12 juni en de operatie

Het is donderdag 12 juni en ik mag mijn in de ochtend melden op de verpleegafdeling. We zijn vroeg vertrokken want de A12 lag eruit. We komen net optijd aan ondanks een uur speling qua tijd. Eerst bloedprikken, het is druk maar het gaat best vlot. Daarna opzoek naar de afdeling. Het UMC is groot en we mogen naar de 5de etage. Ik krijg een bed toegewezen en er volgt een intake. Deze dag staan er nog 2 voor onderzoeken op het programma om te tumor goed in kaart te brengen. Voor de eerste scan krijg ik 4 prikken rondom de tumor. Mijn tong word eerste verdoofd met Lidocaine spray. De prikken zijn bijzonder onaangenaam. Vervolgens mag ik door de eerste scan. 

Aan het einde van de dag heb ik nog een MRI staan voor het studie onderzoek. Ook hierbij moeten er weer prikken gezet worden in de tong maar deze schijnen nog pijnlijker te zijn en dus wordt er een blokkade gezet inde kaak. Goede verdoving. Dit duurt even voor het is ingewerkt en ondertussen lopen we naar de MRI. Hier moeten er even wachten tot ik aan de beurt ben. Ik neem weer plaats in de behandelstoel en krijg weer 4 prikken in de tong. Ondanks de verdoving is ook deze niet geheel pijnvrij. Ze geeft nog aan omdat het ijzerdeeltjes zijn die ingespoten zijn dat ik dit mogelijk kan voelen in de MRI. Ik neem plaatst en krijg de noodknop in mijn handen. Tijdens de MRI merk ik dat ik mijn tong niet goed meer kwijt kan in de mond en dat slikken moeizamer gaat. Ik hoor de MRI aftellen. Toch zit het mij niet helemaal lekker. Het lijkt asof mn tong is gezwollen maar omdat er een verdoving in zit weet ik niet wat ik voel. De MRI is bijna klaar en op het moment dat ik eruit kom merk ik pas echt dat praten ook niet goed gaat. De arts kijkt in de mond en ziet dat de rechterkant behoorlijk aan het opzwellen is! Allergische reactie (zie foto). Andere artsen worden opgeroepen en er wordt snel een infuus gezet. En met mijn werk als apothekersassistent weet ik wat komen gaat. Geen gelul 1 ampul. Tavegil tegen de allergische reactie en een ampul Dexamethason zitten in mijn lijf voor ik het weet. Bloeddruk controle. Ik krijg een overvloed aan slijm wat ik niet weg kan slikken. Ik voelde mij behoorlijk kwetsbaar op dat moment. De artsen blijven in de buurt en bekijken de tong nauwlettend. Zodra ik echt benauwd zou worden dan is het echt goed mis. 

We wachten een aantal minuten en mag vervolgens mee naar de afdeling. Daar komt een KNO arts met een camera via de neus kijken naar de stembanden. Als deze gaan opzwellen dan worden je luchtwegen afgesloten. 

Phoe, dit was mij wel een dag. Lekker begin voor de operatie. Eten door de dikke tong is niet mogelijk. Ik probeer mij wat op te frissen en klaar te maken voor de nacht. Rond een uur of 21u neem ik afscheid van mijn man. Ik ben de volgende dag om 8u direct aan de beurt dus op en neer rijden heeft geen zin. 

Ik heb een goede nacht en maar 2 keer wakker geweest. De nachtzuster maakt mij om half 7 wakker. Ik mag lekker gaan douchen en omkleden. Ik kan nog net iedereen een  berichtje doen en dan wordt ik al opgehaald. Ik voel mij rustig en kalm. Ik laat het allemaal maar over mij heen komen. Om 8uur wordt ik de OK ingereden. 5 uur later kom ik er pas weer uit. Het heeft 2 uur langer geduurd dan ingeschat omdat er wat klieren achter belangrijke zenuwen lagen en dat heeft echt tijd gekost. Maar het belangrijkste is dat de operatie is geslaagd. Een reconstructie van de tong blijkt niet nodig. Tijdens het ontwaken wordt ik erg emotioneel. Blij dat het achter de rug is en blij dat ik nog kan praten. Ik krijg een ijsje en mag even bijkomen.