SPIEGEL VAN VERTROUWEN
Wat als je in de spiegel kijkt en je schrikt je wezenloos?
Je identificeert je met het spiegelbeeld, maar beschouwt het met een klinische blik.Kijk je dan slechts naar de buitenkant, het omhulsel waarmee je vertrouwd bent, de zak van botten en vlees of kijk je in de spiegel en zie je wie je nu bent geworden. De persoon die weliswaar lichamelijk gehavend is, zo heeft geleden en gevochten voor wat hij waard is, maar kon en mocht voortbestaan.
Kan je trots zijn, op dat gehavende stuk vlees? Jezelf aanschouwen door de ogen van je geliefden? Vader, moeder, vrouw, met tranen in hun ogen maar desondanks zielsgelukkig en trots.
Kan je het harnas van pijn afleggen?
De spiegel waarlijk spiegel laten zijn.
4 reacties
Nou, dat is een moeilijke. Want dat lijf is gehavend maar je voelt je vaak nog meer je oude zelf dan die nieuwe ik. Dus hmmm... voor mij is dat nog niet gelukt.
Mijn geliefden ... laten me alleen in mijn worsteling.
Ik heb er gelukkig totaal geen moeite mee. Ik heb dat lijf wel lief.
Zolang ik mezelf elke ochtend met een lach kan begroeten ben ik er nog en mag ik weer een dag aan mijn levenskalender toevoegen.