Mijn Terugblik op 2016
Het is weer aftellen geblazen…nog een paar dagen te gaan en dan gaat 2016 de geschiedenis boeken weer in…het jaarlijkse terugblikken is weer begonnen…dus kan ik niet achter blijven
Met een zeer tevreden gevoel en super dankbaar mag ik terug kijken op het jaar 2016
Na het nogal heftige jaar 2015 wilde ik in 2016 vooral “even rust”…want ik kwam toch echt teveel in het AMC en mijn patiënten nummer kende ik al uit mijn hoofd…en dat is niet al te best…even helemaal niets…even rust van dit alles was mijn antwoord tegen mijn chirurg op de vraag “en hoe nu verder” en hij was het helemaal met mij eens…”zolang u zich maar goed voelt”…dus geen CT’s of iets dergelijks alleen de controle bezoeken aan Chirurgie en Maag/Lever/Darm poli's en wel om de vier weken bloed onderzoek maar dit gewoon door de huisarts…het herstellen kon nu dus echt beginnen...en vooral luisteren naar je lichaam…want dat geeft echt wel signalen af.
Hoogtepunten van 2016:
met ingang van januari ben ik weer naar de sportschool van BigGym Zaandam gegaan om aan mijn conditie te werken en om mijn spier opbouw weer op te pakken (deze is bij mij om de hoek)…want conditie en spieren hadden behoorlijk te leiden gehad door de chemotherapie en vocht drainages. Het was best wel even afzien in het begin want het was niet zoals voor de chemo en operatie, ik had behoorlijk ingeleverd, terwijl tussen mijn oren het allemaal beter en harder ging…geduld hield ik mijzelf voor het komt allemaal wel goed…en terwijl de weken vorderden ging het ook beter.
op 22 mei 2016 heb ik de AMC loop gedaan…weliswaar slechts vijf kilometer…een afstand waarop ik van vroeger altijd zei (duurloper) dat ik mij voor zo’n korte afstand niet zou om kleedden…nu was het een afstand die aanvoelde als een marathon…Ik wilde hier aan meedoen omdat ik op alle manieren door het AMC ben gegaan, in een operatiebed, onder narcose terug naar de verkoeverruimte, in een rolstoel voor onderzoek, lopend met een chemopompje op mijn rug, strompelend over de gang aan het infuus na mijn Whipple operatie, tijdens mijn meest angstige momenten na de GIOCA dag in het persoonsvervoer karretje, met een Nefrodrain in mijn rug of onderweg naar een controle bezoek…en nu ook hardlopend door het AMC en tussen verplegend personeel en doctoren…ik heb de AMC loop gedaan en ook nog in een redelijke tijd…wie had dat gedacht…ik wilde mij niet neer leggen met wat mij overkomen was.
op 24 mei 2016 heb ik mijn trouwe hulp tijdens mijn chemo’s laten verwijderen…mijn Port A Cath…na bijna anderhalf jaar zeer trouwe dienst…dit hulpje heeft mijn chemotherapie een stuk makkelijker gemaakt en werd eigenlijk een vertrouwd onderdeel van lichaam…ik noemde het mijn eigen wifi aansluiting toch was er al sprake van dat mijn lichaam de PAC volledig had geaccepteerd en was er al sprake van verkleving…ik raad dan ook iedereen aan om de PAC te laten verwijderen zodra hij geen functie meer heeft…”maar stel dat?”..“dat zien wij dan wel weer” was het antwoord van mijn chirurg
op 26 mei 2016 was het een jaar geleden dat ik was geopereerd door het team van prof. dr. Busch en dr. Besselink…een Whipple operatie…waarbij ik de nodige inwendige onderdelen ben kwijtgeraakt waaronder het aller belangrijkste “de Tumor”…dit werd mede mogelijk door mijn Folfirinox chemotherapie die aansloeg en de Tumor al ruim een centimeter kleiner had gemaakt.
Dankbaar ben ik voor de expertise die het Pancreas Team van het AMC hebben want het was geen eenvoudige ingreep doordat de Tumor aan mijn poortader vast zat…maar ook dat werd opgelost
op 22 juli 2016 moesten wij helaas onze Lisa in laten slapen…Lisa die mij tijdens mijn ziek zijn zo ontzettend heeft gesteund en het ironische was wel dat zij zelf Lymfklierkanker met een uitzaaiing naar het bot had waardoor zij alleen nog op 3 pootjes heeft kunnen voortbewegen…er was voor haar helaas geen team topchirurgen die haar kon redden zoals dat bij mij wel het geval was…uiteindelijk gaf zij zelf aan dat het genoeg was geweest voor haar en hebben wij haar op 22 juli 2016 laten gaan…Men heeft mij wel eens gevraagd of mijn honden iets hebben gemerkt van mijn ziek zijn of dat zij zich anders gedroegen tijdens mijn chemo’s of ziek zijn…het antwoord is NEE…zij hebben het nooit laten merken en Lisa lag gewoon bij mij op bed en ik kreeg elke dag een lebber van haar…Wel heb ik gemerkt dat negatieve ervaringen niet goed zijn voor je algemene gesteldheid is.
