Tumor? Tumortje!

Vandaag naar de longarts. Ik had al een voorlopige uitslag 'krimp' op zak, dus het was niet echt superspannend. Ik ging alleen want Oudste was aan het klussen en ik vond het niet nodig om haar daaruit te halen, maar als ik had gewild was ze natuurlijk meegegaan. Ik heb met de app Gesprekshulp van kanker.nl het gesprek opgenomen en had daar vooraf ook mijn vragen in genoteerd. Handig ding, die app.

Lang verhaal kort: de primaire tumor heeft een flinke opdonder gehad! Er is nog maar zo'n 30 procent van over, ten opzichte van bijna een jaar geleden. Ook de lymfeklieren zijn flink geslonken. [EDIT: Ergens heb ik iets verkeerd begrepen, want ik zie net in het dossier dat er weliswaar flinke afname is, maar niet tot 30% . Eerder 30% afname. Maar zolang de longarts het een zeer goed resultaat noemt, en dat doet ie, ben ik tevreden.]

Zo matig als de immunotherapie werkte, zo effectief was de combi van viermaal carboplatine met pemetrexed. Ik kon kiezen: drie maanden niks doen, dus geen ziekenhuis, geen controles, geen behandeling, gewoon even de boel de boel laten. Sommige mensen zijn er helemaal klaar mee na alle ellende, wat ik best kan begrijpen. Of doorgaan met alleen pemetrexed. Daar was ik snel uit, aangezien ik de chemo tot nu toe goed heb verdragen met prima resultaat: laten we die kanker nog een fijne dreun toebrengen met een onderhoudsbehandeling. Volgens de verpleegkundige die ik nog even sprak is het vaak niet eens nodig om iets tegen misselijkheid te pakken bij deze kuur en anders is er altijd nog dexamethason. (Met de prednison ben ik inmiddels gestopt, mijn huid is  weer tot rust gekomen, ik heb alleen nog overal krabsporen die aan het genezen zijn.)

De longarts vond ook dat ik een veel betere indruk maakte, niet meer het dooie vogeltje van een paar maanden geleden toen ik een paar liter vocht achter mijn longen had met kankercellen erin. Er zit nu helemaal geen vocht meer. Natuurlijk ben ik nog snel moe en laadt mijn batterij niet meer tot 100% op, maar daar valt best mee te leven. Gewoon doorgaan met wandelen, fietsen en fysiogym; spieren kweken, conditie opbouwen en zo wellicht mijn batterijcapaciteit vergroten. Wel is mijn nierfunctie wat achteruitgegaan, maar dat moet vanzelf verbeteren als ik geen carboplatine meer krijg. De bloedwaarden worden regelmatig getest en anders merk ik het vanzelf wel als mijn huidige enorme theedrinkbehoefte afneemt. Ook het probleem 'tranend oog dat minder goed ziet' zou zich nu vanzelf moeten oplossen, ook dat komt door dat gemene spul dat ik lekker niet meer krijg.

Dus ... ik ben best wel een beetje blij en mijn kinderen nog meer! Soms zit het tegen, soms zit het mee. Ik ga dus kijken of het nog ietsje beter kan worden de komende tijd. Misschien wel zo goed dat ik in het voorjaar weer eens aan een vakantie naar Frankrijk kan denken, samen met BFF L. Dit jaar hadden we ook vakantieplannen maar die vielen al in januari in het water toen ik van de ene op de andere dag kankerpatiënt werd. Mijn hoop (!) is gesteld op 2021.