Goed nieuws!

Lieve vrienden,

Inmiddels ben ik vier maanden met K. in mijn leven, het begint te wennen.

Toen ik begin januari als een onwetend, onzeker mens in het Antoni Van Leeuwenhoek ziekenhuis werd opgenomen en geobserveerd, gediagnosticeerd en begeleid om een patiënt te worden had ik maar één gedachte: hoelang heb ik nog?

De verlossing kwam met het nieuws van de oncoloog-internist; "je hebt hormonale borstkanker en dat is behandelbaar, je gaat niet meer genezen, maar wel je leven verlengen met een hormoontherapie"

Na tobben met longvocht, drains en ontstekingen, lange zware antibioticakuren en allerlei vervelende dingen als heuppijn, en blaasontsteking  en sinds 13 maart uiterst voorzichtig leven nadat het virus ons leven beheerst.

Sinds mijn dieptepunt, de derde week van maart, toen ik mijn leven een cijfer drie gaf, gaat het bergopwaarts met energie, met eetlust, spierkracht, conditie en het allerbelangrijkste de kortademigheid neemt af.

Ik kan weer lang wandelen, langer fietsen, werken in de tuin, heb meer zin om te koken, en nip meer en meer wijn, dat laatste duidt op lekkere trek en goede geur en smaak.

Vorige week 21 april een CT-scan gehad van thorax en abdomen, vandaag gesprek met oncoloog, nee geen videogesprek, gewoon fysiek naar het AVL, wegen, gelukkig gelijk gebleven, en face t0 face met mijn sympathieke dokter. Het ging zo:

Hoe is het met u?

Patiënt: ik barst van de energie, loop veel, fiets ook weer en heb zin om dingen te doen.

De dokter: de uitzaaiingen van de tumoren zijn niet vergroot, het longvocht is afgenomen en we zijn aan het kijken of u voor de borstwond bestraald kan worden, de hormoontherapie is gaan werken.

Dus ik met een vette glimlach in de spreekkamer!
 

"We gaan door met Letrozol, geen verandering van medicijn, blijf doen wat je doet en laat zo nog bloedprikken, de bestralingsarts neemt contact met je op".

Ik liep naar buiten, belde Jaap," haal me op!" en sprong in de auto om dit allemaal te vertellen. 

Dus ik ben blij, ga door met genieten van de dingen van elke dag, en weer mijn mazzel vieren dat ik er mag zijn, en straks een stuk door het Bergerbos wandelen.

Knuf uit mijn keuken!