Eigenlijk had je er niet meer geweest

"Eigenlijk had je er niet meer geweest" dat zei mijn MDL arts tegen mij tijdens mijn laatste controle bezoek aan hem...dit moet je niet gelijk verkeerd opvatten hoewel het in eerste instantie erg hard klinkt bedoelde hij het niet zo...want hij had eigenlijk gelijk gezien de statistieken die er worden gehanteerd als men het over alvleesklierkanker heeft...maar wie hecht
er nog waarde aan de statistieken...ik in ieder geval niet meer en heb ik ook nooit gedaan.

Elke 4 weken wordt er bloed geprikt door mijn huisarts en van de uitslag maak ik dan een scan en die stuur ik dan naar mijn MDL arts op...mijn bloedwaarden zijn al sinds het begin van het jaar 2016 bijzonder goed te noemen...en dat is toch wel een veilige controle zo elke maand....Tijdens mijn bezoek doet hij d.m.v. echo's mijn vocht controleren in mijn buik wat eigenlijk de reden
was waarom ik ooit bij hem gekomen ben...situatie nu...er was hoegenaamd geen vocht meer aanwezig slechts een klein beetje...maar dat zal wel normaal zijn...ik denk dat iedereen wel wat vocht in zijn buik heeft...ik zie ook wel mensen met heel veel :)
"Wat gaat het geweldig met u terwijl u er eigenlijk niet meer zou moeten zijn"...statisch gezien dan.

Doordat het zo goed met mij gaat hoef ik niet meer voor controle's naar hem terug...zal vreemd zijn want de controle die hij uitvoerde d.m.v. de echo's gaf toch wel een veilig gevoel, maar nu dus verder bij mijn chirurg en mijn controle bezoeken bij hem.

Het komt niet uit de lucht vallen dat het goed gaat...ik doe er heel veel voor...leef bewust...eet gezond...wandel veel...en ga naar de sportschool om mijn lichaam in topconditie te houden...Mijn chirurg prof. dr. Busch heeft er alles aan gedaan om mij een tweede kans te geven...het is nu aan mij om daar verder het beste uit vandaan te halen zo lang als het kan...en dat doe ik.

Ik heb uiteraard ook mijn beperkingen ik moet s' middags even een herstel slaapje doen om de accu weer op te laden...de vermoeidheid sluipt er dan in...wel merk ik dat deze slaapjes korter worden als teken dat ik nog altijd de stijgende lijn te pakken heb...ik betrap mij erop dat ik niet veel meer bezig ben met mijn ziekte die terug kan komen...inmiddels zijn er diverse mensen overleden die niets mankeerden op het moment dat ik hoorde dat ik niet operabel was...dus ik bedoel maar.

Helaas hebben wij ook een tegenslag moeten verwerken...Lisa een van mijn 2 Old English Sheepdogs begon te hinken...een verstapping dachten wij in eerste instantie...en deden even rustig aan met haar...maar het ging niet over...werd niet beter...dus gingen wij naar het Medisch Centrum voor Dieren in Amsterdam voor een röntgenonderzoek...trieste bijkomstigheid is dat de vloer daar net een ijsbaan is waarover je doggie heen moet en glijdt en glibbert alle kanten op...de waarheid werd een bittere pil
want er werd vermoedelijk botkanker geconstateerd bij haar...net 7 jaar oud.

Een week later zouden wij een weekje naar Zeeland gaan maar wandelen zou er voor haar niet meer in zitten.
Nu was Lisa heel erg belangrijk geweest voor mij tijdens mijn chemotherapie en mijn ziek zijn.
Haar vrolijke open karakter wist mij altijd weer op te vrolijken als ik het even moeilijk had en het niet zag zitten.
Zij was er altijd voor mij geweest...Nu was het dus mijn beurt.

Wij kochten een Beachtrekker Bollerwagen en mevrouw zat er als een vorstin in en werd door ons vanaf nu gereden...lopen kon niet meer dus dan maar zo...onze vakantie in Zeeland heeft er niet onder geleden...hij was anders maar genoten hebben wij zeker...In Zeeland zit een dieren oncoloog Johan de Vos en dankzij onze fokster hebben wij Lisa daar na laten kijken een CT en een biopt...Johan is de prof. dr. Busch maar dan voor dieren...Helaas voor ons werd de uitslag er niet anders op...we moesten even terug schakelen en net als tijdens mijn ziekte besloten wij om elke dag te genieten van haar en al onze liefde aan haar te geven...situatie nu...redelijk goed...prognose...net als bij mij willen wij dat niet weten...want elk lichaam reageert anders.

Ze is nog steeds vrolijk ook omdat ze nog mee mag...ze geniet van haar wandelingen in het Twiske en onze aanwezigheid.

Met mij gaat het redelijk goed dankzij mijn thuisfront...de Creon tabletten zij helemaal gewend in mijn lichaam (2 bij elke maaltijd) en ik ben nog sporadisch aan de diarree...af en toe een keertje koorts wat ik zie als een reiniging van mijn lichaam...eet veel verse groeten...fruitsapjes vers uiteraard...elke dag verse ananas...elke dag eiwitten in de vorm van gebakken of gekookt ei...bijna geen koffie of alcoholische dranken...Mijn motertje doet het er super op en ik ben nog altijd vol vertrouwen...

In september heb ik weer een controle bezoek bij prof. dr. Busch

Goeds en Groet, Gerrit