Waar het begon? Uitbehandeld?!

Mijn lieve partner en ik leven nu zo'n 20 jaar samen en samen hebben we al een hoop meegemaakt, goede en slechte tijden. We hebben inmiddels drie fantastische kinderen in de leeftijden van 14, 12 en 9 jaar. Vanaf halverwege 2014 begon mijn partner steeds meer tijd door te brengen op de w.c. Maar achteraf voelde hij zich in 2013 ook al niet optimaal. We zijn meer rijst gaan eten, kochten gezonde probiotica enz. Het ging helaas niet 'vanzelf' over, hij had veel last van loze aandrang en de controle over zijn ontlasting werd steeds minder. In die tijd runden we zoals al hele vele jaren samen ons bedrijf. Ziek of naar de huisarts gaan is dan niet echt aan de orde, zwangerschapsverlof, ouderverlof? Geen verzekering of ziekteverlof, nee dat is gewoon niet te betalen voor een kleine zelfstandige, doorbuffelen dat is wat je doet en moet. Nou dan moet je er maar zelf voor reserveren! Waarvan? Onze inkomsten zijn net genoeg om er gewoon van rond te komen... Uiteindelijk toch maar naar de huisarts begin 2015. Hij kreeg een potje mee voor een ontlastingonderzoek. Potje braaf vol afgeleverd en enige tijd later bellen voor de uitslag. De uitslag; niks geks gevonden. Hoe is het met de klachten? Nou die zijn er nog en worden eigelijk alleen maar erger. Steeds vaker op de w.c. doorbrengen en helaas en erg gênant voor een volwassen man, regelmatig een erg vieze onderbroek omdat ik het niet op kon houden. Heeft u ook bloed bij de ontlasting? Euh nee. Toch maar een bezoekje bij de huisarts. Dat bezoekje stond gepland aan het begin van de middag en op die dag waren wij samen aan het werk bij een vaste klant van ons. Die woont vlakbij de huisarts dus konden we mooi combineren. Aangekomen bij de huisarts eerst het gebruikelijke gesprekje, wat zijn uw klachten etc. Toen een lichamelijk rectaal onderzoek. De huisarts voelde waarschijnlijk direct een behoorlijke tumor, de blik in haar ogen vergeet ik nooit meer en vanaf dat moment wist ik dat het ernstig was. Ze heeft toen niks uitgesproken naar ons maar hem met spoed doorgestuurd naar chirurgie. Daarna terug aan het werk samen. Enkele dagen later kwamen wij terecht bij de chirurg, zelfde protocol. Eerst een klein gesprekje over de klachten en al vrij snel weer een rectaal lichamelijk onderzoek met de vingers (daar hebben ze handschoentjes voor). Iemand in opleiding was er ook bij, die wou natuurlijk ook graag even voelen. Voor mijn lieve partner best een vervelend en pijnlijk lichamelijk onderzoek. Voor mij als partner ook om machteloos toe te kijken. En toen kwam de shok, dat is niet best meneer. Er zit een grote tumor en u moet er vanuit gaan dat het kwaadaardig is. Daar begon voor ons de medische kankermallemolen. Begin 2015... Het is nu 2017, mijn lieve partner is sinds september 2016 officieel uitbehandeld vanwege uitzaaiingen. Ook mijn vader (tevens mijn moeder want hij heeft mij en mijn broertje alleen grootgebracht) is in deze periode gediagnosticeerd met twee verschillende kankersoorten. Ik ben zijn mantelzorger met heel veel liefde, maar eerlijk is eerlijk, best intensief en pittig. Daarnaast is onze middelste zoon in deze periode gediagnosticeerd met diabetes type 1. Heftig en best veel allemaal ook als je stoer bent. Ons bedrijf hebben we door al deze omstandigheden uiteindelijk zelfstandig moeten beëindigen, ook best emotioneel. Poeh, deze tekst is geschreven, het begin van een lang verhaal. Ik denk dat het schrijven hier mij goed zal doen. En wie weet heeft een ander er ook nog wat aan.... Niet te lang wachten met naar de dokter gaan als je klachten hebt die niet vanzelf over gaan. Iedereen hier wens ik heel veel positieve kracht, sterkte en veel geluk toe!!! Tot later en liefs, Olijvje