Een diepte interview

Wat voelde je toen je de ochtend van de controle wakker werd?
Eigenlijk niks. Pas toen ik uit bed stapte realiseerde ik mij dat het een spannende dag was vanwege het ziekenhuisbezoek.
Bleef je er rustig onder?
Best wel. Alleen op de fiets naar het ziekenhuis begonnen de zenuwen erg op te spelen.
Was er reden tot ongerustheid?
Ach, zwervende kankercellen in je lijf zijn sowieso reden tot ongerustheid. Daarnaast had ik last van de bekende pijntjes in de onderrug met uitstraling naar bil, lies en bovenbeen. Een restant van de, destijds door de metastase, beschadigde zenuwen. Als ik die pijntjes heb, vrees ik altijd dat de kankercellen daar weer actief zijn.
Hoe ging het in het ziekenhuis?
Het spreekuur was uitgelopen. Iets wat gelukkig zelden voorkomt want het leidt tot nog hoger oplopende spanning.
En toen kwam het moment dat je naam werd omgeroepen.
Ja, eindelijk! Nadat Lief en ik plaats hadden genomen in de spreekkamer begonnen dokter P en Lief een onnozel gesprek over fietsen in de regen. Ja hallo, dacht ik, kunnen we niet ter zake komen? Dus vroeg ik of we het over mijn persoontje konden hebben want daar ging het toch om.
En toen?
Dokter P zei ‘oh ja, u wilt altijd eerst de bloeduitslag horen. Die is goed. De waarde van de tumormarker is 28, overige bloeduitslagen zijn ook allemaal keurig binnen de norm.’
Wat ging er door je heen?
Ik was verbijsterd.
Verbijsterd?
Ja, dat het nog altijd goed gaat. Ongelofelijk. Ik viel stil en dacht: klets nou maar door over dat fietsen door de regen, maar dat deden ze niet. Ik geloof trouwens dat dokter P er ook plezier in heeft dat ik door blijf hobbelen met deze medicijnen. Terwijl mijn vooruitzichten destijds alles behalve florissant waren zoals hij zelf opmerkte.
En daarna?
Daarna hebben we de gebruikelijke dingen besproken met dokter P. Vervolgens zijn Lief en ik naar het theehuisje gegaan voor thee met taart. En omdat ik vond dat ik mezelf een cadeau mocht geven, zijn we naar het tuincentrum gegaan waar ik planten heb gekocht. Geen idee waar ik ze kwijt moet want de tuin staat er buitengewoon weelderig bij, maar ik moest iets. Daarna zijn we naar het dierenasiel gegaan waar we de nalatenschap van Miss Happy in de vorm van hondenbrokken en hondensnoepjes hebben afgegeven.
WAT??? Is Miss Happy er niet meer?
Nee, onze geliefde viervoeter is pas geleden naar de eeuwige jachtvelden vertrokken. Het ging niet meer. Haar achterpoten weigerden nog langer dienst. De dierenarts is bij ons thuis gekomen en heeft haar de finale spuit toegediend. Haar afwezigheid is nog een open zenuw. Vooral thuiskomen is vreemd stil. En we missen de wandelingen die een vast ritme gaven aan de dagen. Uiteindelijk is ze toch nog 2 jaar en 9 maanden bij ons geweest. We troosten ons met het idee dat ze met haar grote zwarte hondenneus in een gigantische berg boter is gevallen bij ons. Ze had zich geen betere oude dag kunnen wensen.
Tjonge, zijn er nog andere bijzondere dingen gebeurd de laatste tijd?
Ja, onze vakantie in Parijs in maart was weer goed, als vanouds. Verder kabbelt het leven rustig door, gelukkig.
Liggen er nog leuke dingen in het verschiet?
Jahaa. Binnenkort gaan we op vakantie naar Estland en Letland. En eind van de zomer gaan we waarschijnlijk naar Slowakije. Werk van mij is geselecteerd voor een grote expositie aldaar en ik wil graag naar de opening.
En verder?
Nou, om met Lief te spreken: mijn verblijfsvergunning is met vijf maanden verlengd. Als het zo ver is, laat ik weer van mij horen.