in augustus/september 2016 heb ik de Warming Up Lopen gedaan https://www.kanker.nl/gdeb/blog/7486-back-in-time …een serie van 4 lopen met een afstand van 7.6 kilometer…een loop die ik van vroeger ook wel deed…over het resultaat was ik absoluut niet ontevreden…ik raad iedereen dan ook aan indien mogelijk iets op sport gebied te gaan doen want je lichaam in conditie houden is een must en gelukkig zijn er steeds meer instantie’s die hier ook het nut van inzien…ik kan het beamen…of het nu wandelen, rennen of fietsen is het maakt niet uit maar BEWEEG!
op 16 september 2016 hadden wij ons zelf antwoord gegeven op de vraag “wel of niet doen” https://www.kanker.nl/gdeb/blog/7619-wel-doen-of-niet-doen en reden wij met de auto naar Heringen BRD waar Naomi op ons zat te wachten…een OES pup van 16 weken oud die de plaats en leegte in moest gaan vullen die Lisa bij ons had achtergelaten…Menigeen zal zich afgevraagd hebben of het wel een verstandige keus is geweest om het te doen tenslotte ben ik de zwakste schakel gezien mijn ziekte beeld…ik zeg dan altijd maar zo “het enige verschil is dat ik het weet en de ander nog niet”…terugkijkend is menigeen mij voor reeds gegaan die toen nog van niets wist…Naomi is een aanwinst gebleken en het is geweldig om haar om ons heen te hebben wat niet weg neemt dat Lisa nog altijd in onze gedachte is…Door haar ben je niet bezig met ziek zijn maar geniet je van elk moment dat je gegeven is…tenslotte zit je wel in de verlenging.
op 31 oktober 2016 ben ik 63 jaar geworden…terwijl een arts in het Slotervaart mij met de Kerst in 2014 nog slechts nog 3 maanden te leven had gegeven…maar vertelde zij ook dat ik het haar niet kwalijk moest nemen als zij er naast zat :-) en dat zat zij gelukkig behoorlijk :-) qua medicijnen gebruik ik bijna niets…alleen Ursofalk om de galsappen wat zachter te maken ...met mijn vochtmedicatie ben ik gestopt omdat mijn lichaam het zelf weer regelde en uiteraard Creon Enzymen...6 per dag...ik heb geen suikerziekte over gehouden aan de Whipple operatie...een wonder.
Wel houd ik voor mijzelf een zeer strak systeem aan…geen koffie…geen drank…niet roken(deed ik al niet)…verse groenten en fruit/sapjes…geen zware kost…’s middags even rusten…naar de sportschool…wandelen met de honden
bijna Kerst…en dat heeft sinds 2014 een dubbel gevoel bij ons achtergelaten…dat was het moment dat men in het Slotervaart Ziekenhuis toch wel met behoorlijke zekerheid kon zeggen dat het Alvleesklierkanker was wat ik had en ook konden zij met zekerheid zeggen dat het kwaadaardig was…nu is het weer bijna Kerst maar dan twee jaar later...Still Alive and Kicking
met dank aan de Lieve Heer, Lidy, Elles, Rhea, Lisa, Naomi (mijn doggies), prof. dr. Busch, dr. Besselink, dr. Takkenberg, dr. Kiel, dr. Mekenkamp, dr. Beerepoot, J. Haverkamp en iedereen die mij lief is en ons altijd gesteund hebben.
2017 wat de toekomst ook brengen mag…wij denken er niet teveel over na en wij zien wel hoe het gaat ...alvast wel een vakantie naar Texel en Zeeland geboekt (met annulering)…ik heb het voornemen om op verzoek van prof. dr. Busch mijn verhaal te doen op de AMC Alvleesklierkanker Patiëntendag op 8 maart 2017…ik wil de AMC loop weer doen om aan te geven dat er voor Alvleesklierkanker patiënten best wel mogelijkheden zijn en het streven is de 15 kilometer dit keer te doen...
een mens moet doelen stellen om naar toe te leven en ik zoek graag mijn grenzen op :-)
ik wens al mijn mede lotgenoten heel veel sterkte en kracht toe en hoop dat 2017 een mooi jaar mag worden met vooral positieve ervaringen en wie weet wat 2017 voor ons Pancreas patiënten mag brengen...misschien wel een doorbraak.
