Daten zonder eigen borsten

Toen ik de diagnose borstkanker kreeg had ik een vriend. Mijn steun en toeverlaat, zo sterk waren wij. Ik had de liefde nog nooit zo sterk gevoeld voor iemand naar andersom het gevoel dat je de wereld bent voor iemand dat was ook nieuw en zo fijn. Ik was zo trots op hem op mij en op ons dat we dit alles samen doorstaan hebben.

En dan gaat je relatie over omdat de koek op is, dan besef je opeens dat je nooit eerder hebt hoeven denken aan "daten na kanker" wat op zichzelf al een rare gedachte is maar nu hoort het bij jou.

3 operaties, dubbelzijdige amputatie, reconstructie en nog een reconstructie. Weg borsten, weg tepels. Wel twee horizontale strepen en een silicone inhoud.

Het idee van daten met iemand die je achtergrond nog niet kent en jouw soort "borsten" niet eerder heeft gezien, vond ik dood eng.

Door alle behandelingen was ik ook 15 kilo zwaarder dan ik "gewend" was van mezelf en dat hielp niet, wennen aan een nieuw lijf, nieuwe gevoelloze borsten. Voor mij persoonlijk voelde het als een overwinning dat ik inmiddels 3 jaar later eindelijk meer richting mijn "eigen" postuur kwam.

En het gevoel dat ik sexy was kende ik een lange tijd niet. Toen ik voor de 1e x weer het bed deelde met iemand nieuw, verbaasde het me dat ik me nogsteeds sensueel en sexueel kon voelen. Er is een tijd geweest dat sex me niet meer interesseerde, want hoe je het ook went of keert dat gaat vaak gepaard met je mentale staat. Terwijl ik altijd bestwel sexueel ingesteld ben geweest en ik dit een belangrijk aspect in m'n leven vond. 

Ik denk dat het vanaf nu hoe dan ook wel spannend blijft om te zien hoe toekomstige  bedpartners het ervaren. Ik ben allang blij dat ik stukje bij beetje weer trots ben op mezelf en mijn (naakte) lijf.