Twijfel en onrust
Krijg ik ook eens een niet zo geweldige uitslag, maak ik me gelijk zorgen. Terwijl ik hier al maandenlang de verschrikkelijkste uitslagen voorbij zie komen bij mensen die hier al langer meelopen. Het schijnt erbij te horen, bij kanker.
Oké, mijn ademhaling is raar, kortademig, het voelt alsof er ergens bovenaan iets vastzit of ergens tegenaan drukt achter mijn borstbeen. Kan van alles zijn. Een groeiende tumor tegen de luchtpijp bijvoorbeeld. Of toch 'gewoon' de reactie op de immunotherapie? Op de site lees ik als mogelijke bijwerkingen vermoeidheid en benauwdheid, kortademigheid. Zo gek is het toch niet dat die immuno niet meteen aanslaat: de dexamethason die tegenwerkt, de bestraling tussen de eerste en tweede sessie gevolgd door de neurocare waar de dexa weer omhoogging. Of toch de ontstekingsreactie die zwelling geeft? Ik slaap ook weer meer, na een periode zonder dutjes val ik 's middags weer in slaap op de bank of terwijl ik tv-kijk of muziek luister. Ik kan wel weer de verpleegkundige bellen - ik heb haar nog geen week geleden nog gesproken - maar de volgende uitgebreidere scan krijg ik toch niet eerder, eerst nog drie keer immuno (nog twee keer te gaan nu) en niet vooruitlopen op een eventueel plan B, zei de verpleegkundige. Dus wat zou ze nu anders moeten zeggen.
Halfje
Vandaag de dexa verlaagd naar 0,5 mg. Dat is de laagste dosering ooit, dit voor een week en dan helemaal stoppen. Nu maar hopen dat ik niet weer zo'n migraineachtig iets krijg zoals toen ik van 1,5 naar 1 mg ging.
Het e-biken ging weer voor geen meter gisteren en het was nog wel zo'n lekker weer. Ik denk dat ik amper 10 km heb gehaald en ik ben nog ergens op een bankje gaan zitten omdat ik uitgeput was.Het was trouwens geen fijne route die de Surprise me-functie van mijn fietsnavigatie me deze keer voorschotelde: grotendeels door de stad en daar was het veel te druk naar mijn zin. Als ik genoeg moed heb verzameld schop ik mezelf vandaag wel van de bank of uit de hangmat, zoek een leukere route uit en probeer toch weer 10 km. Ik gebruik principieel de laagste ondersteuning van de e-bike, maar daarmee kom ik nu amper op gemiddeld 15 km per uur. Vroeger schoot ik iedereen voorbij met 25 per uur of meer. Das war einmal, alles is anders nu.
Kaarten
Sinds ik verteld heb over de niet zo gunstige uitslag stromen de kaarten en bloemen weer binnen. Dat doet me echt goed, maar ik zou willen dat het niet nodig was. Ik zet alle kaarten op het plantenbankje en zodra het daar zo vol wordt dat ze eraf gaan vallen verhuizen ze naar de bewaardoos waar er al zo'n zestig in zitten. Veel dank, jullie zijn schatten!
Muziek van de dag
Johannes Passion, Reinbert de Leeuw. Gisteravond deels beluisterd, lekker in bed. Met een trucje kun je YouTube op je telefoon zover krijgen dat je muziek niet onderbroken wordt door reclame, want dat wil je echt niet bij deze muziek. Het werkte!
3 reacties
Die zorgen bij een minder goede uitslag en bij dingen die je voelt in je lichaam zijn helaas niet te vermijden, Marian. Zelfs niet voor jou. Je bent immers een mens.
Het is gewoon waardeloos om kanker te hebben. We kunnen stoer doen wat we willen, maar af en toe vliegt het ons aan. Laat de bui maar komen, hij trekt vanzelf ook weer over, is mijn ervaring.
Sterkte,
Hanneke
Je kunt wel zien dat ik een newbie ben in kankerland... Dank je wel, Hanneke.
Skatje.... weet je wel dat met zo'n minimale ondersteuning 15km helemaal niet weinig is? Ja, wel tov 25; maar die heb ik bv sowieso nooit gehaald. Kom op! Je hebt toch maar mooi die 10 km afgelegd en al bij elkaar mag je daar trots op zijn. Het is toevallig niet niks waarmee je te dealen hebt. Af en toe foeteren, snikken zodat je snottert en zo al meer is heel normaal en moet je ook vooral toelaten. Maar niet het jezelf gekker maken dan ......
Je doet het hartstikke knap, die dipjes (bescheiden uitgedrukt, ik weet het maar klinkt lekkerder) komen en gaan. Blijf bij jou!
Liefs Hebe