Het Dexa-effect
Straks heb ik een ‘werklunch’ met de beide L’s in ’t Wasven. We gaan het 'Vier het leven, ik word 63'-feest doorspreken en natuurlijk het eten testen. Daarna ga ik zeker weten weer minstens een uur plat op de bank met een dekentje.
Theezakje van de dag
Bij wie kun jij je hart luchten? Hm, lastige vraag. In de loop van de jaren heb ik geleerd om genoeg te hebben aan mezelf. Ik vind het prettig om voor mijn welzijn niet van anderen afhankelijk te zijn. Dat is ook het grote voordeel van een partnerloos bestaan. Ik snap best dat mensen die een geweldig huwelijk hebben een soort meerwaarde ervaren in hun leven. Maar ook dat verdriet en tegenslag des te harder aankomen omdat je het je naasten gunt om dat allemaal niet mee te hoeven maken. Dat gevoel heb ik bij mijn kinderen. Maar de laatste tijd heb ik zoveel fijne gesprekken gehad met allerlei mensen. En gemerkt dat je ook veel terugkrijgt als je je openstelt. Toch ga ik geen namen noemen. Wie de schoen past trekke hem aan.
Dexa-effect
Tot ergernis van Jongste, die zo’n twee tot drie dagen per week bij mij is, ben ik ontzettend opruimerig geworden. Ik kan er niet goed tegen als er overal spullen rondslingeren (dat is beslist weleens anders geweest) maar schiet een beetje door in mijn opruimdwang, zodat zij voortdurend van alles kwijt is. Helaas uit mijn obsessie zich niet in een behoefte om de keuken en badkamer eens een flinke poetsbeurt te geven. Ik houd nog steeds niet van dweilen en soppen.
Verder voel ik me best prima. Ik ben van 4 mg Dexa methason nu minder hyper dan van de oorspronkelijke 2 mg. Waarschijnlijk was ik de laatste maanden ook wel moe door dat geniepige energievretende proces waar ik niks van wist. Ik ben dankzij de Dexa nu wat actiever dan ‘vroeger’ en dat is best prettig. Wel ben ik snel moe; sinds ik met mijn middagdutjes ben begonnen heb ik er nog niet een gemist. Dat kan ook een bestralingseffect zijn. Gisteren lag ik om elf uur al in bed, dat is erg vroeg voor mij, maar kennelijk is het nodig. Go with the flow! Het verlies aan concentratie en geheugencapaciteit vind ik nog het ergst. Ik kan niks langer onthouden dan twee seconden, lijkt het wel. Ik zou nu van alles moeten noteren maar ik heb geen idee wat dan.
Gelukje van de dag
Terwijl ik in het ziekenhuis lag stond R ineens voor de deur bij Jongste. Zij is van oorsprong Oekraïense maar woont al heel lang in Nederland, in mijn postwijk. Aanvankelijk had ik vooral met haar man contact, als hij voor de deur zijn sjekkie stond te roken. Hij overleed zo’n anderhalf jaar geleden aan longkanker, terwijl ik net vakantie had. R kwam met een zak supergezonde boekweit (ik kende het al onder de Russische naam kasha en Jongste en ik hebben het dezelfde avond al gegeten) en een uitje en knoflookbolletje om me eraan te herinneren dat ik die elke dag moet eten! Plus een prachtige bos rozen. Gisteren ben ik even bij haar op bezoek geweest, we dronken Russische thee met honing en het was gezellig. Haar man zou het echt mooi gevonden hebben als hij had geweten dat ik soort van vriendinnen ben geworden met zijn weduwe.
Concerten gemist
Inmiddels heb ik al drie concerten laten schieten waar ik graag heen gewild had. Het eerste was de dag voor de bestraling en ging niet door vanwege de storm. Het tweede was een gratis middagkaartje voor het Nederlands Studenten Kamerkoor toen ik net uit het ziekenhuis was. Dat had ik eerder al weggegeven aan Gember-L, omdat ik op dezelfde dag avondkaartjes had met BFF L voor het Estlands Kamerkoor en twee concerten op een dag is sowieso te veel, als het wat minder makkelijke maar o zo prachtige muziek betreft. Dat ging niet door omdat ik er de concentratie niet voor heb.
Beide L’s nodigden iemand uit om mee te gaan en laten die nu toch allebei I heten … twee keer een identiek duo. En ja, dat is gewoon toeval! Volgend jaar ga ik lekker zelf naar het Nederlands Studenten Kamerkoor en neem het hele alfabet aan introducés mee.
Agenda
Maandag: bloedcontrole en naar de oncoverpleegkundige.
Dinsdag: lunch met Dasje en Frie, gevolgd door immuno-infuus 2, deze keer via de port-a-cath. Beetje flauw: nu heb ik zo’n ding, is die niet gebruikt voor het contrast bij de mri-scan die ik in het ziekenhuis kreeg ter controle voor ik wegging. De laborant adviseerde om in zo’n geval vooraf even langs de oncodagbehandeling te gaan om de boel aan te laten sluiten, want dat zit niet in het takenpakket van de poli radiologie.
Woensdag: even bijpraten met de huisarts.
Donderdag: belafspraak met de bedrijfsarts van PostNL. Standaard moet er zes weken na ziekmelding een plan van aanpak gemaakt te worden om je weer aan de slag te krijgen. Maar ik denk dat werkhervatting moet wachten tot duidelijk is wat de gevolgen van de bestraling zijn. Ik moet in ieder geval veilig kunnen fietsen of met een duwkarretje kunnen bezorgen.
Ik las onder meer in het Catharina-dossier dat je cognitieve vermogens achteruit kunnen gaan; het was dan wel een eenmalige bestraling, maar 21 gray schijnt nogal heftig te zijn. Nu scheelt het dat ik een vrij hoog iq heb, dus ik kan best een puntje of twintig missen en toch mijn postwerk blijven doen. Maar ik ga er wel op letten dat ik het niet te snel hervat.
Vrijdag komen de bezoekers weer in beeld: lunch met vakantievriendin M, die in haar eentje zowat de helft van alle kaarten heeft gestuurd!
Zaterdag is er een extra repetitie van mijn koor van 10 tot 15 uur met een lunchpauze. Ik wil er graag heen, maar misschien wordt het dan een halve repetitie.
Video van de dag
Enough for today, zou mijn oude vriend Bhagwan Shree Rajneesh (aka Osho) zeggen. Ik ga vast nog weleens over hem vertellen, maar dan moet ik eerst het juiste theezakje treffen. De docuserie Wild wild country op Netflix heb ik, zodra die een paar jaar geleden verscheen, in één lange ruk uitgekeken. Aanrader.