Up's en downs, maar mentaal sterker dan ooit!
Inmiddels ben ik gestart met mijn serie van 16 bestralingen. Vandaag de derde gehad.
Afgelopen dinsdag hebben we eindelijk gesproken met de oncoloog. De tumor blijkt Her2 positief te zijn en wel in die mate dat er toch chemotherapie aan te pas moet komen. Dat was wel even een klap, voor zowel mijn gezin als voor mij.
Ik had die ochtend mijn eerste bestraling, maar omdat er toch nog heel wat vocht uit mijn borst was gekomen was de vorm zodanig veranderd dat er ook weer een nieuwe scan gemaakt moest worden. Gelukkig kon dit dezelfde ochtend, na het gesprek met de oncoloog. Al met al dus weer een hele ochtend onder de pannen en heel wat om te laten bezinken.
Zoals gezegd na de 16 bestralingen een weekje rust, op advies van de oncoloog om daarna te starten met 4 kuren chemo.
Daarna gevolgd door hormoon en immunotherapie. In totaal een traject van ruim een jaar intensief en daarna nog 5 jaar tabletten. Voelt toch zwaarder dan ik had verwacht.
Maar dan blijkt 's middags dat ik toch meer veerkracht heb dan ik dacht: eerst maar het rotnieuws vertellen aan mijn kinderen.
Dit vind ik echt het meest rottige van alles. Mijn dochter, die op vakantie is in Zuid-afrika reageert nuchter: mam, als het moet, moet het. Mijn zoon is emotioneel en begint te vloeken. Ik moet hem echt geruststellen.
Vervolgens heb ik de vaste kring van familie, vrienden en collega's per e-mail weer op de hoogte gesteld, maar dit keer ook heel duidelijk mijn grenzen aangegeven: ik wil niet 's avonds gebeld worden om keer op keer uit te leggen hoe het met me gaat, bezoek prima, maar bel vooraf. Ik heb uitgelegd dat dit mijn strategie is om niet 24 uur per dag met kanker bezig te zijn, ik ben er ook nog, niet alleen die borst waar een tumor in zat. Op deze manier ben ik zelf in de zon gaan staan en heb ik de borstkanker even in de schaduw gezet. Ik werd gisteren zowaar overvallen door een groot geluksgevoel: ik ben zo rijk met de mensen om mij heen! Ik werk voorlopig even niet, dat hoeft ook niet. Ik neem de tijd om goed voor mezelf te zorgen: ik sta op tijd op, neem de moeite om me te verzorgen, hou het huis netjes en zorg dat we elke avond lekker eten! Eigenlijk hebben we geen andere zorgen dan de behandelingen die me te wachten staan.
Het is een strategie die tot op heden werkt!
Afgelopen dinsdag hebben we eindelijk gesproken met de oncoloog. De tumor blijkt Her2 positief te zijn en wel in die mate dat er toch chemotherapie aan te pas moet komen. Dat was wel even een klap, voor zowel mijn gezin als voor mij.
Ik had die ochtend mijn eerste bestraling, maar omdat er toch nog heel wat vocht uit mijn borst was gekomen was de vorm zodanig veranderd dat er ook weer een nieuwe scan gemaakt moest worden. Gelukkig kon dit dezelfde ochtend, na het gesprek met de oncoloog. Al met al dus weer een hele ochtend onder de pannen en heel wat om te laten bezinken.
Zoals gezegd na de 16 bestralingen een weekje rust, op advies van de oncoloog om daarna te starten met 4 kuren chemo.
Daarna gevolgd door hormoon en immunotherapie. In totaal een traject van ruim een jaar intensief en daarna nog 5 jaar tabletten. Voelt toch zwaarder dan ik had verwacht.
Maar dan blijkt 's middags dat ik toch meer veerkracht heb dan ik dacht: eerst maar het rotnieuws vertellen aan mijn kinderen.
Dit vind ik echt het meest rottige van alles. Mijn dochter, die op vakantie is in Zuid-afrika reageert nuchter: mam, als het moet, moet het. Mijn zoon is emotioneel en begint te vloeken. Ik moet hem echt geruststellen.
Vervolgens heb ik de vaste kring van familie, vrienden en collega's per e-mail weer op de hoogte gesteld, maar dit keer ook heel duidelijk mijn grenzen aangegeven: ik wil niet 's avonds gebeld worden om keer op keer uit te leggen hoe het met me gaat, bezoek prima, maar bel vooraf. Ik heb uitgelegd dat dit mijn strategie is om niet 24 uur per dag met kanker bezig te zijn, ik ben er ook nog, niet alleen die borst waar een tumor in zat. Op deze manier ben ik zelf in de zon gaan staan en heb ik de borstkanker even in de schaduw gezet. Ik werd gisteren zowaar overvallen door een groot geluksgevoel: ik ben zo rijk met de mensen om mij heen! Ik werk voorlopig even niet, dat hoeft ook niet. Ik neem de tijd om goed voor mezelf te zorgen: ik sta op tijd op, neem de moeite om me te verzorgen, hou het huis netjes en zorg dat we elke avond lekker eten! Eigenlijk hebben we geen andere zorgen dan de behandelingen die me te wachten staan.
Het is een strategie die tot op heden werkt!
4 reacties
Deze uitspraak wil ik in gedachten houden.
Liefs
Gerdine
Goeie strategie hoor probeer maar niet het hele traject te overzien.
per stap zo heb ik het ook gedaan.
Zo grappig schoon huis lekker eten precies zo.
Ik wens je alle goeds en meer.
Hartelijks
Reina
Houd dit zo vol, maar laat ook voor je zorgen als het nodig is.
lieve groet, Doortje
Heel knap hoe je voor jezelf opkomt, dat je mensen duidelijk vertelt hoe jij je leven wil leven. Vooral bezoek is idd doodvermoeiend..
En de kinderen, ja, dat blijft het allermoeilijkst, ik roep altijd dat ouders voor kinderen horen te zorgen en niet andersom, dit blijft dan ook een onnatuurlijke situatie nu.
Het beleid bij jou is precies omgekeerd dan bij mij, mijn tumor is ongeveer even groot maar bij mij begon men met chemo en immunotherapie, toen de operatie en toen de bestralingen die ik nu net afgerond heb.
Wat een klus hebben we te klarenmmaar volgens mij doen we het goed.
Er positief in blijven staan is het belangrijkste en hoe we dat doen bepalen wij.
Ik ben al vanaf februari bezig en zie eigenlij steeds minder mensen, de huilers en emotionelen zie ik even helemaal niet, goeie beslissing geweest..
hou je taai en sla je door de bestralingen!!