Uit Balans
Ik ben deels HARTstikke blij...ik kan het niet vaak genoeg tegen iedereen zeggen.
Waarom?
omdat ik op 31 oktober 2017, 64 jaar ben geworden en sinds ik te horen heb gekregen in mei 2017 dat de kanker weer terug is gaf dat op zich best wel de nodige spanningen zich mee…ga ik mijn verjaarjaardag…halen…en wie had dat durven hopen na het slechte nieuws van 02-01-2015 toch 64 jaar geworden en wie weet loop de stopwacht door.
Wij wilden mijn verjaardag vieren op/in het Land van Bartje (en doen dat al jaren)…heerlijk wandelen in de door herfst verkleurde bossen met Lidy Elles en mijn doggies….genietend van de mooie blije momenten met elkaar...dus blij en hoopvol gestemd gingen wij op weg naar het Land van Bartje, maar
Verdrietig
daag’s voor wij het weekend weg wilden gaan begon Rhea zich wat in te houden met lopen en liet het spelen aan zich voorbij gaan…niet zo vreemd zou je zeggen als een jonge pup je zus is geworden…Dus even wat Metacamp (ontstekingremmer) opgehaald bij de VET om eventuele probleempjes het hoofd te kunnen bieden. Maar op zaterdagmiddag begon zij in Drenthe wat door te zakken aan de rechter achterkant en dan zit je gelijk al niet lekker meer op je vakantie adres…maar de volgende dag was het niet minder geworden en Rhea had de kracht niet meer om te blijven lopen…zij zakte door haar achterpoten…de spierkracht was aan het verdwijnen. Na onderling beraad de koffers weer ingepakt (eerlijk gezegd stonden deze nog ingepakt) en op zondagmiddag naar huis gereden om morgen bij onze eigen dierenarts Rhea na te laten kijken…dit werd uiteindelijk een CT scan in het Hondenhospitaal Amsterdam met helaas een uitslag waar de koude rillingen van over ons lijf liepen…haar ruggenwervel bleek al voor het grootste gedeelte opgelost te zijn door de kanker. Restte ons nog maar een ding en dat is haar in laten slapen en gelukkig hebben wij hiervoor geen toestemming nodig van de Pippo Club uit Den Haag…onze liefde voor haar mocht het bepalen
Samen zouden wij oud worden…dat was de afspraak Rhea fluister ik in haar oor….maar je laat ons achter en wees eerlijk 2 honden verliezen in een jaar tijd is een beetje teveel van het goede
Egoïstisch
Als twee lieve ogen je vragen,
Help me, want ik voel me niet zo fijn.
Mag je dan,
omdat je haar niet wilt missen...
Egoïstisch zijn?
Als je van de dierenarts hoort,
dit komt nooit meer goed.
En zij krijgt steeds meer pijn.
Mag je dan,
omdat je haar niet wilt missen...
Egoïstisch zijn?
Als twee lieve ogen zich sluiten voorgoed...
en je zonder haar naar huis toe moet.
Met de riem in je hand en een hart vol pijn.
Dan probeer je jezelf te overtuigen,
dit was het beste.
Ik mocht niet Egoïstisch zijn.
Vele jaren was zij bij jullie,
elke dag samen met haar was een feest.
En in al die fijne jaren is zij zelf niet een keer... Egoïstisch geweest.
