Je haren kwijt raken

Sinds 4 februari is chemo in mijn leven, voor die tijd wist ik dat chemo iets was waar je naar grijpt als de andere medicatie  niet meer werkt, althans bij mijn borstkanker dan. 
Iedere donderdagochtend rijden Jaap en ik naar het Antoni van Leeuwenhoek om eerst bloed te prikken, dan ontbijten bij de fijne cateraar Vermaat, het verste broodje gaat er gretig in, en daarna ga ik naar de dagbehandeling. 

De eerste vier keer heb ik met een soort van ijsmuts opgezeten, die vast zat aan een slang waar koude lucht uitkwam, de hoofdhuidkoeling. Na drie weken begonnen mijn haren giga uit te vallen en wist ik dat het niet genoeg helpt, ik heb afscheid genomen van mijn haar, heb een weekend lopen zielig doen, en janken, maandag 8 maart was het zover, mijn haar gaat eraf; binnen enkele minuten gebeurde dat. Bij André van Theo Schouten in Broek op Langendijk, eerst foto’s opgestuurd, zo wist hoe mijn haar was, binnen een uur liep ik naar buiten met een fijne kop met haar. Dus geen dwarrelende haren meer, geen angst om je haar te borstelen, ik heb gewoon een schoon fris koppie nu, met kleine stekeltjes én een gaaf haarwerk. Als ik geen zin heb zet ik een zacht mutsje op en soms helemaal nix, Jaap heeft ook geen haar, we zijn nog meer buddies nu.

Je haren verliezen is dus één van de dingen van chemo, net zoals misselijkheid en zenuwpijn, neuropathie, bij handen en voeten, uitgedroogde mond en ogen, huid met vlekken, bij deze kuur Paclitaxel of wel Taxol.

Eerlijk gezegd ben tot nu toe niet misselijk, heb weinig zenuwpijn, wel droge ogen en mond, vlekken ja op mijn onderbenen.

Waar ik het meest last van blijf houden is die verschrikkelijke benauwdheid, ik heb af en toe zo benauwd dat ik het idee heb dat er een olifant naast mijn bed staat als ik wakker word, hij zet zijn poot op mijn borst en zegt wakker worden! Dan kan ik geen zuurstof in mijn longen krijgen en heb het gevoel dat ik stik. Dit gevoel wil ik niet! Er wordt nu uitgebreid naar gekeken, vier dagen opname gehad in het ziekenhuis vorige week en straks een uitgebreid longfunctie onderzoek in het AVL op de polikliniek.

Want zolang ik behandeld word zie ik het zitten!

Blijf gezond allemaal, veel liefs Annelies