En zo werd ik 35 jaar
21 augustus 2013
Vandaag is het mijn verjaardag. Al jaren hecht ik geen bijzondere waarde aan mijn verjaardag. Het feestje van wat het vroeger was toen ik klein was is het al lang niet meer ;-). Toen wilde ik groter zijn, ouder zijn, ik kon niet wachten tot het volgende jaar...
Maar na mijn 29e werd het anders. Toen begon ik de jaren te zien als, tja hoe moet ik het zeggen, misschien wel al de jaren van de aftakeling. Nee, even zonder dollen. Als twintiger voelde ik me echt anders dan als dertiger....maar nog lang niet oud. Meestal was ik nog de jongste. Op de singlesreis in 2009 dan niet, maar verder vaak wel. En toen, opeens, bleek ik kanker te hebben.
34 jaar jong, ik voelde me in de bloei van mijn leven. Op mijn 30e was ik een soort van 2e leven gestart. Ik had mijn leven omgegooid. Ik was de dingen gaan doen die echt goed voelde. Ik was zelfs 2 weken in stilte gaan mediteren. In dit 2e leven zou het om mij draaien. Om wat ik belangrijk vond. Ik zou naar mijn eigen gevoel gaan luisteren. Ik ontmoette Arnoud, de man waarmee ik nu mijn leven deel. Ik startte mijn eigen bedrijf, omdat mijn hart aangaf dat dat de juiste keus was. Er waren allemaal grote positieve veranderingen in mijn leven.
En dan opeens, opeens blijkt het toch allemaal niet zo goed te gaan. Een tumor zo groot als een handbal in mijn borstholte. Hoe lang had ik daar al mee rondgelopen? Hoe lang had ik al klachten die ik niet kon duiden of die me hadden kunnen wijzen op dat ik zo ernstig ziek was? Ik had blijkbaar toch niet zo goed naar mijn gevoel geluisterd.
Opeens bleek ik een ziekte te hebben die naar mijn idee hoorde bij mensen die op leeftijd waren, die ongezond waren en die niet goed voor zichzelf zorgde. En misschien nog wel belangrijker, een ziekte die ik niet zou krijgen. En dan toch....
Dan blijkt dat het niet uitmaakt. Dan blijkt dat kanker niet discrimineert, dat echt iedereen het kan krijgen. Dan blijkt dat ook ik niet onsterfelijk ben.
En zo werd ik 35 jaar. Mijn verjaardag, precies tussen chemo 7 en chemo 8. Een dag die ik eigenlijk niet meer kan herinneren.
---------------------------------------------
Voordat ik ziek werd was ik werkzaam als leiderschapscoach. Ik merkte in mijn eigen verwerkingsproces dat het lastig was juiste begeleiding te krijgen. Omdat ik voel dat ik andere (ex)kankerpatiënten kan helpen heb ik mijn praktijk omgegooid. Ik richt mij nu helemaal op coaching na kanker.
---------------------------------------------