Hoe gaat het met mij:
Het moeilijke is dat terwijl je in een rouw proces omtrent Rhea zit je geconfronteerd word met je eigen sterfelijkheid…want ook de dood is het die mij roept en mijn trouwe helpers Rhea & Lisa zijn dus nu al afgevallen en gaan mij voor…mooie gedachte dat er aan de andere kant op mij wordt gewacht…verder wel elke dag ietsje minder is mijn gevoel erbij…ik voel dat ik achteruit ga…vermoeidheid slaat meer toe en ik rust meer dan ooit tevoren…komt dit door de Oxyco…’s morgens ben ik nog het beste...dan doe ik mijn wandeling met mijn doggies en dat probeer ik ook zo lang mogelijk te doen...pijnstilling is in overleg met dr. Wilmink verhoogd voor de nacht naar 20mg en wordt zo voor de nacht acceptabel...dankbaar ben ik voor alles wat ik heb mogen mee maken tijdens mijn ziekte...maar de 3 jaar extra tijd die ik heb gekregen is letterlijk omgevlogen…Mijn huisarts komt nu in het kader van de palliatieve zorg elke week wel langs…hoe het gaat…of het dragelijk is etc de standaard vragen…je merkt verschil in het gedrag bij mensen…het er mee om kunnen gaan is niet voor iedereen weggelegd blijkt wel…na mijn Whipple merkte je dat mensen dachten dat je nu weer de oude zou zijn en genezen was verklaard…
en dat is dus niet het geval en zeker bij alvleesklierkanker niet het geval
Ons volgende uitje staat geland en dat zijn de Kerstdagen
Ik zal proberen om mijn blog bij te houden nu het minder met mij gaat
goeds en groet, Gerrit
Waarom?
omdat ik op 31 oktober 2017, 64 jaar ben geworden en sinds ik te horen heb gekregen in mei 2017 dat de kanker weer terug is gaf dat op zich best wel de nodige spanningen zich mee…ga ik mijn verjaarjaardag…halen…en wie had dat durven hopen na het slechte nieuws van 02-01-2015 toch 64 jaar geworden en wie weet loop de stopwacht door.
Wij wilden mijn verjaardag vieren op/in het Land van Bartje (en doen dat al jaren)…heerlijk wandelen in de door herfst verkleurde bossen met Lidy Elles en mijn doggies….genietend van de mooie blije momenten met elkaar...dus blij en hoopvol gestemd gingen wij op weg naar het Land van Bartje, maar
Verdrietig
daag’s voor wij het weekend weg wilden gaan begon Rhea zich wat in te houden met lopen en liet het spelen aan zich voorbij gaan…niet zo vreemd zou je zeggen als een jonge pup je zus is geworden…Dus even wat Metacamp (ontstekingremmer) opgehaald bij de VET om eventuele probleempjes het hoofd te kunnen bieden. Maar op zaterdagmiddag begon zij in Drenthe wat door te zakken aan de rechter achterkant en dan zit je gelijk al niet lekker meer op je vakantie adres…maar de volgende dag was het niet minder geworden en Rhea had de kracht niet meer om te blijven lopen…zij zakte door haar achterpoten…de spierkracht was aan het verdwijnen. Na onderling beraad de koffers weer ingepakt (eerlijk gezegd stonden deze nog ingepakt) en op zondagmiddag naar huis gereden om morgen bij onze eigen dierenarts Rhea na te laten kijken…dit werd uiteindelijk een CT scan in het Hondenhospitaal Amsterdam met helaas een uitslag waar de koude rillingen van over ons lijf liepen…haar ruggenwervel bleek al voor het grootste gedeelte opgelost te zijn door de kanker. Restte ons nog maar een ding en dat is haar in laten slapen en gelukkig hebben wij hiervoor geen toestemming nodig van de Pippo Club uit Den Haag…onze liefde voor haar mocht het bepalen
Samen zouden wij oud worden…dat was de afspraak Rhea fluister ik in haar oor….maar je laat ons achter en wees eerlijk 2 honden verliezen in een jaar tijd is een beetje teveel van het goede
Egoïstisch
Als twee lieve ogen je vragen,
Help me, want ik voel me niet zo fijn.
Mag je dan,
omdat je haar niet wilt missen...
Egoïstisch zijn?
Als je van de dierenarts hoort,
dit komt nooit meer goed.
En zij krijgt steeds meer pijn.
Mag je dan,
omdat je haar niet wilt missen...
Egoïstisch zijn?
Als twee lieve ogen zich sluiten voorgoed...
en je zonder haar naar huis toe moet.
Met de riem in je hand en een hart vol pijn.
Dan probeer je jezelf te overtuigen,
dit was het beste.
Ik mocht niet Egoïstisch zijn.
Vele jaren was zij bij jullie,
elke dag samen met haar was een feest.
