KANKERZOOI

Daar lig ik dan, voor de zoveelste keer.

‘De volgende scan duurt vier minuten.’

Het geraas en gebonk gaat door merg en been.

Het metaal in mijn schedel wordt bijna uit mijn kop getrokken.

De liefde van mijn leven houdt mijn enkels vast. Haar zachte druk helpt mij herinneren.

Als geen ander heeft zij geleerd mij te verstaan. Ook toen ik nog niet kon praten.

Op sterven na dood was. 

Zij was de spreekbuis naar de buitenwereld toe.

Straks rijden wij samen naar huis.

Eten wij biefstuk met patat.

‘De volgende scan duurt twee minuten.’

 Ik vouw mijn handen samen en tel af.