Een rollercoaster

Het is een tijdje geleden dat ik een blog geschreven dus hier een update van mij!

Ik ben begin oktober gestopt met de laatste behandeling chemotabletten. 

Ik dacht dat het tijd was voor herstel en revalidatie tot dat ik 20 oktober achter kwam dat ik zwanger was. 

Volgens alle bloedwaardes die ik kort daar voor nog geprikt had zat ik heel hoog in de overgang en zou ik dus onvruchtbaar zijn op dat moment. De vraag was of dit nog terug zou komen omdat je door de heftige chemo die ik gehad heb onvruchtbaar kon worden. Het gebeurd zelden tot nooit dat je dan zwanger kan raken dus ik was de “One in the million” werdt mij verteld. 

Vanaf dat moment zaten we in een rollercoaster, hoe gaat dit lopen? Kan mijn lichaam dit ? Wat betekend het voor de baby? Veel vragen en overleggen en veel emoties die er bij kwamen kijken. 

21 oktober had ik gelukkig gelijk een echo en bleek dat ik ongeveer al 5 weken zwanger was en dit betekent dat in begin van de zwangerschap het kindje dus chemo heeft binnen gekregen. 

De echo zag er voor toen goed uit en moest bloed prikken en dit zag er ook allemaal goed uit. Vanaf dat moment tot nu heb ik elke 3 weken ongeveer een echo gehad en ik ben nu 18,5 weken zwanger en gaat heel goed met de baby en het wordt een meisje. Ze groeit goed en volgens alle screenings zowel bloedtesten als de echo’s lijkt ze helemaal gezond en geen afwijkingen te zien. 

Ik heb begin november nog een mri scan gehad van mijn borsten en daar was gelukkig niets op te zien en zag het er allemaal goed uit. 

Lichamelijk heb ik het zwaar, ik ben erg vermoeid en heb ontzettend last van de neuropathie in mijn benen. Dit leek in oktober/november iets beter te gaan alleen is helaas de laatste weken weer erg toegenomen. Ik heb geen gevoel onder m’n voetzolen en het is of er prikkeldraad om heen zit vooral ‘s nachts. Helaas zit hier dus geen verbetering in.

Op 23 januari moest ik naar mijn oncoloog voor controle. Ik had de laatste 2 a 3 week meer last van mijn longen en was veel benauwd ik moest hier voor bloedprikken, als vrij snel werdt ik gebeld dat de uitslag niet goed was en dat ik naar de spoed moest. Ze dachten aan een long embolie of aan kanker in de longen. 6 uur lang heb ik onderzoeken gehad echos, foto’s en een ct scan. Gelukkig was er niets te zien op de scans en kwam er eigenlijk uit dat mijn longen en mijn hart het behoorlijk zwaar hebben met de zwangerschap. Dit betekent meer rust moet nemen en als te erg wordt eventueel een pufje. Een slopende dag maar gelukkig geen slecht nieuws🍀.