En hoe is het nu?

Zo, dat is lang geleden!

Excuses aan de lotgenoten en de volgers die mijn blog en lotgevallen volgden van mijn kankerlijertje en mij.

We zijn vijf jaar verder ondertussen en ik ben jullie allemaal vergeten, mijn excuses hiervoor.

Hoe ging het verhaal ook al weer verder?

Na de reeks behandelingen in jaar één en twee was er de vrees dat we door moesten met allerlei chemotherapie, bestraling enzovoorts, biopsie’s op lymfeklieren en testen door middel van scans brachten aan het licht dat er nog steeds een vorm van activiteit was, maar wat schetste onze verbazing?

De plekken op de scans waren goedaardig, no kanker! 
We waren stil op het moment dat we dit nieuws hoorden 

We zijn verbaasd en vragen ons af of we de hele helse rit met chemo en zo voor Jan L.  hebben doorstaan, ergens toch niet, want anders had ik mijn kankerlijertje in deze strijd al kwijt geweest.

Inmiddels 5 jaar later blaakt mijn mooie dochter van gezondheid, heeft een relatie met een geweldige vent en herinnert mij er regelmatig aan dat niets vanzelfsprekend is, de wonderen zijn de wereld niet uit, geniet van alles wat je doet, lach en leef!

Hoe kort is het leven, ik ben dankbaar voor de inzet van iedereen die mijn kind verder heeft geholpen in het leven!