TAXICHAUFFEUR

Al kraken haar gewrichten, zijn de nachten vol van snerpende pijn. Zij schuifelt voetje voor voetje naar de taxi, lijkbleek en vel over been. Voorbijgangers blijven staan. De tranen staan hen in de ogen en de stilte is veelzeggend: ‘ is dit de laatste keer?’ 

De chauffeur weet wel beter, morgen is  weer een dag.

Een en dezelfde blik, heeft hij ook bij mij.

Al loop ik vandaag houteriger dan anders en ben ik wat somber gestemd.

De vrieskou snijdt door merg en been.

Zijn vertrouwen is als een warme deken. 

De echte held dat is hij.