Waarom denkt men voor mij te bepalen hoe ik moet leven?

Lieve naamgenoot,

Ja, ik herken je verhaal zeer goed. Ook ik ben graag en veel alleen, het is een levensbehoefte van me. Ik ben getrouwd, maar we hebben elk ons eigen huis.

Als je houdt van alleen zijn, heb je juist in die vreselijke eerste periode heel veel rust nodig om te verwerken en te wennen aan je totaal veranderde leven. Dat kost tijd en aandacht, vooral van jezelf. En juist ook in die eerste periode krijg je heel veel standaardreacties met allemaal onnozele adviezen, die de verwarring alleen maar groter maken. Het is allemaal ontzettend lief bedoeld ongetwijfeld, maar ik kon me er totaal belaagd door voelen.

Het enige wat ik kan bedenken is: wees duidelijk en blijf vriendelijk voor zover het kan, maar een keertje boos worden mag ook. Er is er maar één die bepaalt hoe jij hiermee leeft en dat ben jij.

Helaas is de sociale kant van kanker ook heel ingewikkeld. Ik ben aan het begin een tijdje naar een psycholoog geweest, omdat ik me totaal geen raad wist met de situatie, en het ging vaak over die sociale kant.

Ik hoop dat het je wel goed doet om hier je verhaal te vertellen en herkenning te vinden. Ik kwam hier pas na twee jaar ziekte terecht, maar vind hier de steun die in het dagelijks leven niet zo makkelijk te vinden is. Ik lees en reageer heel veel en dat vind ik wèl prettig. Omdat dit nooit verplicht is en ik dit zelf in de hand heb. En van die opdringerige adviezen krijg je hier ook niet.

Fijn is ook dat alles hier mag. Honderd keer op een dag kijken of maar heel af en toe. Contacten maken of alleen je eigen blog plaatsen.

Sterkte!

Hanneke

Ik weet niet wie er onder "men" valt. Ga gewoon lekker je gang en zeg dat het goed gaat. Bij mijn ziekte kreeg ik als advies: zo actief mogelijk . Dat doet iedereen op zijn eigen manier.  Neem lekker de tijd. 

"Men" heeft kilo's boter op het hoofd. Neem daarvan wat en smeer het op je schouders, zodat wat "men" meent te moeten opleggen aan jou, beter daarvan afglijdt.

Bedankt voor jullie lieve en duidelijke reacties. Het helpt mij om bij mezelf te blijven.

Dikke zoen van 

Hanneke

Hanneke

Voor mij is het ook zo herkenbaar wat je schrijft, ik had en heb veel tijd voor mezelf nodig en dat is helemaal oke. Het is fijn als mensen met je meeleven maar ik ervaar ook dat de meeste mensen echt geen clou hebben waar je door heen gaat als je out of the blue een heftige diagnose krijgt.(en heel eerlijk gezegd ik ben best empatisch maar ik had dit zelf ook niet kunnen bedenken voordat ik de diagnose kanker kreeg)

En dat niet kunnen inleven leid dan tot het geven van onbeholpen adviezen, opmerkingen etc. Het helpt mij te beseffen dat het wel goed bedoeld is allemaal, maar dat ik de keuze mag maken wat ik naast me neerleg en wat niet.

Ik gun je dat je mag en kunt doen wat goed is voor jou !

Brigitte