Demokraties

Ja hoor, er staat weer niks in mijn notitieboekje. Nutteloos als je vergeet om op te schrijven wat je niet wilt vergeten. Wat ik zeker niet vergeten ben is het bezoek van mijn vriendin A. Ze bracht prachtige tulpen mee. Mijn woonkamer is al wekenlang een bloemenzee! Onze kinderen – mijn oudste en haar jongste – waren bijna veertig jaar geleden dikke vriendjes op dezelfde hippe Nijmeegse peuterspeelzaal slash kinderopvang in de tijd dat er nog niet zoveel van die dingen waren. A, haar vriendin en ik vormden later een soort woongemeenschapje; we woonden een paar huizen van elkaar en aten bijna elke dag samen. Een erg fijne tijd.

Speelgroep
We hadden één betaalde kracht voor 20 uur, een psychologiestudente, de rest was ouderparticipatie en heel veel vergaderen. We waren heel verantwoord bezig: de kindjes kregen alleen pindakaas of appelstroop op hun cracker, geen jam of hagelslag. Aanvankelijk zat de Democratische Speelgroep - ik vermoed dat de spelling geheel in de tijdgeest van toen ooit Demokratiese Speelgroep is geweest - in een oude boerderij. Toen ze daar weg moesten, al voor mijn tijd, belandden ze in een paar aan elkaar geknoopte garageboxen waar je anno 21e eeuw never nooit meer mee weg zou komen. Er hing een schommel waar ieder kind moeiteloos tegenaan kon lopen en de buitenruimte bestond uit honderd procent authentieke betontegels. Eens in de week moest er volgens rooster door een ouderpaar gepoetst worden en omdat A en ik de enige alleenstaande ouders waren mochten wij dat samen doen. Wat bij sommige anderen weer kwaad bloed zette, want doorgaans stond er dan één ouder te poetsen terwijl de ander bij de kinderen was. Hoe dan ook, ik heb er een fijne tijd gehad. Van eenzaam op een flatje tot een leuke groep mensen om mee om te gaan.

Muziek van de dag
Billie Holiday. Laatste dagen lekker bij in slaap gevallen. Sluit ook mooi aan bij het theezakje hierna, want zij leed aan dezelfde 'kwaal'. 

Theezakje van de dag
Wat is het stomste dat je ooit gedaan hebt? Zo tegen de tijd dat Oudste zes werd, na de Demokratiese Speelgroep, kreeg ik weer contact met F, een oude bekende uit de tijd dat ik in de Eindhovense ‘scene’ rondhing als pakweg zeventienjarige hasjroker – nederwiedewiedewiet bestond nog niet. Hij stond op het punt om uit de gevangenis te komen. Lang verhaal kort: F trok bij me in, begon in de kortste keren weer heroïne te gebruiken en na een paar weken deed ik mee.

Ik kan me de eerste keer nog goed herinneren. Iemand vroeg of ik ook wat wilde, ik zei ja, iemand vroeg: weet je het zeker, ik zei ja. En geloof het of niet, zodra dat spul je lijf ingaat smelten al je gevoelens van onvrede, ongemak, ongelukkig zijn in een microseconde weg en dat is het begin van het einde. Later zwakt dat prettige effect af en resteert alleen nog de verslaving.

Ja zeggen was met afstand het stomste dat ik ooit gedaan heb. De gevolgen voor Oudste laten zich raden, maar omwille van haar privacy zeg ik daar niks over. Een pleeggezin was haar redding. F is jaren later verslaafd en wel gestorven nadat hij betrapt werd tijdens een inbraak. Ik ondernam meerdere afkickpogingen en ben clean sinds 1988. That’s all, folks.