Tweede vaccinatie

Voor de verandering begin ik eens met goed nieuws: pakweg 19 uur geleden heb ik mijn tweede AstraZeneca-prik gekregen en behalve wat gezeur op de prikplek heb ik helemaal nergens last van, in tegenstelling tot de eerste keer. Ik heb zelfs voor mijn doen best prima geslapen vannacht, toch zeker tot een uur of zes.

Daarna heb ik nog even m'n luisterboek aangezet. Een fijne manier om de dag te beginnen en vaak ook te eindigen, lekker in bed in het donker. Ik beluister de serie De Reiziger van Diana Gabaldon, tegenwoordig ook bekend als de Netflixserie Outlander.  De voorleesmevrouw blundert af en toe met de uitspraak van woorden of namen die ze blijkbaar niet kent, maar dat vergeef ik haar graag. Ze gebruikt 'stemmetjes' voor verschillende personen, maar niet overdreven. De standaardleessnelheid is laag en die zet ik dan ook op factor 1,2 zodat ik twintig procent sneller door het boek heen ben. Mijn eigen spreeksnelheid is bovengemiddeld hoog, weet iedereen die mij kent. Ik schat 'm op minimaal 1,5. Ik ben dan ook terecht afgewezen als vrijwillige voorlezer bij Dedicon, de luisterbieb voor mensen met een visuele beperking. Vond ik erg jammer, het leek me een leuke hobby voor een deeltijdgepensioneerde, maar ik heb er wel een béétje begrip voor.

Die 1,2-snelheid is geen overbodige luxe, want luisterboeken kosten vele malen meer tijd dan leesboeken. Nog heel veel delen te gaan, ik hoop het slot nog mee te kunnen maken :) Ik vind het bijzonder prettig om 's avonds te kunnen kiezen: nog een halfuurtje luisteren naar de avonturen van Jamie en Claire Fraser of een muziekje uitzoeken. In beide gevallen val ik negen van de tien keer vlot in slaap. Ik heb het opgegeven om het boek terug te zetten naar het punt waar ik vermoedelijk ben afgehaakt; liever zet ik een timer tot het eind van een hoofdstuk of gewoon een halfuur. Luisterboeken, vroeger leek het me niks, nu kan ik niet meer zonder.

Nog steeds moe en kortademig. Had ik misschien toch op het aanbod van de verpleegkundige in moeten gaan om de scan naar voren te halen of serieus te kijken naar die morfine? Dat kan altijd nog. Ik denk dat het niet verkeerd is om gewoon van dag tot dag te leven en te kijken wat ik aankan. Gisteren was even een pittig dagje. Primeur: ik word moderator bij de gespreksgroep Longkanker. Mijn aanstaande medemoderator ken ik al twintig jaar: ons aller Frie.  Gisteren was de online training, die duurde twee uur en daarna was ik gesloopt. Maar het was de moeite waard en het lijkt me erg fijn om op deze manier iets aan de kanker.nl-community bij te dragen.

Straks even naar de markt om asperges te halen, dan heb ik mijn loopje weer gehad voor vandaag. Ik heb besloten me te focussen op wandelen en fietsen voor de conditie. Met dit gammele lijf - m'n heup is nog niet helemaal normaal - voel ik niet zo veel voor de spierversterkende online oefenschema's van Vitaal Oud Worden, waar ik eerder dit jaar mee begonnen ben. Noem me pessimistisch, maar ik geloof dat vitaal oud worden er niet echt meer in zit. Vind ik niet erg hoor, maar ik heb wel mijn abonnement stopgezet.