanker.nl. Dat heb ik tot nu toe niet al te uitgebreid gedaan. En ik word er niet heel vrolijk van. Ik lees over karakter- en gedragsverandering (waar is dat halflege glas gebleven?) en ongeremd gedrag. Het kan door de tumor, de bestraling en/of de medicatie komen, kiest u maar. Ook ‘extreem koopgedrag’ wordt genoemd. Gelukkig ben ik van nature vrij krenterig aangelegd. En dan bedenk ik dat het misschien helemaal niet logisch is om een splinternieuwe wasmachine van honderden euro’s voor mijn verhuurappartement te willen kopen. Er staat er al een in mijn Coolblue-mandje te wachten. Hoe erg is het om de wasmachine op mijn badkamer een of twee keer per week te blijven delen, zoals ik al zes jaar probleemloos heb gedaan? Ik lijk wel gek. Of ik heb een hersentumor, dat kan natuurlijk ook. Tja. Misschien eens aan mijn omgeving vragen hoe zij dit ervaren.

Een hersenmetastase overleef je niet lang zonder behandeling. Aan de andere kant had ik zonder dat ding waarschijnlijk nog steeds niet geweten dat ik longkanker heb. Ik weet pas over een paar maanden of die tumor aan flarden is en of er niet stiekem meer zijn ontstaan. Verder merk ik dat ik sinds een tijdje best wel veel en vaak moet plassen, hoewel ik niet meer dorst heb dan anders. Diabetesverschijnsel? Misschien moet ik even bellen naar de oncoverpleegkundige of er extra op geprikt moet worden. En dan dat stomme hoofdgedoe nog. Dan roep ik wel go with the flow en dat gaat me best goed af, al zeg ik het zelf, maar het verandert toch wel je perspectief. Wie zei er ook alweer gisteren dat ze zich nog altijd gewoon goed voelt?