Goeds en Groet, Gerrit
Met een zeer tevreden gevoel en super dankbaar mag ik terug kijken op het jaar 2016
Na het nogal heftige jaar 2015 wilde ik in 2016 vooral “even rust”…want ik kwam toch echt teveel in het AMC en mijn patiënten nummer kende ik al uit mijn hoofd…en dat is niet al te best…even helemaal niets…even rust van dit alles was mijn antwoord tegen mijn chirurg op de vraag “en hoe nu verder” en hij was het helemaal met mij eens…”zolang u zich maar goed voelt”…dus geen CT’s of iets dergelijks alleen de controle bezoeken aan Chirurgie en Maag/Lever/Darm poli's en wel om de vier weken bloed onderzoek maar dit gewoon door de huisarts…het herstellen kon nu dus echt beginnen...en vooral luisteren naar je lichaam…want dat geeft echt wel signalen af.
Hoogtepunten van 2016:
met ingang van januari ben ik weer naar de sportschool van BigGym Zaandam gegaan om aan mijn conditie te werken en om mijn spier opbouw weer op te pakken (deze is bij mij om de hoek)…want conditie en spieren hadden behoorlijk te leiden gehad door de chemotherapie en vocht drainages. Het was best wel even afzien in het begin want het was niet zoals voor de chemo en operatie, ik had behoorlijk ingeleverd, terwijl tussen mijn oren het allemaal beter en harder ging…geduld hield ik mijzelf voor het komt allemaal wel goed…en terwijl de weken vorderden ging het ook beter.
op 22 mei 2016 heb ik de AMC loop gedaan…weliswaar slechts vijf kilometer…een afstand waarop ik van vroeger altijd zei (duurloper) dat ik mij voor zo’n korte afstand niet zou om kleedden…nu was het een afstand die aanvoelde als een marathon…Ik wilde hier aan meedoen omdat ik op alle manieren door het AMC ben gegaan, in een operatiebed, onder narcose terug naar de verkoeverruimte, in een rolstoel voor onderzoek, lopend met een chemopompje op mijn rug, strompelend over de gang aan het infuus na mijn Whipple operatie, tijdens mijn meest angstige momenten na de GIOCA dag in het persoonsvervoer karretje, met een Nefrodrain in mijn rug of onderweg naar een controle bezoek…en nu ook hardlopend door het AMC en tussen verplegend personeel en doctoren…ik heb de AMC loop gedaan en ook nog in een redelijke tijd…wie had dat gedacht…ik wilde mij niet neer leggen met wat mij overkomen was.
op 24 mei 2016 heb ik mijn trouwe hulp tijdens mijn chemo’s laten verwijderen…mijn Port A Cath…na bijna anderhalf jaar zeer trouwe dienst…dit hulpje heeft mijn chemotherapie een stuk makkelijker gemaakt en werd eigenlijk een vertrouwd onderdeel van lichaam…ik noemde het mijn eigen wifi aansluiting toch was er al sprake van dat mijn lichaam de PAC volledig had geaccepteerd en was er al sprake van verkleving…ik raad dan ook iedereen aan om de PAC te laten verwijderen zodra hij geen functie meer heeft…”maar stel dat?”..“dat zien wij dan wel weer” was het antwoord van mijn chirurg
op 26 mei 2016 was het een jaar geleden dat ik was geopereerd door het team van prof. dr. Busch en dr. Besselink…een Whipple operatie…waarbij ik de nodige inwendige onderdelen ben kwijtgeraakt waaronder het aller belangrijkste “de Tumor”…dit werd mede mogelijk door mijn Folfirinox chemotherapie die aansloeg en de Tumor al ruim een centimeter kleiner had gemaakt.
Dankbaar ben ik voor de expertise die het Pancreas Team van het AMC hebben want het was geen eenvoudige ingreep doordat de Tumor aan mijn poortader vast zat…maar ook dat werd opgelost
op 22 juli 2016 moesten wij helaas onze Lisa in laten slapen…Lisa die mij tijdens mijn ziek zijn zo ontzettend heeft gesteund en het ironische was wel dat zij zelf Lymfklierkanker met een uitzaaiing naar het bot had waardoor zij alleen nog op 3 pootjes heeft kunnen voortbewegen…er was voor haar helaas geen team topchirurgen die haar kon redden zoals dat bij mij wel het geval was…uiteindelijk gaf zij zelf aan dat het genoeg was geweest voor haar en hebben wij haar op 22 juli 2016 laten gaan…Men heeft mij wel eens gevraagd of mijn honden iets hebben gemerkt van mijn ziek zijn of dat zij zich anders gedroegen tijdens mijn chemo’s of ziek zijn…het antwoord is NEE…zij hebben het nooit laten merken en Lisa lag gewoon bij mij op bed en ik kreeg elke dag een lebber van haar…Wel heb ik gemerkt dat negatieve ervaringen niet goed zijn voor je algemene gesteldheid is.
