Leef alsof het je laatste dag is
Oplettende lezertjes zullen denken: wat een rare titel, die verwacht ik niet bij Marian zoals ik haar heb leren kennen. En die paar mensen die mij echt goed kennen roepen meteen: maar Marian háát Nederlandstalig geblèr!
Mijn zus valt in beide categorieën. Sus kwam op de koffie met zelfgebakken koekjes waar ze per ongeluk (?) koemelk in had verwerkt zodat veganistisch etende Jongste enigszins op haar neus keek: alle koekjes voor mama. Daarbij kreeg ik een jolige muzikale kaart met het bovenstaande liedje. Een humoristische keuze van Sus, die van nature een ondernemend, actief, levensgenietend type is. Je zou soms niet geloven dat wij echt uit hetzelfde nest komen.
Halfleeg
Dan zijn er nog de reacties op mijn vorige blog en de blogs die ik van anderen lees. Ik zie daar veel mensen die beter Sus als zus hadden kunnen hebben dan ik. Mij wordt aangeraden van het leven te genieten, niet alleen door die malloot van een Hazes junior, maar door geboren optimisten die zich zelfs door kanker er niet onder laten krijgen.
En ik denk: hoe dan? Ik zit zo niet in elkaar. Ik zie niet overal de lichtpuntjes. Mijn glas is halfleeg, behalve als ik onder de dexamethason zit. Wat op zich wel een leuke en verrassende ervaring was, om mezelf eens van een heel andere kant mee te maken, al voel ik me achteraf enigszins genaaid. Als voormalig drugsgebruiker had ik beter moeten weten! Maar nu, met dat halflege glas, voel ik me weer mezelf en dat is ook veel waard. Is dat nou zo erg, een halfleeg glas? Ik vind van niet. Ik ben echt niet ongelukkig of depressief, hooguit wat lui en passief. Ik kan er goed mee leven, maar daarmee voldoe ik kennelijk niet aan 'de' norm.
Genieten
Geniet ik dan nooit ergens van? Zeker wel. Bijvoorbeeld 1. een mooi concert, 2. een fijne koorrepetitie, 3. de eerste peultjes uit eigen tuin. Maar daarbij hoort dan ook: 1. was ik maar niet op m'n 15e gestopt met vioolspelen, dan had mijn leven er misschien heel anders uitgezien; 2. de repetitie was fijn maar binnenkort is al het concert en we zijn er nog lang niet klaar voor; 3. de peultjes doen het prima maar de bieten willen niet goed opkomen en de radijsjes zijn aangevreten door die vermaledijde slakken. Ik vermoed dat al die halfvolle glazen (sorry Hanneke, ik blijf die glazen erbij halen!) daar niets van begrijpen. Voor hen komt na regen zonneschijn, ik zie bij zonneschijn de wolken die alweer komen opzetten. Ze zijn meestal goed in struisvogelen als het om hun ziekte gaat en dat is uiteraard hun goed recht; iedereen heeft zijn eigen manier. Maar het is niet de mijne.
Ik ben anders, maar ik zie dat niet als iets slechts of als iets waar ik wat aan moet doen, zolang ik mensen er maar niet mee lastigval. En zo niet, dan toch.
Gisteren had ik een goede dag, eerst het bezoek van Sus, op 'amperhalve meter afstand' zoals zij het noemt. Gestofzuigd, vloer weer lekker schoon zolang het duurt, een puzzel proberen te maken met Jongste. Vijfhonderd stukjes slechts maar het thema was PostNL en het was een Jan van Haasteren-puzzel, dus ons halve personeelsbestand stond erop en probeer dan maar eens de talloze oranje-blauwe stukjes van onze bedrijfskleding op de juiste plek te krijgen. Leuk om te doen, maar ik heb de indruk dat mijn hersenen door de tumor of de bestraling een tik hebben gekregen in de puzzelafdeling. Relatief lang opgebleven omdat ik nu eens niet om negen uur al op apegapen lag. Samen genoten van 'Even tot hier', een hilarisch en goed in elkaar gezette humorshow, jammer dat we dat tv-programma niet eerder hebben ontdekt.
