Longontsteking?

2012 was een bijzonder jaar voor mij. Na een aantal jaren alleen geweest te zijn leerde ik een leuke man kennen. Ik kon al een tijdje mijn draai niet meer vinden op mijn werk en ik besloot ontslag te nemen. Na 16 jaar bij dezelfde werkgever gewerkt te hebben, sprong ik in het grote onbekende van het zelfstandig ondernemerschap. Mijn lang gekoesterde droom om weer een hond te hebben ging in vervulling aangezien ik mijn tijd als Leiderschapscoach zelf kon indelen. Alles leek geweldig te gaan.

Eind 2012 merkte ik dat ik best moe was. Ik sliep vrij veel en er kwam veel minder uit mijn handen. Ik gaf de vallende blaadjes en mijn oude werk de schuld. Ik dacht dat ik nu eindelijk tot rust kwam. Dat ik wat kilo’s kwijt was sinds het begin van het jaar vond ik niet raar. Ik wilde er wel wat af hebben en met onze hond wandelde ik veel in het bos.

Begin 2013 begon het mijn vriend op te vallen dat mijn conditie slechter werd. Ik liep wat te hijgen wanneer ik een sprintje getrokken had met de hond. Toch maar weer het hardlopen oppakken. Ik had al een tijdje last van mijn rug waarvoor ik bij de fysiotherapeut kwam. Ik wilde nog even wachten met hardlopen totdat dat over was.

Ik had 16 jaar bij Defensie gewerkt. Ooit begonnen als militair. Ik was judoka geweest en triatleet en reed paard…. Ik had altijd een topconditie gehad. Tijdens het hardlopen voelde ik dat er iets niet goed zat. Ik voelde een stekende pijn in mijn borst aan de rechterzijde en het ademhalen ging belachelijk moeilijk.

Ik maakte een afspraak bij mijn huisarts. Ik kon later die week terecht. Ondertussen werd mijn vermoeidheid zo groot dat ik tijdens een training bij een oefening in slaap viel.

Mijn huisarts kon niets vinden en liet bloedprikken. Een paar dagen later was ik bij haar terug voor de uitslag. Niets gevonden….. Omdat ik het idee had dat er wat met mijn long aan de hand was stuurde ze me toch voor een thoraxfoto. (‘om uit te sluiten dat het dat niet was’). De conclusie aan de hand van de foto was dat ik een longontsteking had en ik ging met antibiotica naar huis.

10 dagen antibiotica. De eerste dagen knapte ik wat op. Ik kon niet meer liggend slapen want dan werd ik te benauwd. Ik hoestte veel en hoestte dan ook bloed op. Zaterdagavond nam ik de laatste antibioticatablet. Zondag ging het meteen een stuk minder met mij.

Op maandag belde ik de huisarts, ik ging nog steeds uit van longontsteking. Zou ik niet de juiste antibiotica gehad hebben? Je hoort steeds meer over resistentie…. Opnieuw bloedprikken.

Op dinsdag werd ik door mijn schoonmoeder via de huisarts op de spoedeisende hulp gebracht. Een longembolie? Nieuwe foto’s werden gemaakt. Verschillende buisjes bloed werden geprikt. Ik werd opgenomen voor de nacht.

Ik dacht toen nog steeds dat ik een longontsteking had……

----------------------------------------------

Voordat ik ziek werd was ik werkzaam als leiderschapscoach. Ik merkte in mijn eigen verwerkingsproces dat het lastig was juiste begeleiding te krijgen. Omdat ik voel dat ik andere (ex)kankerpatiënten kan helpen heb ik mijn praktijk omgegooid. Ik richt mij nu helemaal op coaching na kanker.

---------------------------------------------