in augustus/september 2016 heb ik de Warming Up Lopen gedaan https://www.kanker.nl/gdeb/blog/7486-back-in-time …een serie van 4 lopen met een afstand van 7.6 kilometer…een loop die ik van vroeger ook wel deed…over het resultaat was ik absoluut niet ontevreden…ik raad iedereen dan ook aan indien mogelijk iets op sport gebied te gaan doen want je lichaam in conditie houden is een must en gelukkig zijn er steeds meer instantie’s die hier ook het nut van inzien…ik kan het beamen…of het nu wandelen, rennen of fietsen is het maakt niet uit maar BEWEEG!
op 16 september 2016 hadden wij ons zelf antwoord gegeven op de vraag “wel of niet doen” https://www.kanker.nl/gdeb/blog/7619-wel-doen-of-niet-doen en reden wij met de auto naar Heringen BRD waar Naomi op ons zat te wachten…een OES pup van 16 weken oud die de plaats en leegte in moest gaan vullen die Lisa bij ons had achtergelaten…Menigeen zal zich afgevraagd hebben of het wel een verstandige keus is geweest om het te doen tenslotte ben ik de zwakste schakel gezien mijn ziekte beeld…ik zeg dan altijd maar zo “het enige verschil is dat ik het weet en de ander nog niet”…terugkijkend is menigeen mij voor reeds gegaan die toen nog van niets wist…Naomi is een aanwinst gebleken en het is geweldig om haar om ons heen te hebben wat niet weg neemt dat Lisa nog altijd in onze gedachte is…Door haar ben je niet bezig met ziek zijn maar geniet je van elk moment dat je gegeven is…tenslotte zit je wel in de verlenging.
op 31 oktober 2016 ben ik 63 jaar geworden…terwijl een arts in het Slotervaart mij met de Kerst in 2014 nog slechts nog 3 maanden te leven had gegeven…maar vertelde zij ook dat ik het haar niet kwalijk moest nemen als zij er naast zat :-) en dat zat zij gelukkig behoorlijk :-) qua medicijnen gebruik ik bijna niets…alleen Ursofalk om de galsappen wat zachter te maken ...met mijn vochtmedicatie ben ik gestopt omdat mijn lichaam het zelf weer regelde en uiteraard Creon Enzymen...6 per dag...ik heb geen suikerziekte over gehouden aan de Whipple operatie...een wonder.
Wel houd ik voor mijzelf een zeer strak systeem aan…geen koffie…geen drank…niet roken(deed ik al niet)…verse groenten en fruit/sapjes…geen zware kost…’s middags even rusten…naar de sportschool…wandelen met de honden
bijna Kerst…en dat heeft sinds 2014 een dubbel gevoel bij ons achtergelaten…dat was het moment dat men in het Slotervaart Ziekenhuis toch wel met behoorlijke zekerheid kon zeggen dat het Alvleesklierkanker was wat ik had en ook konden zij met zekerheid zeggen dat het kwaadaardig was…nu is het weer bijna Kerst maar dan twee jaar later...Still Alive and Kicking
met dank aan de Lieve Heer, Lidy, Elles, Rhea, Lisa, Naomi (mijn doggies), prof. dr. Busch, dr. Besselink, dr. Takkenberg, dr. Kiel, dr. Mekenkamp, dr. Beerepoot, J. Haverkamp en iedereen die mij lief is en ons altijd gesteund hebben.
2017 wat de toekomst ook brengen mag…wij denken er niet teveel over na en wij zien wel hoe het gaat ...alvast wel een vakantie naar Texel en Zeeland geboekt (met annulering)…ik heb het voornemen om op verzoek van prof. dr. Busch mijn verhaal te doen op de AMC Alvleesklierkanker Patiëntendag op 8 maart 2017…ik wil de AMC loop weer doen om aan te geven dat er voor Alvleesklierkanker patiënten best wel mogelijkheden zijn en het streven is de 15 kilometer dit keer te doen...
een mens moet doelen stellen om naar toe te leven en ik zoek graag mijn grenzen op :-)
ik wens al mijn mede lotgenoten heel veel sterkte en kracht toe en hoop dat 2017 een mooi jaar mag worden met vooral positieve ervaringen en wie weet wat 2017 voor ons Pancreas patiënten mag brengen...misschien wel een doorbraak.
Goeds en Groet, Gerrit
3 reacties
goeds en groet, Gerrit
groetjes Maria