Regeldag

Regeldagen, zo heette het vroeger als je borstgevoede baby ineens meer behoefte aan melk begon te krijgen en je je zelfregulerende productiesysteem even een boost moest geven. Wat me altijd heel goed afging, ik heb erg genoten van het langdurig voeden van mijn kroost. Nu, op mijn 64e, is een regeldag iets heel anders.

Vanmorgen achtereenvolgens 1. een vitamine B12-injectie laten zetten, 2. aansluitend bloed laten prikken, 3. voorzien van twee pleistertjes naar de thuiszorgwinkel gegaan voor info over rolstoelen, daarna nog 4. naar de Hema en 5. de Jumbo. Gelukkig liggen deze stops allemaal aan hetzelfde plein. Weer naar huis, genoeg geregeld voor vandaag. Blij met mijn Rolli; onderweg naar huis stop ik bij een bankje en leun voorover op het zitje van de rollator. Rechtop zitten maakt me benauwd, erg onhandig. Benieuwd of de scan die donderdag wordt besproken daar een verklaring voor laat zien. Een vrouw met een klein kindje vraagt 'are you allright'. Ja gelukkig wel, alleen een beetje ademnood, komt goed.

Thuis weer op mijn zij op de bank. Vegro gebeld, ik kan een lichtgewicht rolstoel lenen voor 26 weken - nog altijd bijna 14 kilo maar de wielen kun je losklikken. De zorgverzekering betaalt en het ding wordt vrijdag keurig met uitleg thuisbezorgd. Ik heb er een comfortabel zitkussen bij gekocht, want ik vrees dat het vetlaagje op mijn magere kont niet voldoet. (Dat is weleens anders geweest; heel wat jaren geleden woog ik ruim twintig kilo meer dan nu.) Wat leven we toch in een prima landje, ondanks al het gedoe! Echt, mij hoor je niet klagen. Zaterdag mogen J en T 'm testen qua duwcomfort en opvouwbaarheid als we naar de Botanische Tuinen gaan. Een paar weken later mag het ding natuurlijk mee op reis naar IJsland. Gelukkig heeft Oudste niet het allerkleinste autootje gehuurd maar meteen gekozen voor meer ruimte en comfort. Regelwerk in alle varianten is haar wel toevertrouwd. 

Ik krijg kort na elkaar twee appjes van mensen die ik al tijden niet gezien heb die op bezoek willen komen. Leuk, meteen afgesproken. Ik ben nu bijna anderhalf jaar ziek. Iedereen zal het herkennen: mensen van wie je het niet verwacht zijn er echt voor je, komen op bezoek, sturen bloemen en kaartjes - terwijl sommigen op wie je juist wat meer rekende langzaam maar zeker uit beeld verdwijnen. Go with the flow: wees blij met die fijne mensen en laat de anderen gewoon doen wat ze zelf willen.

Morgen naar de radiotherapeut en de ct-scan botten/gewrichten. Heen met de taxi-met-aankomsttijdgarantie en terug met het ov. Er is een goede snelbusverbinding en ik ben helemaal gevaccineerd, dus ik durf het wel aan. Ik ga niet weer anderhalf uur zitten wachten als ik me goed genoeg voel om met Rolli naar het nabije busstation te lopen. Heb ik mijn wandelingetje ook weer gehad.

Over vaccinatie gesproken: ik heb Astra Zeneca gekregen bij de huisarts. Daarbij kreeg ik een los kaartje met stickers met het batchnummer van het vaccin. Als ik dit semiofficieel in het Gele Boekje wil opnemen moet ik zelf kopiestickers opvragen bij het RIVM en daarna kan de huisartspraktijk een interessant uitziende officiële stempel in mijn boekje zetten. Het kan niet via de GGD. Nou, ik denk dat ik maar vertrouw op de digitale CoronaCheck-app die 1 juli in de lucht moet zijn voor buitenlandse reizen. Ik weet inmiddels dat mijn gegevens correct geregistreerd staan, je kunt dit zelf met je Digid checken op MijnRIVM. Komt vast wel goed.

Uit mijn hoge blogfrequentie  zou je kunnen opmaken dat ik weer flink aan de dexamethason zit. Ik probeer een optimum te vinden tussen de neiging tot hyperen en het tegengaan van benauwdheid. Met 3 mg klets ik iedereen in mijn buurt de oren van het hoofd en bij gebrek aan live publiek ga ik bloggen.  Voor de positieafhankelijke benauwdheid lijkt het niet veel te doen. Vandaag dus maar teruggegaan naar 2,5 mg.