Starten met herstellen
Na mijn 8e en laatste chemo op 28 augustus 2013 zijn we er even tussenuit gegaan. Op vakantie naar Terschelling. De bedoeling was heerlijk wandelen met de honden. Bos, strand, wind, zon en misschien wat regen. September in Nederland dus je kan van alles verwachten qua weer. Waar ik geen rekening mee gehouden had is dat je zo'n boot kunt zien alsof je in een bus of trein zit. Misschien zit je wat minder op elkaar gepakt, maar voor de rest....
Dit besef kwam pas later, toen ik op het eiland een arts moest zoeken omdat ik ontzettende koorts had. In de afgelopen maanden had ik zo goed opgepast. Mensen vermeden gevraagd niet op bezoek te komen wanneer hun kinderen ziek waren en ruimtes vermeden. Ik had geen enkele keer koorts gehad en mijn bloedwaardes bleven goed stabiel.
Nu lag ik op een behandelkamer van een huisarts. Na overleg met het ziekenhuis vonden zij het nog niet nodig dat ik terug kwam, maar er moest wel bloed geprikt worden voor onderzoek. Met een vlindernaaldje was de arts begonnen in mijn arm, toen dat niet lukte begon hij aan de andere kant in de binnenkant van mijn pols.
Ik had geen extra maatregelen genomen op de boot. Mijn handen tussendoor niet extra schoongemaakt met handalcohol en ik was zonder er over na te denken gewoon bij de andere mensen binnen gaan zitten.
Mijn bloed moet vanochtend nog mee met de boot, dus er zit ook nog tijdsdruk achter. Arnoud is door de arts in een andere behandelkamer gelegd. Hij dreigde flauw te vallen door het kijken naar het geborduur van de arts in mijn arm. Uiteindelijk lukt het om voldoende bloed in een buisje te krijgen. Had ik het al warm van de koorts, nu ben ik echt wel aan frisse lucht toe.
Ik krijg een zware antibiotica kuur mee. Vanavond word ik gebeld of er bijzonderheden zijn met mijn bloed.
Tijdens ons weekendje Terschelling aan het begin van het jaar had ik helse pijnen in mijn rug tussen mijn schouderbladen. Achteraf werd dit door de tumor veroorzaakt. Nu is onze week Terschelling voor mij een week opgerold op de bank.............
Terschelling brengt ons blijkbaar geen geluk...
Dit besef kwam pas later, toen ik op het eiland een arts moest zoeken omdat ik ontzettende koorts had. In de afgelopen maanden had ik zo goed opgepast. Mensen vermeden gevraagd niet op bezoek te komen wanneer hun kinderen ziek waren en ruimtes vermeden. Ik had geen enkele keer koorts gehad en mijn bloedwaardes bleven goed stabiel.
Nu lag ik op een behandelkamer van een huisarts. Na overleg met het ziekenhuis vonden zij het nog niet nodig dat ik terug kwam, maar er moest wel bloed geprikt worden voor onderzoek. Met een vlindernaaldje was de arts begonnen in mijn arm, toen dat niet lukte begon hij aan de andere kant in de binnenkant van mijn pols.
Ik had geen extra maatregelen genomen op de boot. Mijn handen tussendoor niet extra schoongemaakt met handalcohol en ik was zonder er over na te denken gewoon bij de andere mensen binnen gaan zitten.
Mijn bloed moet vanochtend nog mee met de boot, dus er zit ook nog tijdsdruk achter. Arnoud is door de arts in een andere behandelkamer gelegd. Hij dreigde flauw te vallen door het kijken naar het geborduur van de arts in mijn arm. Uiteindelijk lukt het om voldoende bloed in een buisje te krijgen. Had ik het al warm van de koorts, nu ben ik echt wel aan frisse lucht toe.
Ik krijg een zware antibiotica kuur mee. Vanavond word ik gebeld of er bijzonderheden zijn met mijn bloed.
Tijdens ons weekendje Terschelling aan het begin van het jaar had ik helse pijnen in mijn rug tussen mijn schouderbladen. Achteraf werd dit door de tumor veroorzaakt. Nu is onze week Terschelling voor mij een week opgerold op de bank.............
Terschelling brengt ons blijkbaar geen geluk...
