Storm

Het gaat stormen vandaag en ook morgen waait het nog flink. De bamboe ligt nu al haast plat tegen de grond. Ik maak me zorgen over Jongste, die op het  hoogtepunt van de storm vanuit Londen naar Schiphol terug zou moeten vliegen. Ik heb zo'n idee dat die een flinke vertraging gaat oplopen. 

Gisteren heb ik heerlijk in de voortuin gewerkt; die is nu storm- en zomerklaar. Zo veel mogelijk de snoeischaar met links gehanteerd, maar rechts gaat eigenlijk ook prima, al  vind  ik het een beetje eng met die hechtingen van de port-a-cath. Na twee weken mag ik er weer alles mee doen.

Ik ben blij voor mijn postcollega’s dat de storm op zondag en maandag valt, precies de dagen dat PostNL niet bezorgt. Al wordt er regelmatig op maandag gelopen als er op zaterdag gaten in het rooster vallen. Sinds 1 februari is PostNL gefuseerd met Sandd (eigenlijk is Sandd gewoon overgenomen) waardoor de postvolumes per loop zijn toegenomen. Met alle gevolgen van dien: sommige bezorgers hebben nog een tweede baan of zijn bijvoorbeeld mantelzorger en komen in tijdnood als ze veel moeten 'plussen'. Ik vind het jammer dat ik het samensmeltproces alleen op afstand kan volgen, maar zoals de autimams zeggen: jknah ofwel Je Kan Niet Alles Hebben.

Wonderspul
Voorlopig mag ik blij zijn dat mijn kanker eindelijk ontdekt is – god weet hoeveel jaar die primaire tumor al aan het groeien is – en vooral: dat ik meteen immunotherapie krijg. Op de Facebookgroep lees ik dat bij iemand na de eerste paar behandelingen met pembrolizumab de tumoren al bijna onzichtbaar waren. Wat een wonderspul! Jammer dat het niet genezend is maar alleen palliatief werkt. Vroeg of laat ontstaan er nieuwe longtumoren of uitzaaiingen elders, tenzij je voor die tijd ergens anders aan overlijdt. Het houdt een keer op. Zoals Frieda zo treffend in slechts vijf woorden zei: na kanker ben ik dood.

Ik lees op kanker.nl iets over het nut van een bevolkingsonderzoek longkanker. Ik schep braaf elke paar jaar mijn poep in een buisje en ga trouw onder de tietenpletmachine, maar zo’n longkankerbevolkingsonderzoek, daar had ik nou echt wat aan gehad. Ontdekking in stadium 1 in plaats van stadium 4, bijvoorbeeld. Ik weet nog steeds niet precies hoeveel tumoren, aangedane klieren, plekjes en weet ik veel ik heb. Dat wilde ik aanvankelijk ook niet weten. De volgende keer bij de oncoverpleegkundige gaan we plaatjes kijken, hoe confronterend ook. Ik lees de folders van het KWF nog eens door en zie dat na vijf jaar slechts twee procent van de stadium 4-longkankerpatiënten nog in leven is. Een folder uit 2019! Maar pembrolizumab is nog niet eens vijf jaar op de markt. Vanaf pakweg 2023 gaan die grafiekjes er heel anders uitzien. Dat móét.

Theezakje van de dag
Welke spelletjes speel je het liefst? Tot voor kort speelde ik meestal voor ik ging slapen nog wel een potje solitair op mijn telefoon. Of een sudoku niveautje easy, want verder kom ik niet. Binaire puzzels (rijtjes met nullen en enen invullen) vind ik ook leuk, maar ook daar kom ik tot mijn ergernis niet altijd uit. Vroeger was ik dol op logikwizzen. Van die heerlijk ingewikkelde puzzels waar je met minimale aanwijzingen er bijvoorbeeld achter moet zien te komen wie van vijf personen de moord heeft gepleegd, met welk wapen en welke schoenmaat hij/zij heeft. Veel redeneringen van het type 'Als dit … dan dat … waaruit volgt … dus …’ Dat kan ik echt voor geen meter meer, maar eerlijk is eerlijk: dat was al jaren zo. Het schijnt dat je ergens tussen je twintigste en dertigste piekt qua cognitief vermogen. Dat is meer dan een half leven geleden, ik kan er de knikker in m'n kop niet de schuld van geven.

Nu speel ik alleen nog Wordfeud met twee vriendinnen en Zoon. Op de een of andere manier is het me gelukt om sinds de diagnose de lopende spellen levend te houden ondanks medicatie en ander hersenbedreigend onheil, maar het tempo en het peil waren wel aanzienlijk lager. Soms vergat ik zelfs stomweg dát ik Wordfeud speelde. Nu houd ik nog drie spellen in de lucht en ben iets minder fanatiek op winst belust. Bij Zoon was dat toch al kansloos; hij wint gemiddeld negentien van de twintig keer. Gelukkig is de verhouding bij de andere spelers ongeveer fifty/fifty. Ik ben dus niet slecht in Wordfeud, hij is gewoon te goed.

Quote van de dag
Ergens las ik iets over een of andere beroemdheid met kanker die veel langer overleefde dan verwacht. If I don’t die within a year it will be embarrassing, zei hij. Daar kan ik me iets bij voorstellen: geef ik straks zo’n megafeest waar iedereen bij wil zijn zolang ik er nog ben, komen ze me drie jaar later gewoon op straat tegen. Is dit een rare grap of zo?  Sta je toch een beetje voor schut ... maar ik ben bereid dat risico te nemen.

Muziekvideo van de dag
Eeuwige roem voor Herbie Hancock en z'n jazzmaatjes: een van de beste jazzvideo's die ik maar kan bedenken. Ik leerde Cantaloupe Island kennen omdat ik Cantaloop (Flip Fantasia) van US3 een goed nummer vond. Vind ik nog steeds, maar dat nummer verbleekt totaal bij het origineel.
(Het fotootje eronder is het bloempje dat een van mijn postcollega's voor me gehaakt heeft. Het hangt boven mijn bureau zodat ik het heel vaak zie. Dank je wel, lieve E!)