Wat een K periode

Ik geef toe, ik zit in een moeilijke periode.

De capecitabine medicatie is om reden van bijwerkingen die te erg werden verlaagd naar 75% (3 x 500mg 2 x daags)

Tot op dat moment ( tot kuur 10) zat ik nog steeds op 100% en bleef alles stabiel. De uitzaaiingen waren in eerste instantie teruggebracht tot 1 plek van 2,5 cm op de lever.

Nu heb ik bij 75% weer allerlei vage klachten en ben een beetje bang dat het weer groeit Het tumor in de Barett slokdarm waar ik sowieso niet van weet hoe dat erbij staat veroorzaakt in ieder geval geen problemen met eten, dat gaat nog goed.

Ander positief nieuws is dat ik nog steeds op de fiets stap ook als ik naar het Zkhs ga.

Ook positief is dat ik nog steeds een flinke wandeling kan maken van bijvoorbeeld 15 km. Ik moet daar wel wat van herstellen en het kan niet vaker dan 1 x in de week maar toch. Ik kan het wel.

Maar ik wordt per dag emotioneler. Na het laatste bezoek aan de oncoloog is mij duidelijk dat er NIET geopereerd kan worden en ik het zal moeten volhouden op de medicatie. Er kan alleen nog worden overgestapt naar een ander middel dat minder heftig reageert op handen en voeten. Daarna kan er nog bestraalt worden en als laatste kan de startkuur ( waar ik al flink beroerd van was) nog eens herhaald worden maar ik zal daar dan zieker van zijn dan de eerste keer. En dan te bedenken dat de medicatie maar tot een bepaald punt door je lichaam wordt geaccepteerd en daarna niet meer.

En dat die periode tussen de 3 maanden en een jaar maar maximaal 2 jaar kan zijn. Dat daar al bijna 1 jaar van om is. Balen.

Dan ben ik natuurlijk van alles aan het regelen. Testament, Levenstestament, euthanasie verklaring etc. Heftige tijd dit.

Bij elke nieuwe pijn, nu weer in de buikstreek en lever streek waar de uitzaaiing nog zit, vermoedelijk ontstaan door spelletje met kleindochter. Toch is dat moeilijk los te laten.

Ik weet waar het eindigt en kan alleen maar alles zo goed mogelijk regelen.