Schoorsveld revisited

Ik ben de dexamethason aan het afbouwen en ik mis mijn overmaat aan energie en hyperactiviteit. Of zou het toch gewoon komen door de niet zo goede uitslag en dat kloterige coronagedoe? Ik maak me wel enigszins zorgen, maar besef heel goed dat ik er geen invloed op heb. Van lieve vriendinnen krijg ik af en toe goedbedoelde tips voor alternatieve therapeuten en diëten, maar daar begin ik niet aan. Slow-juiced selderiesap? Sorry hoor ... als het echt zo simpel was kregen we allang geen grof geschut zoals chemo en bestraling meer. If it sounds too good to be true it probably is gaat hier wel heel sterk op.

Boskamer
Gisteren met m'n dochters naar de natuurbegraafplaats geweest. Voor het eerst in minstens drie weken zat ik in een auto en kwam ik buiten mijn woonplaats in een wereld die compleet op zijn kop is gezet. We hadden een afspraak voor een informatieve rondwandeling om nog eens de mogelijkheden en de plekjes te bekijken. De rondleidster bleef uiteraard keurig op afstand.

De plek die ik eerder had gekozen toen ik er met vriendin L was bleek al volledig gereserveerd te zijn. Geen wonder, want dat is een zogeheten boskamer: een mooie beschutte open plek, door bomen omgeven. Hierop is een onzichtbaar raster uitgezet met ruime plekken van 2,5 x 3 meter. Je kunt ze alleen zien met een gps-apparaat (op de foto houd ik het in de  grond geprikte gps-ding vast). Dat gebruiken ze om plekken te markeren en zo wordt ook zichtbaar waar al iemand begraven is, welke plekken gereserveerd zijn en wat er nog vrij is. Nabestaanden kunnen met een app altijd het graf terugvinden. Even simpel als doeltreffend.

Brem
De rondleidster wist nog wel een soortgelijke boskamer in aanleg, waar de boompjes nu nog jong zijn en waar je dus even je fantasie moet gebruiken. We liepen erheen en zagen een veldje brem waarvan één struik al volop in bloei stond en de rest bijna zover was. Gewoon een mooi plekje, met achter de brem snelgroeiende berken en wat langzamer groeiende beuken. Ook hier is het hele veld een onzichtbaar raster. En net zoals bij rijtjeshuizen de eindwoningen net wat meer gewild zijn dan de tussenwoningen, zijn hier de randplekken favoriet, ook bij mij. Laat nu net bij die bloeiende brem de enige nog vrije randplek zijn. En laat nu net op de kaart die ik vorige keer meegenomen had een kruisje staan, door mij geplaatst bij waar ik dácht dat de favoriete plek van L en mij zich bevond (ook een boskamer). En laat dat kruisje nu precies in de boskamer van die bloeiende brem staan. Toeval bestaat, hoor.

We bekeken nog wat andere plekken, hebben nog even koffiegedronken en wat vragen besproken maar 's middags was ik er snel uit: daar bij de brem, dat wordt 'm. Pas over minstens tien jaar natuurlijk, laat ik vooral niet vergeten dat erbij te zeggen. En ja, ik snap dat die brem niet het hele jaar bloeit, maar die plek voelde gewoon helemaal oké. Ik hoop dat iedereen die zich mij dan nog herinnert het leuk vindt om af en toe op Schoorsveld te gaan wandelen en even op z'n Brabants bij mij te komen buurten. Ik ga zelf nog een of twee keer per jaar naar het graf van mijn pa en ma en dan klets ik ze de oren van hun hoofd.

Kostda?
En wat kost dat nou, zo'n natuurgraf? 4250 euro en voor die centen mag je tot het einde der tijden blijven liggen. Er komt t.z.t. nog 500 euro begraafkosten bij (het delven van het graf, weer toedekken met aarde en de uitgestoken plaggen, de boomschijf met inscriptie naar wens). Daarnaast heb je de normale kosten van een uitvaartondernemer. Van die 4250 euro gaat een deel naar Natuurmonumenten. Dat levert ze een leuk bedrag op, want er zijn iets van zevenduizend plaatsen op het terrein waarvan er nu 1800 'verkocht' zijn. Het grootste deel van het terrein wordt overigens niet voor graven gebruikt maar is (of wordt) gewoon bos, heide of een vennetje. Oorspronkelijk was dit hei, later werd het een saai productiebos voor de mijnbouw (fun fact: stutten van naaldhout beginnen te kraken voor de mijngang instort en dat was dus de favoriete houtsoort) en nu wordt het een prachtig natuurgebied. Het idee is dat zodra alle graven bezet zijn het beheer van het terrein in zijn geheel naar Natuurmonumenten gaat. De ceremonieruimtes zijn dan niet meer nodig en worden dan eventueel afgebroken. Wat van mij niet hoeft, want ze zijn prachtig, zowel vanbinnen als vanbuiten. De oudste boomstamplakjes zullen tegen die tijd wel geheel vergaan zijn, net als degene die eronder ligt. Mooi toch?

Huurder
Klink ik enigszins geobsedeerd door mijn begrafenis? Dat is dan maar zo. Misschien is het nuttige info of een bron van inspiratie voor iemand. Ik vind het concept gewoon mooi. Een goede tip van de rondleidster: maak Jongste 'rechthebbende' van het graf. Zij scheelt bijna 20 jaar in leeftijd met Oudste en op die manier is er als het meezit nog pakweg een dikke halve eeuw iemand die kan beslissen of er nog een urn in het graf kan worden bijgeplaatst en zo ja, wiens resten er dan in die urn zitten. Misschien die van Zoon, van Oudste, van iemand anders, wie zal het zeggen, daar ga ik niet over. Maar aan kamerhuurders ben ik al gewend, dus iemand erbij in mijn graf, waarom niet.

Fietsen
's Avonds na het eten met de meiden naar buiten! Oudste probeert bij gebrek aan sportschool iedere dag 10 km te skaten of te skeeleren, hoe heet dat. Jongste fietst er dan naast. Deze keer was ik mee, met de e-bike. Ik had al een paar dagen niet gefietst maar ik ken inmiddels alle leuke niet al te lange routes in de omgeving. Daarna zijn we gezellig samen op de bank aan het nieuwe seizoen La Casa de Papel begonnen op Netflix.
Ik ben erg blij dat ik dicht bij mijn dochters kan zijn zonder die vervloekte anderhalve meter afstand. Tot nu toe zijn we allemaal gezond gebleven. En zo niet, jammer dan, ik ga er geen probleem van maken.

Muziek van de dag
Er zijn dit jaar pakweg 272 passieconcerten gecanceld in het hele land. Gelukkig worden er veel oude opnames uitgezonden op radio en tv, YouTube en wat al niet meer. Het is immers hartje passieseizoen. Momenteel luister ik voor het gemak naar mijn eigen cd's van de Matthäus Passion, maar ik wil heel graag een wat modernere (lees: minder trage) uitvoering horen. Gaat vast lukken met dat enorme aanbod.

Het gekke is dat ik totaal niet religieus ben maar dat mijn favoriete koormuziek voor een groot deel religieus is. Ik ben katholiek opgevoed, er blijft altijd wel wat van hangen. Het gekozen koraal is een van de minst uitgesproken religieuze koralen - het woord Gott komt er niet eens in voor. Die mag op mijn muzieklijst. Deze versie heeft tenminste een lekker tempo. Oude MP's zijn meestal zo ontiegelijk traag dat zelfs orkestleden serieus moeite moeten doen om niet in slaap te vallen.