6 maanden na behandeling
6 maanden na de laatste behandeling. Ik vraag me vaak af waarom ik die 15 maanden behandeling heb gedaan. Kwaliteit van leven is door de late bijwerkingen erg laag. Werk waar ik van genoot kan ik vergeten aangezien ik nog niet kan opstarten met reïntegreren en ik in augustus aan mijn 24 maanden ziek zit.
Ik probeer alles om mijn energielevel op te krikken. We eten super gezond, probeer waar mogelijk te bewegen en te ontspannen. Doe de hyperbare zuurstof therapie, heb revalidatie gedaan. Ja het enige wat ik niet doe en wil is dit niveau van leven accepteren. Ik wil weer onderdeel uitmaken van het arbeidsproces. Ik wil zelf mijn huishouden kunnen doen. Als ik dit 21 maanden geleden had geweten dan was het alleen opereren geweest en geen chemo en geen bestraling.
4 reacties
Geen chemo en geen bestraling schrijf je. Maar had je een keuze daarin? Wat ik over triple negatief heb gelezen is dat de tumor niet reageert op hormoontherapie of imunotherapie. Of op enig andere onderhoudende therapieën. Het is volop aanpakken met alle narigheid die ervan komt of het bijltje erbij neergooien. En dat is niet jouw schuld voor zo ver je ooit van schuld zou kunnen spreken. De slechtste vorm van deze soort kanker overkomt jou.
Je bent misschien afgeschreven voor werk, maar als mens nog lang niet. Wees een beetje lief voor jezelf.
Liefs, Zweef
Dit is waar mijn echtgenote en ik ook zo bang voor zijn, want zij ondergaat het traject al voor de tweede keer. Na het eerste was het flink inleveren, maar te behappen. Wij horen morgen meer. Wij houden ons staande, maar het zal een moeilijke beslissing worden. In een eerste gesprek met oncoloog werd al aangegeven dat de huidige chemo's patientvriendelijker zijn.
Ik snap helemaal wat je bedoelt. Ik heb ook triple negatief. Ben geopereerd, 20 x bestraald met extra boost en 16 chemo’s gehad. Het is nu 9 maanden na de laatste chemo en ben een schim van wat ik was.
werken doe ik nu 2 uur in de week, meer gaat echt niet. Mijn geheugen, concentratie en focus, allemaal weg. Ik wilde graag weer gaan hardlopen, dat vond ik altijd heerlijk. Dat lukt ook niet meer. Ik krijg constant blessures waar ik eerder nooit last van had. Hoe rustig ik ook begin.
het is zo frustrerend allemaal. Veel last van late bestralingsschade. Ze raden mij nu ook Hyperbare zuurstoftherapie aan, maar dat zie ik nog niet zitten. Heb twee keer in de week fysio en oedeemtherapie, maar dat gaat ook niet echt vooruit.
Iedereen zegt dat je blij moet zijn dat je het overleeft hebt en dat de rest allemaal bijzaak is. Natuurlijk ben ik blij dat ik het overleeft heb, maar het is gewoon allemaal heel moeilijk om te accepteren zoals het nu is.
Ik merk dat ik nog precies hetzelfde reageer als voor de behandeling. In de startblokken en gaan. Het schijnt dat je dat niet moet doen. Maar verander maar eens een persoonlijkheid. Het voelt nu als een gekooid wild dier. Kreeg hierop het antwoord ja dan moet tie getemd worden voordat die zich verwond. Mijn gevoel is dat die zich pas happy voelt als tie los is. Ik laat wel weten of tie hyperbare zuurstof iets voor me gedaan heeft. Momenteel brengt het me meer vermoeidheid en slechter cognitief functioneren unc op.