Op eigen benen

Het rollatortijdperk is bijna ten einde, ik kan weer voor 90 procent normaal lopen. Drie dagen geleden de niet-annuleerbare botscan gehad (skeletscintigrafie). Een makkelijke maar dure manier om botuitzaaiingen uit te sluiten. Ik ben het halve ziekenhuis doorgerollatord, een rolstoel was niet eens nodig. Telefonische uitslag over vier dagen.

Het onderzoek bestond uit twee delen: om 8 uur een injectie met radioactief spul, dan een liter water drinken in de wachttijd en om 10.15 de scan. Voor het eerst dat ik weer een normale injectie kreeg in plaats van via de port-a-cath, het ging ook niet helemaal goed. Het leek me echter niet zo handig om nog voor 8 uur een afspraak bij oncologie te regelen om de PAC aan te prikken - mijn chauffeur BFF L moest nog vroeger haar bed uit dan ik, dus dat wilde ik haar niet aandoen - dus ik dacht: kom maar op met die spuit, voor deze ene keer. De helft van het spul ging in de enige fatsoenlijke ader die ik heb, die normaal voor bloedafname wordt gebruikt - hij is wel een beetje hard, zei de laborante - maar halverwege dacht ze dat de naald er niet meer in zat en heeft ze een tweede poging rechts gedaan. Gelukkig was er zo te voelen niks naast de ader terechtgekomen. Maar voortaan regel ik toch maar weer de PAC.

Na de injectie zou L me naar huis brengen en meteen doorgaan naar haar werk. Dat liep echter anders: toen ze haar auto wilde starten begon die héél vreemd gedrag te vertonen. Spontaan wissende ruitenwissers, raar getik in plaats van startmotorgeluiden, binnenverlichting ging spontaan aan, melding 'defect remsysteem', alarm bij het openen van de deur, het was een hele kermis van op hol geslagen elektronica. Wachten op de ANWB, maar ik moest wel die liter vocht binnenkrijgen, dus weer het ziekenhuis in voor een flesje water. En later nog een keer om het flesje opnieuw te vullen. Elke keer langs de triagezuilen (bent u kortademig - ik lieg standaard nee), handen ontsmetten en een vers mondkapje van de zaak. Toen ik voor pakweg de vierde keer naar binnen ging werd ik herkend en mocht ik mijn mondkapje ophouden.

De ANWB had de auto snel weer aan de gang: nieuwe accu en klaar.  L kon eindelijk vertrekken en ik belde m'n ex dat ie me niet hoefde te brengen voor de scan. De scan was zoals alle langdurige scans vooral saai, je ligt maar stil te liggen en verder is er niks. De laborante was vergeten te vragen of ik een muziekje wilde. De dagen erna ging het steeds beter met lopen. Ik ben langzaam weer wat in huis gaan doen qua schoonmaak. Een wasje en ergens een doekje overheen kan best. Alleen stofzuigen is al een paar weken niet gedaan en dat is  wel heel hoog tijd, maar ik durf het wel aan om nog een dagje te wachten. Mijn norm voor hoe schoon het huis dient te zijn ligt gelukkig niet zo hoog en er zijn nog steeds geen muizen gesignaleerd.

Een rondje vijver in m'n eentje zie ik nog niet zo zitten, maar ik ben het dagenlange thuiszitten wel beu terwijl het buiten hartstikke zonnig is. Straks komt vriendin P op bezoek en een rondje vijver met P én de rollator, dat is misschien wel ideaal. Eindelijk!

5 reacties

Wat bijzonder dat je nu toch weer zo vooruit gaat, niet?  Dat geeft goede hoop voor de scan, of heb je toch het gevoel dat er toch wel echt iets mis is met de botten? Afijn, je zult het moeten afwachten. 

Die corona-regels in het ziekenhuis zijn er niet voor niets, maar soms werken ze inderdaad op de lachspieren. Ik moest mijn moeder uit het ziekenhuis halen en het was van "mevrouw, wat gaat u doen, het is nog geen bezoekuur" (bij binnenkomst) tot "mevrouw, u moet daarlangs lopen (bij weggaan) tot "mevrouw, wat komt u doen (welnu, de rolstoel terugbrengen) tot "mevrouw want komt u nu weer doen"  (tja, sorry hoor, was vergeten parkeren te betalen). Gelukkig hoefde  ik niet ook nog 2 flesjes water zoals jij, ik denk dat ze me niet meer hadden binnengelaten. 

Laten we hopen dat het nu snel voorbij is, ook  voor de mensen in de zorg. 

Hoop dat je een lekker rondje hebt kunnen lopen in het zonnetje (best koud nog!) en heel veel sterkte met de uitslag donderdag!

xx, Joke

Laatst bewerkt: 25/04/2021 - 16:06

Wat een gedoe allemaal. De auto kuren terwijl ze haast had, kun je dan net niet gebruiken. Wel heel goed te horen dat het steeds beter gaat met je. Fijn!

Vervelend wachten op de ANWB. Maar ondertussen had jij wel je beweging gehad met het heen en weer lopen en vullen van je flesje.

Gister nog lekker gewandeld met vriendin P? Het was prachtig weer althans hier in Wateren. 

Fijne dag en op naar een goede uitslag.

Liefs Alice ❤😘

Laatst bewerkt: 26/04/2021 - 09:40

Ik denk dat het een of ander soort artritis is, geen uitzaaiingen. Ik zit er niet over in. Wel vervelend dat het voelt alsof het zomaar weer zou kunnen terugkomen. Dat bestaan als fysiek beperkt persoon beviel me echt totaal niet.

Herkenbaar Joke, je slapstick- ziekenhuiservaring!

Liefs, Marian 

Laatst bewerkt: 26/04/2021 - 16:10

We hadden er al wat contact over gehad en ik ga er toch eens achteraan: wat voor gewrichts- en zenuwklachten horen bij longkanker, of bij immunotherapie, of bij chemo. Ik herken zo die plotselinge pijn op één of andere plaats, het onvermogen met dat lichaamsdeel te bewegen, en ook het plotselinge 'herstel'. Dat kan toch geen toeval zijn?

Sterkte en ik ben toch ook benieuwd naar de uitslag. Liefs XXX

Laatst bewerkt: 26/04/2021 - 16:51

Heerlijk mens ben je en heerlijk kun je jouw verhalen en belevenissen vertellen. Heerlijk dat je weer als een vogeltje zo vrij bent! Bijna dan... :-) 
Maar inderdaad, wat Frie zegt, wel handig te weten of dit komen en gaan orde van de dag kan worden/blijven/zijn. Ik herken het wel, maar dan alleen als ik (na goed nadenken) ontdekt heb dat ik dingen heb gedaan die net effe niet zo handig voor mij zijn. Om het zo maar netjes te formuleren. En soms door verkeerde bewegingen - nee, dit is niet hetzelfde als bovenstaande - maar daarvoor heb ik mijn trouwe fysio die me dan weer oplapt. Succes (bijna) verzekerd.

Grappig de beschrijving van de streken van de auto. Hahaha, hebben wij ook ooit gehad. Ineens gebeurt er allerlei dat niet de bedoeling is. Richtingaanwijzer aan en de ruitenwisser doet het. En zo. Ach, een auto is ook maar een auto..

Knuffel hiervandaan en graag een keer duiden waar jouw plekje tzt is. 

Liefs xx Hebe

Laatst bewerkt: 28/04/2021 - 22:59