Radiotherapie

Maand verder, mei is heerlijk zonnig, mei is de maand van de fluitende vogels, van lange dagen, en van mijn verdere herstel, nou ja, beter worden kan niet zeggen de dokters, we gaan voor kwaliteit van leven. De foto van de dame in blauw is een schilderij wat in de wachtruimte van radiotherapie hangt, intrigerend mooi vind ik haar.

De maand mei is ook een ziekenhuismaand, want ik ben radiotherapie gaan doen, ik wilde dat mijn linker mamma beter werd, mijn huid is beschadigd, en dat gaan we aanpakken. Dan ga je praten met een bestralingsarts, een radiotherapeut, en bepalen wanneer en hoe vaak. Ik kon als altijd snel terecht, ze kennen me blijkbaar en agenda staat gevuld met afspraken voor de maand mei.

Ik ben drie keer bestraald in het Antoni van Leeuwenhoek; vroeger moest je vaker, soms wel twintig keer,  we gaan voor de hogere dosis. De ruimte van B1 is mooi, diffuus licht en een tekst van het strand. Ik ligt op een harde smalle bank waar ik muisstil op moet liggen. Het bestralingsapparaat lijkt op een soort van hoogtezon die om me heen draait, tussen de twee vooraf gezette tatoeages in, drie keer heel kort, één liedje op Skyradio, de radioverpleegkundigen verdwijnen tijdens de bestraling achter dikke betonnen muren en bedienen het apparaat vanaf een monitor.

Dus hoe gaat het nu? Nog steeds cijfer acht met af en toe een dip naar zes en half, want mijn linker borst, en mijn decolleté zijn vuurrood en warm, het kriebelt en ik ben sneller buiten adem, het kan zijn dat linkerlong ook geraakt, de kanker en gezonde cellen worden aangepakt, aangevallen, de laatsen herstellen zich binnen enkele weken, de kankers sterven af.

En dan, wat zijn de gevolgen van bestraling, wat kan je verwachten verder?

Tot nu toe kan ik dit zeggen:

Eetlust blijft gelukkig, ik heb bijna altijd trek, ik kook veel Ottolenghie, met verse groene kruiden, tomaten, paprika, aubergines, knoflook, ui, courgette en specerijen. Ik heb plezier bij het food-shoppen en zeker bij het maken van die heerlijke maaltijden. Boek Plenty en Simpel liggen alle dagen open. Wilma heeft me geholpen een weekmenu te maken, om slim inkopen te doen, ik merk dat je met de goede dingen in huis heel veel kan....stress weg, Jaap blij.

Wat ik vooral tijdens de behandelingen blijf doen, is wandelen, het gaat nog steeds goed, de eerste kilometer is altijd een warming up, zoeken naar niet te snel lopen, ik moet kunnen blijven praten, het  zand is  mul geworden , want ons bos is knetterdroog. Ik kan nog steeds doorlopen en stappen zetten, mijn energie stroomt, hartslag omhoog, en ik zie en ruik veel, heerlijk!  

En...ik heb nu een E-bike, een fiets waarvan ik niet wist dat je zo geholpen wordt met heuveltjes, in het Schoorls duingebied, en onze sterke Nederlandse bries. Die fiets is mijn nieuwe vriend, ik kan nu echt overal naar toe, nu snap ik dat de verkoop van E-bikes hoger is dan normale fietsen. Jaap en ik fietsen iedere week lange einden, en ik ontdek plekjes rondom die ik nog niet kende. 

Verder ben ik met die gave fiets naar Wijndomein De Koen gefietst en voor het eerst dit jaar een blog geschreven om mijn passie wijn, dat voelde zo goed, zou het dan echt zo zijn dat ik verder ga met mijn grote bezieling ?

Lieve lezers, een fijne Pinksteren, de komst van de goede geest, de spirit, laat je gaan, volg je hart en geeft nooit op!