Praten werkt echt...
29 juli 2013
Het is weer de week van de chemo. Vandaag weer bloedprikken in het ziekenhuis. Ik weet inmiddels wat de momenten zijn waarop ik het beste kan gaan. Ondanks dat ik voorrang heb bij het bloedprikken zorg ik dat ik op momenten ga dat het niet te druk is. Maandagochtend is ongeveer het meest drukke moment voor het lab. Dus ik ga maandagmiddag. En op de fiets. Dit zijn de dagen dat ik me het beste voel.
Omdat het lekker weer is, en ik ook nog fiets is het prikken iets makkelijker. Het blijft heel lastig, maar hoe warmer ik ben, hoe beter het gaat.
Ik meld me bij het lab en mag direct doorlopen naar een apart kamertje. Gelukkig laten ze mensen die midden in de chemo's zitten niet in de wachtkamer zitten. Het zal toch wat zijn dat je overal voorzichtig bent en dan wat oploopt in het ziekenhuis....
Ondanks dat ik met mijn kale kop loop zeg ik maar dat ik midden in de chemo's zit en heel lastig te prikken ben.....je weet maar nooit....
Het prikken gaat best goed alleen is nu de grootste uitdaging dat het prikgaatje weer goed dicht moet trekken. En tja....ik moet niet in de wachtkamer gaan zitten. Buiten in het zonnetje is ook niet handig, dus zo zit ik 10 minuten in de fietsenstalling met mijn vinger op het 'gaatje'.
Rustig naar huis fietsen en daar aangekomen blijkt dat het prikgaatje toch niet goed dicht zat. Wat bloed langs mijn arm en een grote blauwe plek....shit!
Maar gelukkig, mijn bloedwaardes zijn nog steeds prima voor iemand met chemo, dus ik mag op de woensdagochtend weer aan de bak.
Omdat ik de vorige keer aangegeven had dat ik hoofdpijn kreeg van een bepaald middel, wat blijkbaar tegen de misselijkheid was, had ik met mijn arts overlegd of dit niet veranderd kon worden. Mijn arts vond dit geen goed idee aangezien ik de eerste keer heel erg beroerd was geworden en ik me nu constant wat misselijk voelde.
Gelukkig besprak ik dit ook nog met de verpleegkundige op de chemo-unit. Zij durfde het wel aan met een ander middel en ging opnieuw overleggen met mijn arts. Nog geen 10 minuten later kreeg ik het bericht dat we het mochten proberen. In plaats van via het infuus zou ik nu een pil krijgen. Dat zou ook weer 15 minuten minder aan het infuus liggen betekenen, YES!
Dit keer besproken dat mijn vingers en tenen zo'n pijn deden. Weer overleg met de arts; omdat de chemo zo goed aansloeg mocht de Vincristine weggelaten worden. Dit is het middel dat zenuwen beschadigd en onder andere pijn of doofheid in vingers en tenen en andere zenuwuiteinden veroorzaakt. Zo....dat is weer 20 minuten van mijn chemo af, dat gaat goed ;-)
De wisseling van medicatie tegen de misselijkheid is echt een verademing. De bonkende hoofdpijn die ik direct kreeg is weg. En ik heb thuis veel minder last van misselijkheid. Ik reageer niet meer vol walging wanneer ik koffie ruik (en dat kon ik van heel ver weg ruiken) en een glaasje wijn bij het eten smaakt gelukkig weer.
De overall misselijkheid is ook weg. De misselijkheid kwam omdat ik geen maagbeschermers meer slikte. Ik had zoveel pillen gehad voor de dagen dat ik ook bloedverdunners slikte (in verband met de stent). Blijkbaar moest ik de hele periode maagbeschermers slikken.....
Mijn grootste leermoment en tip voor anderen hieruit: Maak alles, echt alles bespreekbaar met arts én verpleegkundige. Hoe klein het ook lijkt. Er is aan zoveel dingen wat te doen en niets is raar.
Vanwege mijn verhaal kreeg een andere vrouw die af en toe met mij lag ook andere medicatie tegen de misselijkheid. Voor haar werkte dat ook veel beter. (Zij had een hele andere vorm van kanker en heel andere chemo.)
---------------------------------------------
Voordat ik ziek werd was ik werkzaam als leiderschapscoach. Ik merkte in mijn eigen verwerkingsproces dat het lastig was juiste begeleiding te krijgen. Omdat ik voel dat ik andere (ex)kankerpatiënten kan helpen heb ik mijn praktijk omgegooid. Ik richt mij nu helemaal op coaching na kanker.
---------------------------------------------