Voor wie het leuk vindt: dát liedje dus. Leef alsof het je laatste dag is? Op m'n laatste dag heb ik wel wat anders te doen en zo'n stomme bucketlist hoef ik ook niet! Keertje op vakantie met de meiden en Zoon als hij mee wil, dat is zo ongeveer alles. Dan moet wel de coronacrisis voorbij zijn.
Blegh, geef mij maar de onvolprezen Drs. P.
13 reacties
Tja...... Lieve Marian. Alle respect voor hoe jij, heel anders dan ik, in het leven sta. Als jij je daar goed en prettig bij voelt is het goed. En hoef jij je tegen niemand te verdedigen. Lieve groet Dasje.
Lieve Marian,
Eerlijk gezegd kan ik deze Marian beter "handlen" dan de dexa Marian, ik kon je niet altijd volgen in je soms voor mijn gevoel overstromende glas. Ik hoop nog veel blogs van je te mogen lezen,( met of zonder dexa) ik bewondering voor je eerlijkheid😘😘
Marieke
En ik waardeer jouw eerlijkheid, Marieke. Maar nu durf ik mijn oude blogs niet meer te bekijken, arrgghh 😊
Liefs, Marian
Lieve Marjan, je oude blogs zijn ook een onderdeel van jou🥰
Lieve Marjan, je oude blogs zijn ook een onderdeel van jou🥰
Hoi Marian,
Wederom bewondering voor je eerlijkheid. Daar je me bij naam noemt, wil ik toch weer even reageren. Blijkbaar heb ik eens iets geschreven over dat glas, ik was dat zelf alweer vergeten, maar inderdaad is het niet één van mijn favoriete uitdrukkingen. Waarom? Omdat er meestal impliciet de norm in zit, dat het glas halfvol zou 'moeten' zijn. Ik vind het stoer dat jij gewoon schrijft dat het glas voor jou halfleeg is. Ja vind je 't gek, met longkanker stadium vier?
Het is net zoiets als dat je altijd maar zou 'moeten' genieten. Zo zit denk ik het leven niet in elkaar, voor veel mensen is het ploeteren, en al helemaal als je kanker hebt.
Ik heb de indruk dat je hier minder alleen in staat dan je denkt. Er zijn best veel blogs geschreven over dat verplichte genieten, vooral door ongeneeslijk zieken voor wie dat nou juist nogal moeilijk is. Ik schreef er zelf ook ooit één over wat ik het elfde gebod noemde: "gij zult genieten".
Wel herhaal ik wat ik al eerder aan je schreef. Voor mij maakt het een wezenlijk verschil wie het zegt. Als een kerngezonde, die zelf ook nog eens flink loopt te klagen over allerlei onbenulligheden, tegen mij zegt dat ik moet genieten, dan ga ik tegen het plafond. Maar als mijn zo dierbare lotgenoten op deze site dat schrijven, dan weet ik wat ze bedoelen. Omdat zij ook dat 'genieten' a.h.w. opnieuw hebben moeten verwerven, ondanks heel veel verdriet, pijn en angst. En ook omdat zij het anders formuleren, ze schrijven ons de wet niet voor maar wensen ons toe dat wij het ook nog goed kunnen hebben, ondanks het leed dat ons treft.
Ik waardeer het zeer dat alle geluiden er op deze site mogen zijn. Ook de tegendraadse, wat minder 'standaard' geluiden, waar ik die van jou onder reken. Ga er vooral mee door.
Overigens, net als Mariekemaria begrijp ik jou nu ook beter dan de 'dexa-Marian' die bezig was een groots 'vier-het-leven-feest' te organiseren.
Veel liefs en sterkte,
Hanneke
Dank je wel Hanneke, dat je weer die nuance aanbrengt: het maakt inderdaad echt wel uit van wie je 'moet' genieten!
