34. Overstag

Op zondagochtend werd het blogschrijven vervangen door het kijken naar een Grand Slam finale. Helaas was de tenniswedstrijd minder spannend dan ik had besteld, en werd ik af en toe lastiggevallen door de niet te negeren gedachte.... zou dit de laatste Grand Slam finale zijn die ik zie... ? Verder zat het weekend propjevol met mensen zien, leuk en belangrijk, dus nu maar even een update een dag later. Een dag met wat wolken aan de lucht. De hele fijne energie die ik had is (even?) op. Tel daar toenemende pijn en steeds mindere mobiliteit bij op, dan is het even slikken geblazen. Was dit de rekening die ik gepresenteerd krijg na een te volle agenda? Of "gewoon" de achteruitgang die winst wist te boeken?

Tijdens het laatste gesprek met mijn palliatief verpleegkundige hadden we het erover: zou ik bij pijn pijnbestrijding nemen, en bij vermoeidheid toegeven en overdag gaan rusten? Ik knikte braaf ja. Tuurlijk, ik ben toch niet gek? Maar in de praktijk moest ik eind gistermiddag bijna onder dwang worden gevoerd met twee paracetamols. En voor de nacht nog een keer. En reken maar dat ik minder pijn had in mijn lijf gedurende de nacht. Alleen de heup trekt zich er weinig van aan, jammer. Ik hing er al dagen tegen aan... maar nu ben ik overstag.  Al zo vaak zoveel pijnbestrijding gehad, waarom nu dan zoveel weerstand? Beter worden of herstellen zit er niet meer in. Daarom. De pijnbestrijding waar ik nu aan ga wennen wordt niet minder, alleen maar meer. En overdag rusten betekent ook toegeven aan het einde. Dat zich dan vast en zeker sneller gaat aandienen. Zo voel ik dat. 

De palliatief verpleegkundige kwam vanmiddag weer als geroepen. Om aan te geven dat niet luisteren naar je lichaam of toegeven aan pijnbestrijding geen enkele invloed heeft op de lengte van het leven. Alleen op de kwaliteit van leven. Dus dan maar beter toegeven. Het klinkt zo eenvoudig en logisch en ik zou het een ander ook altijd aanraden. Bestrijd pijn, en uitrusten is fijn. Dus!! Waarom moeilijk doen?

Zo makkelijk als ik de hulpmiddelen rollator, scootmobiel, en vanaf morgen traplift gebruik, zo lastig is het om te erkennen dat de pijn te veel wordt. Truc: Ook paracetamol is een hulpmiddel. En mijn rode vriend Frenkie is prima gezelschap bij het platliggen overdag. Een derde 'schootmoment' gewonnen. Na ochtend en avond nu een middagsessie erbij. Hoe lekker is dat.