Als je moeder ernstig ziek blijkt te zijn 💔

Voor ik begin, een korte introductie van wie ik ben, hoe ik hier terecht gekomen ben en waar ik nu sta. 

Zelf ben ik 44 jaar, moeder van drie prachtige kinderen, getrouwd met een leukerd & ik ben een zus van een broer en zus. Vorig jaar oktober werd er bij mijn moeder, 66 jaar, uitgezaaide endeldarmkanker geconstateerd.

BOEM 💥 Alsof de bodem waarop je staat volledig en abrupt onder je vandaan getrokken wordt. Je onbesuisd & onwetend een vrije val maakt. En je geen idee hebt waar je 1. heen gaat 2. wat het nieuws nu betekent  en 3. wat je te wachten staat.

Inmiddels zijn wij drie maanden verder. En eerlijk, ik weet het nog steeds niet. Telkens als ik denk dat ik een beetje bij ben. Het idee / gevoel heb dat ik begrijp hoe & wat de situatie is. Dan heeft mama ineens lichte verhoging. Of zie je letterlijk dat ze immobieler wordt. Soms een slapend been heeft uit het niets. Ontdek je dat ze in drie maanden tijd van zelf drie keer wat te eten of drinken regelen, naar, op een goede dag, tot één keer hiertoe in staat is. En voor het eerst high is van de morfine. Je staat erbij & kijkt ernaar.

Mama is de afgelopen 12 weken bij iedereen een keer in zorg geweest. Alleen zijn was moeilijk voor haar. Zorgen voor zichzelf ging elke keer steeds minder. En nu, na corona, tumorkoorts en haar allereerste chemokuur slaapt ze lekker thuis. Mét continue zorg & bijstand van onze vader.

Hij verliet op stel en sprong het warme land waar hij woonde toen hij eindelijk het nieuws hoorde. Hij besloot zijn huis & grond daar te verkopen. Om terug te komen zodat hij voor zijn partner kan zorgen. En dit nadat mijn vader & moeder elkaar meer dan een jaar niet gesproken of gezien hebben. Hoe snel kan een leven veranderen ♥️

Nu is het afwachten. Afwachten hoe mama op de chemo reageert. Welke klappen haar lichaam zal gaan krijgen. Wat dit met haar humeur doet. Hoe het voor haar is om weer op haar eigen plek te zijn. En op welk deel van haar pad wij met haar wandelen. We lopen samen & apart. We zien elkaar, soms een glimp van elkaar & soms helemaal niet. Nooit zijn we ver van elkaar 💕

4 reacties

Het is niet niks Amara. Je moeder zo te zien lijden is zeker ook heel zwaar.

Ik ben ook zo'n moeder die uitgezaaide kanker heeft. Voor mijn kinderen en kleinkinderen is het ook ontzettend moeilijk. Gelukkig ben ik geestelijk en lichamelijk sterk. En zo kan ik er ook voor hun zijn. Ze gaven mij maar een jaar als de chemo niets zou doen. Ik ben inmiddels 3 jaar verder. Doe en kan nog alles. Hou hoop.

Ik wens jou, je moeder, broer, zus en je vader heel veel sterkte en kracht.

Liefs Alice 😘❤

Laatst bewerkt: 05/01/2021 - 14:07

Lieve Alice, wat fijn om te horen dat het voor nu goed met u gaat ♥️ Dank voor uw reactie. Dit geeft hoop 💓💓💓

Laatst bewerkt: 05/01/2021 - 17:20

Beste Amara,

Het is een moeilijke tijd. Ik wens jullie alle goeds en veel sterkte de komende tijd!

Liefs,

Össsiii

Laatst bewerkt: 10/01/2021 - 01:13

Lieve Össsiii,

Bedankt voor je reactie, heel lief ♥️ Ik wens voor jou veel liefde, geluk & gezondheid. 

Liefs Amara

Laatst bewerkt: 10/01/2021 - 08:28