Wat betreft mijn feest dat niet doorging: die hele periode was inderdaad een dexa-high, maar als het was doorgegaan was het vast onvergetelijk geweest voor mij en mijn naasten. Het blijft een vreemd idee dat je anders een groot deel van die mensen pas bij elkaar zou krijgen als je er zelf niet meer bent om ervan te genieten. En in een heel andere sfeer. Als ik nu alsnog een feest zou geven, zou ik het iets bescheidener opzetten. Al is het maar om te voorkomen dat ik halverwege instort.
Dat jij en Marieke aangeven dat jullie me nu beter begrijpen dan tijdens die dexa-high ... een beetje pijnlijk, maar dank voor jullie oprechtheid!
Liefs, Marian
PS Het glas was altijd al halfleeg, ook voor mijn diagnose. Aard van het beestje.
Sorry dat dat pijnlijk was, Marian. En ik hoop van harte dat je dat feest nog eens kunt geven, al zal het wat kleiner zijn. Inderdaad veel aardiger dan die bijeenkomst waar je zelf niet meer bij zult zijn.
Liefs, Hanneke
P.S. De hele dag dat lied van Hazes in mijn hoofd gehad. Volgende keer maar weer Bach of Schubert? Ik realiseer me dat daar ook niet iedereen van houdt...
Daar hoef je toch geen sorry voor te zeggen, Hanneke!
Om de oorwurm te bestrijden een heel andere oorwurm van Drs. P, hopelijk helpt het.
Halfvolle en halflege glazen lijken verdomd veel op elkaar, volgens mij! Sterker nog, hetzelfde glas kan de ene dag voller lijken dan de volgende dag (al dan niet door dexa of na dexa, goeie dag of slechte dag, positieve uitslag of k**-uitslag, en zoveel andere factoren).
Zelf wil ik wel graag dat er iets in dat glas blijft zitten, in jouw geval peultjes, bietjes, radijsjes, koorrepetities, concerten, en een vakantie met kinderen. 't Is bijna een bucketlist :)!
Ik wens je een goede uitslag voor de scan. En ja, denk dat het normaal is dat er wat-als scenario's door je hoofd vliegen. Weet alleen niet zeker of mijn keuze nu dezelfde is als die wanneer het er echt op aankomt. Besef me dat het afhankelijk gaat zijn van hoe ik me dan voel, hoeveel kracht ik heb, hoeveel wil ik heb, wat de winst-verlies kansen zijn. Dat ik niet uitzichtsloos wil lijden of "slechts" een last voor mezelf of anderen wil worden is evident.
Go with the flow, tussen alle overpeinzingen door..
Liefs, Joke
Dank je wel, Joke.
Go with the flow, o ja, dat was mijn motto. Al een tijdje niet meer geroepen maar ik vind het nog steeds een goeie.
Ik weet natuurlijk ook niet of en hoe en wanneer ik mijn grenzen zal verleggen. Gelukkig hoef ik dat nu nog niet. Ik ben nog steeds een beginner in deze tak van sport.
Heel veel succes met je scan en de hopelijk ooh zo'n positieve uitslag! Mooi geschreven, eerlijk! En ach iedereen mag er zijn, of je nu een glas halfvol of glas halfleeg denker bent, van allebei valt wel iets te zeggen. Helemaal niks mis mee dus!!
Succes ik duim voor je!
Sharon
Jouw manier van schrijven, ik word er blij van. En ik begreep je tijdens de dexa periode net zo goed als nu hoor. Met of zonder dexa, jij beschrijft jouw gevoel en dat is prima. Het maakt mij echt niet uit vanuit welke hoek jij dingen benaderd. Als het voor jou goed voelt en je blijft dicht bij jezelf dan is het goed toch. Het gaat om jou en de mensen die jij lief hebt. En dat de dexa jou aan het stuiteren maakte, ach misschien was dat ook wel fijn voor die periode, net zoals het ook weer fijn is om jezelf nu weer te herkennen in je ‘normale’ doen. Heel veel succes en sterkte vandaag met de uitslag xx Kim 😘