Engeltje

Het is de tijd van familie, liefde, delen en warmte. Maar ook de tijd waar lief en leed harder binnen komt dan op andere momenten. Overal en iedereen heeft het druk, druk met elkaar druk met het organiseren van hun kerstdagen. Dit is alweer de derde keer dat er een plaats vrij is aan onze tafel, twee plaatsjes, want Joanne heeft haar stoeltje veruild bij een nieuw gezin. Gelukkig maar, want zij heeft al genoeg mee gemaakt in haar jonge leventje. Wij modderen maar verder, er zijn dagen bij dat het “geweldig” gaat maar er zijn nog veel dagen die voelen of er een molensteen om je nekt hangt.

Ondertussen zijn we opa en oma geworden van een prachtige kleindochter, maar dat maakt alles ook emotioneler. Snappen doe ik doe ik dit zelf ook niet, misschien maakt het alles zichtbaarder en het gemis nog groter. Het hebben over de babytijd, het knuffelen. Onze Djoey wilde altijd tussen ons in slapen, met zijn armpje en beentjes lag hij dan over mij heen als een aapje bij zijn moeder. Ik was die moeder. En als iemand dan ooit zei “dan moet je niet pikken, gewoon terug in zijn bed” dan zei ik altijd. Als hij 18 is ligt hij echt niet meer tussen ons in. Einde discussie. Nu ben ik blij dat hij zolang bij me heeft gelegen, dat hij nooit eenzaam en verdrietig is geweest en dat wij dit altijd hebben toegelaten.

Vlak voor zijn overlijden heb ik ook naast hem gelegen, net als vroeger even een veilig gevoel. Hij werd er rustig van. Pff herinneringen maken het vaak moeilijk maar ook heel mooi.

Lieve Djoey, mooie ster aan deze hemel. Er is nu een klein sterretje in ons gezin, een prachtige kleine meid Lotte. Wij zullen haar alles over het kleinste broertje van haar pa vertellen als de tijd daar is. Wij zullen van haar houden en beschermen en hopen dat jij dat engeltje op haar schouder zult zijn als het nodig is. Dikke kus daar boven op die wolk en tot ooit.