Mutsdagje

Godgloeiende grrrmmbll  (sorry). Een hele blog geschreven, niet tussentijds opgeslagen en floep, weg is ie ^%!%_(*(@+&+()!+()

Ik was aan het mijmeren over het bezoek van de autimams straks. Na een halve nacht goed slapen (voor Viooltje en LP: de slaapmuziek was Bachs vioolconcert BWV 1041, effect: uitstekend) ben ik om 4 uur opgestaan. Volgens goed middeleeuws gebruik ga ik dingen doen, zoals de vaatwasser uitruimen. Op de aanrecht staan door Jongste perfect gebakken filodeegbakjes. Ik heb op culigebied een reputatie hoog te houden bij de autimams, dus zij moet laten zien dat ik haar goed opgevoed heb. Ik heb er alle vertrouwen in! Ze maakt het zichzelf niet makkelijk als veganist, maar mooi dat de 'mamsen' straks een vegan lunch geserveerd krijgen waarbij je vlees en zuivel geen seconde mist. Trots op Jongste!
Onlangs werd ze 21 en had ze bij mij thuis een grotendeels door mij bereid vegan 21-diner (tig gangen) met een stuk of veertien gasten. Kennelijk was ik toen minder wazig dan nu, want alles lukte perfect, mede dankzij een uitgekiend menu en een strakke planning. Maar terwijl ik van nature een enorme stresskip ben ging alles me goed af en de stress bleef tot ieders verbazing volledig uit. Heel vreemd. En nog geen twee weken na die vermeende TIA. Zou een héél klein hersentumortje een heilzaam effect kunnen hebben?

Mutsen
De appgroep van de autimams heet 'Mutsen'. Dit naar onze favoriete activiteit, het zogeheten mutsen. Dat houdt in een weekendje Landal met de volgende  vaste ingrediënten:
1. Lekker eten bereid door Moe (dat ben ik - een jaar of tien ouder dan de rest en een bemoeiziek type). Autisme is erfelijk, je krijgt het van je kinderen; dus wij willen alles lekker voorspelbaar. D.w.z. taco's op vrijdag en een uitgelezen selectie homemade tapas op zaterdag. Dus dat is waar Moe al dagen van tevoren voor in de keuken duikt. Goede voorbereiding is alles.
2. Een open haard (al ben ik inmiddels anders over fijnstof gaan denken) en een vaatwasser, anders zoeken we een ander huisje uit.
3. De clubkleding: poezelige ochtendjassen en uitgezakte joggingbroeken. 
4. Op zaterdag een boswandeling en funshoppen in het dichtstbijzijnde toeristendorp. Waar ik dan traditioneel over mopper omdat ik van nature geen funshopper ben.
5. Veel drank en hapjes. Waarna ik op zeker moment traditioneel afhaak omdat ik gek word van het geklep en met mijn e-reader op de slaapkamer ga chillen. En ja, dat is al jaren zo, daar kan ik die hersentumor niet de schuld van geven.
6. Op zondag niet al te laat naar huis, want we kunnen niet zo lang zonder onze bloedjes van kinderen.

Ooit begonnen we met een veel grotere groep moeders die elkaar kenden van Ouders Online. Onze eerste meeting was in een scoutinggebouw waar we alle ruimte hadden met ons kroost. De kinderen raceten op driewielertjes achter elkaar aan, we bezochten een speeltuintje in de buurt. Inmiddels loopt er bijna twintig jaar later een stel auti-kerels rond waarvan er een paar de twee meter naderen en is ons groepje teruggebracht tot de harde kern waar we ooit mee begonnen. Fun fact: niemand heeft meiden, alleen ik. Volgens mij zijn ze allemaal jaloers, de een wat openlijker dan de ander :)

Losse flodder
Ik moest  even nadenken, hoe had ik die diversenrubriek ook alweer genoemd?
Op 31 december kreeg ik op mijn Facebook een prachtige foto te zien van mijn vriendin M (ik ken nogal veel M's). In de early seventies waren we schoolvriendinnen en is ze op haar 14e met de hele familie naar Australië geëmigreerd, waarna we elkaar zoals dat gaat uit het oog verloren. En terugvonden via Facebook; internet kan zo mooi zijn. Een paar jaar geleden heb ik haar ontmoet toen ze een tripje NL deed. Geweldig. 
Een prachtige professionele foto van een mooi opgemaakte vrouw met een krachtige uitstraling. En een kaal hoofd. En uitleg eronder waarom ze het afgelopen jaar amper op Facebook was. Ik reageerde geschokt, natuurlijk. En dat was VIER DAGEN voor ik mijn eigen diagnose kreeg. 

Gelukjes van de dag
* De autimams komen! Daarna hebben we ook nog het verjaardagseten van Zoon, dat was wat lastig te doen op de dag dat ik uit het ziekenhuis kwam. Leve de thuisbezorging, ik ga echt niet naar een restaurant nu. Gelukkig hadden we zijn cadeau al eerder gekocht, een fijne rugzak voor zijn treinreishobby. 
* Vanmiddag boodschappen gedaan bij de Jumbo! Ex had me opgehaald met de auto en lette op me, terwijl ik lekker leunend  op een winkelkarretje een karrenvracht eten inlaadde. Zelluf doen!

Quote van de dag
"O bonustijd, o bonustijd
O schoonste aller tijden
Hoe ik het doe weet ik niet,
ik blijf de Dood lekker mijden."

Gejat van iemands blog. Ik neem mijn virtuele hoed diep voor jou af, R.

Liefs, Marian
PS Ik weet het, twee blogs binnen 12 uur of zo is belachelijk, maar vanavond ben ik uiteraard gevloerd en ik wil als het even kan toch die 1 blog per dag halen. Ik ga nog even een second sleep proberen te doen. Zijn er hier meer mensen die zo'n ritme hebben?