En in al die fijne jaren is zij zelf niet een keer... Egoïstisch geweest.
Hoe gaat het met mij:
Het moeilijke is dat terwijl je in een rouw proces omtrent Rhea zit je geconfronteerd word met je eigen sterfelijkheid…want ook de dood is het die mij roept en mijn trouwe helpers Rhea & Lisa zijn dus nu al afgevallen en gaan mij voor…mooie gedachte dat er aan de andere kant op mij wordt gewacht…verder wel elke dag ietsje minder is mijn gevoel erbij…ik voel dat ik achteruit ga…vermoeidheid slaat meer toe en ik rust meer dan ooit tevoren…komt dit door de Oxyco…’s morgens ben ik nog het beste...dan doe ik mijn wandeling met mijn doggies en dat probeer ik ook zo lang mogelijk te doen...pijnstilling is in overleg met dr. Wilmink verhoogd voor de nacht naar 20mg en wordt zo voor de nacht acceptabel...dankbaar ben ik voor alles wat ik heb mogen mee maken tijdens mijn ziekte...maar de 3 jaar extra tijd die ik heb gekregen is letterlijk omgevlogen…Mijn huisarts komt nu in het kader van de palliatieve zorg elke week wel langs…hoe het gaat…of het dragelijk is etc de standaard vragen…je merkt verschil in het gedrag bij mensen…het er mee om kunnen gaan is niet voor iedereen weggelegd blijkt wel…na mijn Whipple merkte je dat mensen dachten dat je nu weer de oude zou zijn en genezen was verklaard…
en dat is dus niet het geval en zeker bij alvleesklierkanker niet het geval
Ons volgende uitje staat geland en dat zijn de Kerstdagen
Ik zal proberen om mijn blog bij te houden nu het minder met mij gaat
goeds en groet, Gerrit
4 reacties
Jouw Blogs gaven mij meer Inzicht en stukjes Kracht
Ik zal je sterke Woorden altijd bij diep bij me dragen
Juist die je in je Sterfelijkheid aan ons steeds laat horen
Het korte Leven op zich is al een groot Wonder
Net als een lange Tijd met hoop te kunnen strijden
Maar helaas toch altijd te Kort wat ons is gegeven
Net als jij zal ik ook voor die ander blijven schrijven .
Dank je Gerrit voor al je woorden en die je ons nog gaat geven , zag je honden Rhea en Lisa op je FB en begrijp gelijk wat voor mens je bent zonder je ooit gezien te hebben , ben zelf ook een hondenmens , had ooit 2 vrienden Duitse Herders Quick en Sissy die 14 jaar in mijn leven meeleeften , Ook zei gingen in een half jaar naar de hondenhemel de lege riem voel ik ook nog in mijn hand.
Wel kan ik goed lezen en ben net zo , eigen regie hoe dan ook als er niks anders meer is , ik geef je een knuffel , laat een traan maar naar beneden rollen , ik denk aan je dochter en je vrouw maak de dagen mooier dan ze zijn leef samen even deze leugen ik hoop dat er sneeuw ligt de aankomende kerstdagen en dat jullie door de natuur kunnen wandelen al is het maar voor even .
Arthur
Jouw eigen sterfelijkheid, die je zo moedig onder ogen durft te zien en waarover je zelfs in het openbaar kunt schrijven met een zuiverheid en oprechtheid die me raakt. Hiermee neem je voor veel anderen een stuk eenzaamheid weg. Ook al reageert niet iedereen, het wordt wel intensief gelezen en gekoesterd... dat weet ik zeker.
Bedankt voor je prachtige en ontroerende blogs. Ik hoop nog veel van je te mogen lezen.
Met ons gaat het redelijk momenteel. Alhoewel steeds vaker medicijnen nodig zijn en hij de laatste tijd vermoeider is. Toch gaat het langzaam en lijkt de kanker na de Whipple vooralsnog niet terug te zijn. Dit is reden tot grote dankbaarheid en we genieten van de "kleine" dingen.
Een warme omhelzing en veel sterkte voor jou en je dierbaren.