Feest gecanceld

Mijn  'Vier het leven, ik word 63'-feest heb ik definitief gecanceld. Ik kan me niet voorstellen dat het op 9 mei al zover is dat je zonder risico met honderd man in een zaaltje kunt. Voor de locatie ook een ramp, de coronasluiting; er werken tientallen 'mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt' in 't Wasven die ineens hun dagbesteding kwijt zijn.

64?
Een 'Vier het leven, ik word 64'-feest in mei 2021 lijkt me wel wat, maar dan moet ik eerst wat goede uitslagen krijgen. Morgen heb ik mijn eerste controle-ct na drie keer immuno, gelukkig gaat die scan gewoon door. Meteen daarna laat ik bloed prikken, hoewel dat eigenlijk net iets te lang voor de volgende immuno is, maar de verpleegkundige vond het net als ik beter dat ik dan maar één keer in het ziekenhuis hoef te komen. Gelukkig kan ik er inmiddels weer met de fiets naartoe. Ik zie voortdurend lege bussen van en naar het MMC voorbijrijden, maar als het even kan stap ik liever niet in. Het zal ook wel niet erg druk zijn bij de bloedprikkerij, vermoed ik. 

Uitslagen
Donderdag belt de longarts om de uitslag van de scan te bespreken en hopelijk ben ik een van de gelukkigen waarbij immunotherapie aanslaat en kan ik door met sessie 4 t/m 6, waarna weer een ct-scan. Ik lees op de immuno-Facebookgroep dat immunosessies bij diverse mensen worden gecanceld. Het lijkt erop dat dat in principe gewoon kan bij immunotherapie die al langer loopt, waarbij het immuunsysteem voldoende geactiveerd is om het ook zonder boost via het infuus vol te houden. En dat juist de beginnende immunotherapieën als het even kan wel worden voortgezet. De vraag is natuurlijk wanneer de uitgestelde sessies dan wél kunnen. Erg naar, die onzekerheid, zeker voor mensen die alleen nog kunnen hopen op  'stabiel voortkabbelen'.

Begin mei krijg ik ook de uitslag van de MRI die eind april van mijn hoofd gemaakt wordt: is de hersentumor onschadelijk gemaakt en zijn er geen nieuwe hersenuitzaaiingen? Die scans blijf ik om de drie maanden krijgen, geloof ik. Ik heb de indruk dat ik niet tot in detail van alles op de hoogte ben. De vraag is of dat erg is;  wat heb ik eraan om alles te weten als ik er toch niks aan kan veranderen? Ik geloof ook niet in 'vechten tegen kanker' of in 'diverse onderzoeken hebben uitgewezen dat muziek helpt; googel maar eens het Mozart-effect'. 

Vechten
Over vechten tegen kanker: een tijdje terug las ik in het Eindhovens Dagblad een stuk over de kinderen van een vrouw die volgens de artsen van het Cathrien was uitbehandeld. Moeder wilde per se alles uit de kast trekken, maar de artsen vonden het zinloos en dus deden ze het niet. De vrouw overleed en vervolgens moet de oncoloog voor het tuchtcollege komen. De kinderen werden niet in het gelijk gesteld. Helaas voor hen, maar met zo'n proces krijgen ze hun moeder niet  terug. Hadden ze hun energie niet beter in hun rouwproces kunnen stoppen?

BBQ
Mijn dochters zijn knettergek! Terwijl het buiten richting vriespunt afkoelde vonden zij het een leuk idee om in de tuin van Oudste (vlak bij het rieten afdak) een vuurkorf, een barbecue en een heleboel kaarsjes neer te zetten. Ik mocht ook komen eten en had gelukkig mijn dikste jack aan. Van Jongste kreeg ik haar kampvuurdekentje dat ze voor scouting gebruikt, lekker voor over mijn benen. Het eten was heerlijk, maar daarna wilde ik alleen nog maar douchen, haren wassen en naar bed. Het lijkt wel of ik steeds vroeger ga slapen. Nou ja, dat is dan maar zo.